Królewskie sny

Wiktoriańska Anglia to epoka wielkich przemian. Pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej Wielka Brytania staje się największym mocarstwem na świecie. Jak jednak w takich realiach odnajdywali się zwykli ludzie? W jaki sposób mieli okazywać swoje uczucia, skoro świat im tego zabraniał? Książka "Miasteczko Middlemarch. Tom 2" przeniesie Cię do tamtejszych realiów. Dzięki tej książce poznasz wszystkie cienie oraz blaski codziennego życia w XIX-wiecznej Anglii. Akcja powieści toczy się w epoce wiktoriańskiej, w miasteczku Middlemarch. To okres dziejów naznaczony wielkimi przemianami, a także rygorystyczną moralnością, która głosiła potrzebę ukrywania i tłamszenia uczuć. Historia opowiada o losach majętnej i szlachetnej Dorotei Brooke, która w poszukiwaniu sensu swojego życia próbuje nadać mu jakikolwiek cel. Czytelnik równolegle poznaje lekarza, Tertiusa Lydgatea, który odnalazł go w pracy naukowej i medycynie. Jednak na drodze do realizacji jego zamierzeń staje przeszkoda, którą jest piękna i zmysłowa kobieta. To powieść, która pozwala ujrzeć prowincjonalne życie ludzi XIX-wiecznej Anglii ich własnymi oczami. Losy mieszkańców, począwszy od zwykłych rolników, mieszczan, kupców, aż do lekarzy i prawników, splatają się ze sobą w niewidzialną nić. Czytelnik chłonie wszystkie barwy, zapachy oraz dźwięki, które towarzyszyły ludności wiktoriańskiej Anglii, stając się swoistym towarzyszem tamtejszych mieszkańców. Literatura wiernie oddaje klimat dawnej Wielkiej Brytanii, nawiązując przy tym do sytuacji politycznej i społecznej w XIX wieku. Seria "Miasteczko Middlemarch" autorstwa George Elliot jest jedną z najważniejszych pozycji w kanonie klasycznej literatury angielskiej.

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Duszna atmosfera prowincjonalnego miasteczka, zamknięta, nieprzychylna społeczność oraz dojmujące przekonanie, że życie nie przyniesie nic lepszego – czy to wystarczy, aby zwyczajny człowiek stał się zabójcą? Dobre Miasto jest jak każde inne: ma swoje ciemne zaułki i ponure tajemnice, o których nie chcą myśleć pochłonięci codziennymi problemami mieszkańcy. Kiedy zamordowana zostaje żona lokalnego biznesmena, uwielbiana przez wszystkich aktywistka, wzrasta niepokój, mnożą się plotki i rodzą nowe

Jedna z najpiękniejszych książek o miłości, odchodzeniu i bólu rozłąki. Nowe, uzupełnione o obszerne posłowie wydanie. Ćwiczenia z utraty to zapis kilkunastu ostatnich miesięcy wspólnego życia Agaty Tuszyńskiej i jej męża, krytyka literackiego, tłumacza i podróżnika, emigranta ‘68 roku, Henryka Dasko. To rzeczowo, prawie na „gorąco” spisywany dziennik, odsłaniający grozę i rzeczywistość choroby ostatecznej oraz to, że śmierci nie da się oswoić. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości i walce o życie, a w końcu o godność umierania. Dzielili życie przez kilkanaście lat. Między kontynentami, z daleka, kawałkami wydzieranymi z pracowitego czasu obojga – dni, tygodnie, rzadko więcej, bo były obowiązki, odpowiedzialność, jego dzieci, jej studenci, książki, biznesowi partnerzy. Ich czas miał się właśnie zacząć. Wybrali dla siebie wspólny warszawski adres. Ale mężczyzna, którego kochała i z którym miała się zestarzeć śmiertelnie zachorował. Wyrok był nagły i jednoznaczny – nowotwór złośliwy mózgu. Nie było nadziei. W geście obrony mówili o miłości: „Będziemy walczyć, będziemy razem. Nie poddamy się”. Ta książka to terapia, pożegnanie i swoisty pomnik dla ukochanej osoby.

Ponad milion odsłon na Wattpadzie! Dwudziestodwuletnia Keith Wilson traci pracę w pubie, po czym – dzięki pomocy swojego przyjaciela Drake’a – otrzymuje posadę opiekunki. Kobieta jest bardzo zadowolona, ponieważ desperacko potrzebuje pieniędzy na leczenie matki. Jej pracodawcą okazuje się właściciel dużej firmy, Rick Morgan. Poszukuje on niani dla swojej pięcioletniej córki Grace. Mężczyzna przejął opiekę nad

Powieść inspirowana prawdziwymi przeżyciami Anne Bronte, pokazująca determinację kobiety, by zdobyć wykształcenie i pracę oraz by uzyskać niezależność, a jednocześnie demaskująca prawdę o trudach, samotności i upokorzeniach doświadczanych przez guwernantki - przedstawicielki jedynej profesji, której podjąć się mogła szanowana niezamężna kobieta w dziewiętnastowiecznej Anglii. Zmartwiona sytuacją finansową rodziny, a jednocześnie motywowana pragnieniem poszerzenia własnych horyzontów, młodziutka Agnes Grey postanawia zostać guwernantką. Przepełnia ją nadzieja i przekonanie, że wystarczy jej pamiętać siebie taką, jaką była w wieku swoich podopiecznych, by zdobyć ich zaufanie i przyjaźń. Jednak dzieci, którymi przyjdzie jej się zajmować okażą się niezwykle rozpieszczone i niesforne, a pracodawcy wymagający, wyniośli i nieprzyjemni. Czy objęcie posady u innej rodziny przyniesie tytułowej bohaterce choć odrobinę szczęścia? A może nawet spotka miłość życia?