Skandar i widmowy jeździec

Pierwsze dzieło fabularne jednego z najsławniejszych reżyserów! "Pewnego razu w Hollywood" to pozycja obowiązkowa dla każdego fana Quentina Tarantino! "Pewnego razu w Hollywood" to opowieść jednocześnie zabawna, smakowita oraz brutalna. Quentin Tarantino nieustannie zaskakuje czytelnika, a czasem wręcz szokuje. Akcja dzieje się w Hollywood w 1969 roku. Historia jest splotem losów Ricka Daltona, Cliffa Bootha, Sharon Tate i Charlesa Mansona. Była gwiazda serialu telewizyjnego topiąca problemy w whisky sour, kaskader filmowy owiany złą sławą, aktorka i modelka spełniająca marzenia o wielkiej karierze oraz facet po wyroku, stojący na czele grupy naćpanych hipisów, którzy spełnią każde jego życzenie. Tłem do tej opowieści stała się jedna z najkrwawszych historii w dziejach Hollywood.

Trzynastoletnia Jaclyn jest idealną koleżanką, uczennicą i córką: piecze pyszne ciasteczka, dostaje najlepsze oceny i zawsze doskonale wypada na szkolnych przedstawieniach. Wszystko zmienia się, gdy pod wpływem magicznej mikstury dziewczynka przemienia się w złośliwą i niemiłą Jackie. Czy Jaclyn poradzi sobie z Jackie? Czy uda jej się pokonać potwora doskonałości? Ta zabawna i pełna zwrotów akcji książka nawiązuje do historii doktora Jekylla i pana Hyde’a, ale jest współczesną opowieścią o rodzinie, przyjaźni i byciu sobą.

Wszyscy przez to przechodzimy – zapętleni w ciągłych wątpliwościach „co, jeśli?”. Niezdolni do podjęcia decyzji, sparaliżowani przez strach, że dokonamy złego wyboru. Nikt nie chce żyć, bez przerwy się zamartwiając i nie mogąc zdecydować na konkretne działanie w obawie przed konsekwencjami. Jednak wydaje się, że trudno tego uniknąć, że taka jest nasza natura i nie można tego zmienić. Ale czy na pewno? Anne Bogel

Urocza, ciepła i wzruszająca, pięknie zilustrowana przez autorkę Wielkiej przygody Jeżyka, książka o przyjaźni, dzieleniu się z innymi i życzliwej pomocy. Dodaje dziecku otuchy. Ułatwia przezwyciężyć lęk i poczucie osamotnienia. Niebo przecinają błyskawice. Walą pioruny. W taką noc Szop tak bardzo boi się być sam w domu, że wybiega w ulewny deszcz i mrok. Pędzi przez Kolczasty Las w nadziei, że przyjaciele pomogą mu przetrwać burzę. Ale Opos, Przepiórka i Świstak nie pozwalają mu wejść . Tłumaczą, że ich domki są za małe, za wąskie, jednoosobowe… Wtedy Szop dostrzega jeszcze jedno światełko. Migocze i mruga. W tym domku jest przytulnie, wesoło i… bardzo tłoczno. Czy Króliczka otworzy swój dom i serce dla przemokniętego, przemarzniętego i przerażonego Szopa? A może nawet ci, którzy odmówili mu pomocy, przekonają się, że razem jest najlepiej i najbezpieczniej? • Wysmakowane, ciepłe ilustracje ukazują całą gamę uczuć wyrazistych postaci zwierząt i współgrają z rytmicznym tekstem przeplatanym zabawnymi onomatopejami.

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.