Królewskie sny

„Szansa, by być szczęśliwym, jest tutaj, wszędzie, wystarczy nią oddychać jak morskim powietrzem i dzięki niej uczynić życie piękniejszym”. 1968. Jean ma sześć lat, gdy z dnia na dzień trafia pod opiekę babci. Na całe lato. Na zawsze. Chłopiec zupełnie tego nie przewidział. Babcia tym bardziej. Babcia Lucette nie należy do osób łatwych, ale ma dobre serce. Jean, któremu buzia się nie zamyka, jest jak powiew świeżości w codzienności starszej pani, która żyła sobie spokojnie, wypełniając czas wizytami na cmentarzu i robieniem na drutach. Każde z nich jest na innym etapie życia – ona widziała już wszystko, jego wszystko dziwi. Jean i Lucette będą się nawzajem oswajać, czekając na powrót matki chłopca. Razem, w społeczeństwie przeżywającym głębokie przemiany i stawiając czoła nowym przeciwnościom, odkryją, że proste przyjemności są solą życia.

Nowa powieść autora książki "Saga, czyli filiżanka, której nie ma". Brawurowa, przewrotna opowieść o jednej z najstarszych i zarazem najsłynniejszych legend celtyckich – o Tristanie i Izoldzie Jasnowłosej. Autor umieszcza słynnych zakochanych w średniowiecznej litewskiej wiosce, w masońskiej loży, w sercu walk powstańców z caratem, na legendarnej amerykańskiej drodze 66, a nawet

Interesująca opowieść o zrozumieniu, zaufaniu i mrocznych tajemnicach, które czasem warto zgłębić. Poznaj niebinarnego bohatera, by wraz z nim przeprowadzić śledztwo dotyczące zagadkowej śmierci, związanej z jego nowym domem. "Sam Sylvester i wiele na wpół przeżytych żyć" to wyjątkowa powieść młodzieżowa, w której główną rolę odgrywa bohater niebinarny, posługujący się odnośnie swojej osoby zaimkami "ono" i "jeno". To niezwykle intrygująca i zajmująca historia, dotykająca trudnych i rzadko poruszanych tematów. Sam Sylvester przeżyło już naprawdę wiele i niestety, przynajmniej w ostatnim czasie, nie były to miłe doświadczenia. Aby uciec od problemów, rozpoczynając nowe życie, wraz z ojcem zmieniło miejsce zamieszkania. Zabrało ze sobą wiele różnych rzeczy, jednak za zdecydowanie najistotniejszą uważa "Księgę na wpół przeżytych żyć". To w niej znajdują się historie osób, które nie dożyły swoich dziewiętnastych urodzin. Sam mogło być jedną z nich. Na szczęście udało mu się zamknąć ten rozdział i rozpocząć wszystko od nowa. Otuchę przynosi pierwsze spotkanie szkolnej społeczności LGBT+. To tam Sam poznaje empatyczną Shep i wraz z nią decyduje się dowiedzieć więcej o chłopcu, który trzydzieści lat wcześniej zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach w domu Sam. Po pewnym czasie do Sam docierają liściki z pogróżkami. Niespodziewanie też na jaw wychodzi prawda o jeno przeszłości. Czy, mimo bolesnej przeszłości, Sam zdoła poukładać swoje życie i zaznać szczęścia?

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

"W imię miłości. Opowieść o wielkim uczuciu w najtrudniejszych chwilach" autorstwa Amy Bloom to poruszająca opowieść o pożegnaniach i radzeniu sobie ze śmiercią najbliższych osób. Książka Amy Bloom to zapis prawdziwych wydarzeń, których doświadczyła w swoim życiu autorka. Zmiany zachowania, problemy z pamięcią i stopniowe izolowanie się od otoczenia to objawy, które dotknęły jej męża, co skłoniło parę do poszukiwania przyczyny takiego zjawiska. Okazało się, że sytuacja ta wynika z rozwijającej się u Briana choroby Alzheimera, której diagnoza stała się wyrokiem dla całej rodziny. W związku z brakiem możliwości zatrzymania postępu zmian otępiennych Amy i Brian zdecydowali się na podjęcie trudnej decyzji, jaką było zgłoszenie się do szwajcarskiej organizacji Dignitas. Możliwość poddania się przez Briana eutanazji stała się inspiracją do stopniowego rozliczania się ze swoim dotychczasowym życiem. W przypadku tego kochającego się małżeństwa z wieloletnim stażem poskutkowało to pełną nadziei i humoru opowieścią, którą Bloom zawarła w swojej książce.

Lady Olympia Hightower za moment poślubi księcia. Księcia o nie najlepszej reputacji, ale panna w pewnym wieku nie powinna wybrzydzać. Pragmatyczna Olympia na pewno wykonałaby ten krok... gdyby nie kilka łyków brandy, które zmieniają jej ogląd rzeczywistości. Ucieczka w deszczu wydaje się nagle bardzo rozsądnym rozwiązaniem, niechby i w towarzystwie przyjaciela niedoszłego pana młodego, także księcia o nie najlepszej reputacji. Ripley czuje się w obowiązku zadbać o bezpieczeństwo i dobre imię narzeczonej przyjaciela. Problem w tym, że wspólna eskapada nieoczekiwanie się wydłuża, a Olympia już przed laty wpadła mu w oko…