Magda M. Słoneczna strona

Szukasz niebanalnej historii o związku dwojga ludzi naznaczonych przez życie, dla której tłem jest mroczna tajemnica z przeszłości? Gwarantujemy, że "First last night. First last.", trzeci tom przygód amerykańskich studentów, dostarczy Ci niezapomnianych emocji dzięki pełnokrwistym bohaterom, których losy masz okazję śledzić. Na kartach książki poznajemy losy dziewczyny imieniem Tate oraz jej kolegi, Trevora. Tate jest osobą na pozór bardzo arogancką, która stara się wszystkim pokazać, że nie interesuje jej nic i nikt poza nauką. Z kolei starszy od niej Trevor traktuje ją jak młodszą siostrę i jest w stosunku do niej wręcz nadopiekuńczy. Jednak ich przyjacielska relacja szybko ulega zmianie, kiedy to pewnej nocy lądują ze sobą w łóżku. Zaczynają siebie unikać i starają się zapomnieć o tym, co zaszło, mimo że coraz bardziej ciągnie ich do siebie. Ta poniekąd prosta historia o miłości kryje jednak drugie dno. Tate nie jest bowiem arogancka z natury; tworzy tę fasadę po to, by ukryć pod nią cierpienie po śmierci brata. Czuje, że nie wszystko w tej sprawie zostało wyjaśnione i zaczyna prowadzić własne śledztwo, by odkryć prawdę. Trevor też nie jest tym, za kogo próbuje uchodzić. Maska grzecznego i czułego chłopaka osłania mroczną tajemnicę. Za wszelką cenę próbuje ukryć ją przed całym światem, a w szczególności przed Tate. Jednak zbieg okoliczności każe bohaterom spojrzeć w oczy największym strachom i przetestuje ich niejasny związek. Autorka książki, Bianca Iosivoni, jest znana z prozy obyczajowej i romansów. Książka "First last night. First last." jest trzecim tomem jej trylogii o studentach amerykańskich uczelni, ale nie wymaga od czytelnika zagłębiania się w historię poprzednich części. Każdy tom jest bowiem opowieścią o nowych bohaterach i ich problemach. Tytuły wcześniejszych książek z serii to kolejno: "First Last Look" oraz "First Last Kiss".

Zakazana strefa rozciągająca się wokół Czarnobyla to straszne miejsce, w którym ucichły zegary i słychać tylko brzęczenie liczników Geigera. Wciąż jednak istnieje tam przyroda, która z potężną siłą odzyskuje władzę nad opuszczonymi wsiami i miastami. Choć od wybuchu reaktora w elektrowni atomowej upłynęło już kilka lat, naukowcy wciąż starają się ustalić, jakie procesy zachodzą na skażonych terenach. Pewnego dnia zjawia się tam Katarina. Jest biologiem i będzie pracować w międzynarodowym instytucie

Interesujesz się azjatycką kulturą? Chcesz poznać ją z kobiecej perspektywy? Sięgnij po "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" Małgorzaty Sidz. Poznaj codzienne życie koreańskich kobiet, ograniczanych przez konserwatywne zwyczaje! "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" odnosi się do koreańskiej kultury i wieloletniej tradycji, która nakazuje, aby kobieta była nie tylko odpowiedzialną matką, ale także posłuszną i inteligentną żoną. Małgorzata Sidz opowiedziała o życiu codziennym w Azji Wschodniej z kobiecego punktu widzenia. W rozmowach z Koreankami autorka dotykała problemów związanych z konserwatywnymi zwyczajami, wykluczeniem, marzeniami, obowiązkami, a także diasporą, burzliwą historią czy wojną. W reportażu nawiązuje również do polityki państwa starającego się podtrzymać utarte schematy. Pisarka wprowadza do literackiego świata dotąd nieznane fakty z życia azjatyckich żon, matek czy córek. Ukazuje odmienną perspektywę, wzbogaconą szczerymi i często intymnymi dyskusjami.

Intrygująca, pełna niezwykłości opowieść, która pobudza wyobraźnię, nakazując jej przywoływać serię wspaniałych, choć niecodziennych krajobrazów. Zanurz się w lekturze, a ta ani przez chwilę nie pozwoli Ci się nudzić. "W korzeniach wierzb" to powieść, w której nic nie jest zwyczajne, choć łatwo to sobie wyobrazić. Między innymi wspomina o miejscu, gdzie ukryto skarb, a jego stróżem okazuje się sam diabeł. Ile w tym prawdy, czytelnik musi się przekonać sam. Pewna rodzina, tuż po zakończeniu się II wojny światowej, zdecydowała się wyruszać z miejsca zamieszkania na zachód, by spróbować osiąść gdzieś na nowo i wieść dalsze, spokojne życie. Na uboczu Złej Wsi można teraz odnaleźć dom, w którym mieszka matka, śniąca o niespokojnej okolicy, ojciec, będący smakoszem bimbru i ich dwie córki. Gienia, która weszła już w dorosłość, nie myśli o niczym innym poza ucieczką do miasta, Lali natomiast pozostaje dorastać w niezwykłym świecie, które przepełnia szaleństwo, a zarazem niedostrzegalne dla każdego piękno. Powietrze w Złej Wsi jest aż przesycone magią, a las od czasu do czasu zabiera niewinnych. Przeszłość zrobi wszystko, by namówić kolejne osoby do poszukiwania skarbów, zdecydowanie większych i bardziej opłacalnych niż te, znajdujące się w korzeniach drzew.

"Czarne Miasto" może okazać się jednym z najważniejszych debiutów tego roku. Niesamowita powieść o losach śląskiej rodziny utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Gdzieś, pośród ulic Czarnego Miasta, zagubione jest mieszkanie Wandy. Jest ogromne, ale choć całkowicie wypełniają je meble i wspomnienia, kobieta nie czuje się tu ani dobrze, ani w pełni bezpiecznie. Jej mąż, Zdzisiek, zginął przed laty w kopalni. Było to tego strasznego dnia zaćmienia. Ludzie, którzy szukali schronienia w naprędce budowanych korytarzach, ginęli pod zwałami czarnego gruzu. Wanda nadal nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Jej córki próbują żyć normalnie, lecz wyjazd do Białego Miasta okazał się nie do końca skutecznym lekarstwem. Nadal dręczą je wspomnienia. Nadal wraca do nich koszmar sprzed lat. "Czarne Miasto" Marty Knopik trudno sklasyfikować. Zresztą nie wydaje się to sprawą absolutnie konieczną, choć warto pokusić się o jakieś porównania dla wygody przyszłego czytelnika. To książka zupełnie inna od tych, które wypełniają większość księgarnianych półek. Balansuje na pograniczu tego, co realne i tego, co realności się wymyka. Utkana jest z czarów, wspomnień, ulotnych przeżyć i tajemnic zaklętych często w na pozór zwyczajnych przedmiotach. Możemy tu więc mówić o realizmie magicznym, jak w przypadku "Stu lat samotności" Marqueza czy jednej z najwspanialszych powieści Olgi Tokarczuk, "Prawiek i inne czasy". Marta Knopik stworzyła jednak opowieść unikatową i w pełni własną. "Czarne Miasto" czyta się znakomicie i z prawdziwą przyjemnością błądzić można po meandrach tej wielowarstwowej prozy.