Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera

Od czasu tragicznych wydarzeń sprzed dziewięciu lat Temperance Dews poświęca się prowadzeniu przytułku dla sierot w ubogiej dzielnicy. Pewnej nocy spotyka lorda Caire'a, arystokratę o fatalnej reputacji, który prosi ją o, jak się zdaje, niewinną przysługę – pomoc w znalezieniu pewnej osoby. Temperance zgadza się w zamian za wprowadzenie do towarzystwa, gdzie mogłaby uzyskać wsparcie dla przytułku. Kiedy kobieta orientuje się, kogo tak naprawdę szuka lord Caire, jest za późno, żeby wycofać się z umowy. Ta nowa znajomość zagrozi jej reputacji, przekonaniom na własny temat, a nawet życiu, ale też pozwoli odkryć prawdziwą siebie.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

Książka "Ostatnie dni Ptolemeusza Greya" autorstwa Waltera Mosleya jest publikacją, która pokazuje, jak często człowiek, szczególnie w starszym wieku, może czuć się samotny i jak ludzie wokół dochodzą do wniosku, że starszymi ludźmi nie warto się przejmować, nawet jeśli są z rodziny. Ptolemeusz Grey ma 91 lat. Jest człowiekiem, który pomimo posiadania rodziny i przyjaciół jest człowiekiem zapomnianym przez świat. Nawet on sam nie wie do końca, kim jest, ponieważ ma rozwijającą się demencję. Jest zamknięty w czterech ścianach, a jedyną osobą, która go odwiedza, jest jego siostrzeniec. Niestety, chłopak umiera. Wtedy los stawia na drodze Ptolemeusza 17-letnią dziewczynę Robyn, która odmienia bohatera. Robyn wyprowadza go ponownie do świata i ludzi. Do tego dziewczyna znajduje eksperymentalną terapię, która także pomaga wydostać mu się ze świata zapomnienia. Ptolemeusz ponownie zaczyna czuć radość życia, a jego umysł zaczyna odzyskiwać jasność, dzięki czemu odkrywa ważne wydarzenia z poprzednich dekad swojego życia.

"Playlista" Sebastiana Fitzeka to jedyne w swoim rodzaju połączenie thrillera psychologicznego i muzyki. Stworzone specjalnie na potrzeby tej książki utwory stają się wskazówką w sprawie zaginięcia młodej dziewczyny, a wyścig z czasem zapewnia fanom gatunku przednią zabawę. Dla Feline Jagow muzyka jest największą miłością życia. O tym, ile jeszcze będzie ono trwało, zadecyduje piętnaście utworów muzycznych. Minął miesiąc, odkąd dziewczyna zniknęła bez śladu podczas powrotu do domu ze szkoły. Alexander Zorbach jest prywatnym detektywem, którego wynajęła jej matka. Mężczyzna znajduje w sieci muzyczny serwis, z którego nastolatka korzystała, i orientuje się, że kilka dni wcześniej cała playlista została zmieniona. Czy może się okazać, że to właśnie utwory są wskazówką dotyczącą miejsca, w którym obecnie się znajduje? Rozwiązywanie tej zagadki przeradza się w wielki koszmar dla samego detektywa, a w tym wyścigu z czasem wszyscy mają coraz mniejsze szanse na przeżycie. Specjalnie na potrzebę tej książki grupa międzynarodowych artystów nagrała piętnaście utworów.

Mordował amerykańskie kobiety przez 16 lat. Przyznał, że dbał o swój wizerunek w trakcie morderstw i dochodzenia, ponieważ wierzył, że kiedyś powstanie o nim książka. Jak organom ścigania udało się dorwać takiego mordercę i dlaczego zajęło im to aż tyle czasu? "Morderca znad Green River" to szczegółowo przedstawiona historia dwóch dekad polowania na jednego z najbardziej pracowitych morderców znanych Ameryce. Nie zważając na rasę, wiek, wygląd czy historię swoich ofiar Gary Ridgway zabił ponad 50 kobiet gołymi rękami. Ann Rule szczegółowo przybliża czytelnikom szczegóły śledztwa, analizę śladów, dowody, typowanych po drodze potencjalnych winnych i ogromne znaczenie postępu technologicznego w tej sprawie. Pokazuje też, pod jakimi względami Ridgway podobny jest do swoich kolegów po fachu oraz tłumaczy, dlaczego śledztwo zajęło aż tyle czasu, skoro wszystkie ofiary zostawiane były praktycznie w tym samym miejscu. Autorka książki oddaje też hołd zamordowanym poprzez przybliżenie ich postaci w swojej książce, mimo że morderca nie pamiętał nawet ich twarzy i imion.