Ja, Michał z Mointagne

Jedna z najpiękniejszych książek o miłości, odchodzeniu i bólu rozłąki. Nowe, uzupełnione o obszerne posłowie wydanie. Ćwiczenia z utraty to zapis kilkunastu ostatnich miesięcy wspólnego życia Agaty Tuszyńskiej i jej męża, krytyka literackiego, tłumacza i podróżnika, emigranta ‘68 roku, Henryka Dasko. To rzeczowo, prawie na „gorąco” spisywany dziennik, odsłaniający grozę i rzeczywistość choroby ostatecznej oraz to, że śmierci nie da się oswoić. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości i walce o życie, a w końcu o godność umierania. Dzielili życie przez kilkanaście lat. Między kontynentami, z daleka, kawałkami wydzieranymi z pracowitego czasu obojga – dni, tygodnie, rzadko więcej, bo były obowiązki, odpowiedzialność, jego dzieci, jej studenci, książki, biznesowi partnerzy. Ich czas miał się właśnie zacząć. Wybrali dla siebie wspólny warszawski adres. Ale mężczyzna, którego kochała i z którym miała się zestarzeć śmiertelnie zachorował. Wyrok był nagły i jednoznaczny – nowotwór złośliwy mózgu. Nie było nadziei. W geście obrony mówili o miłości: „Będziemy walczyć, będziemy razem. Nie poddamy się”. Ta książka to terapia, pożegnanie i swoisty pomnik dla ukochanej osoby.

Powieść inspirowana najnowszym filmem cyklu, piątą częścią „Piratów z Karaibów” Złowrogi korsarz kapitan Salazar, wróg Jacka Sparrowa, wydostaje się z Diabelskiego Trójkąta razem ze swoją załogą i planuje zgładzić wszystkich piratów na Karaibach. Aby mu przeszkodzić, Jack Sparrow musi zdobyć magiczny artefakt dający władzę na morzu – Trójząb Posejdona. By to osiągnąć, potrzebna jest mu pomoc – Jack sprzymierza się wobec tego z astronom Cariną Smyth i Henrym, młodym żołnierzem Marynarki.

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Największa tajemnica ludzkości wkrótce wyjdzie na jaw… Książka uhonorowana hiszpańską Premio Planeta Porywająca powieść o poszukiwaniu źródeł idei pobrzmiewająca echami Dana Browna i Jorgego Luisa Borgesa David Salas, świeżo upieczony wykładowca dublińskiego Trinity College, udaje się do Madrytu, by zdobyć białego kruka – egzemplarz XVII-wiecznego traktatu Primus calamus pióra Juana Caramuela y Lobkowitza. Podróż młodego naukowca okazuje się jednak nie mieć nic wspólnego ze starym wolumenem. Na miejscu wita go Victoria Goodman, słynna autorka powieści sensacyjnych, która zaprasza go na spotkanie tajnej eksperymentalnej akademii literackiej. Uwaga grupy skupia się na średniowiecznym poemacie o Percewalu z Walii, rycerzu poszukującym świętego Graala. Victoria, David i pozostali członkowie stowarzyszenia wyruszają w podróż śladami mitycznego kielicha, nie zdając sobie sprawy ze śmiertelnego niebezpieczeństwa, jakie grozi tym, którzy ośmielą się kroczyć tą ścieżką…

Czerwiec 1967 – marzec 1968. Partia Gomułki i Moczara rozpętuje haniebną kampanię antysemicką. (Nazywając ją walką z „syjonistami”). Józef Hen reaguje jak na pisarza przystało: publikuje w paryskiej „Kulturze” pod pseudonimem „Korab” wysokiej klasy opowiadania z cyklu Oko Dajana (1969–1972). „Korab” odnosi sukces, jest przekładany na francuski, włoski, niemiecki, angielski i często cytowany. Autor wpisany na czarną listę, z zakazem wyjazdów za granicę. Czterdzieści jeden lat później, w 2008 roku, Józef Hen pisze wstrząsającą powieść Pingpongista. Miasteczko, w którym podczas okupacji dokonała się zbrodnia, nazywa się tu Cheremiec, ale nie ma wątpliwości, że inspiracją literacką była tragedia Żydów spalonych w Jedwabnem. Narratorem jest przybyły na uroczystości rocznicowe sędzia z Brooklynu, Mike (znany mieszkańcom jako Michaś). Usiłował wtedy uratować życie swojemu rówieśnikowi, znakomitemu pingpongiście, któremu obiecał rewanż. Bezskutecznie. Minęło sześćdziesiąt lat, Mike wdziera się w sumienia świadków zbrodni, także i kilku wciąż żyjących uczestników. Wśród nich znajduje się ksiądz, który wyznaje Mike`owi, że dręczą go podjęte wtedy decyzje. Żałuje, że nie wykonał wówczas księżowskiego zadania, nie przeciwstawił się zbrodni. Obie książki połączono w jeden zbór, który porusza bolesny temat antysemityzmu.

Pierwsza autoryzowana biografia Neila Armstronga, człowieka, którego jeden "mały krok" zmienił historię. Jego legenda rozpoczęła się w 20 lipca 1969 roku, gdy jako dowódca misji Apollo 11 stanął na Księżycu i wypowiedział słynne zdanie: "To jest mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości". Spokojny i bezpretensjonalny. Choć to ON dowodził załogą, która podjęła pierwszą daleką wyprawę w kosmos, nie lubił być nazywany "Pierwszym Człowiekiem" i zawsze podkreślał, że misja była zespołową pracą ponad 400 tysięcy Amerykanów. Dumny z roli, jaką odegrał, nigdy nie przekuł jej w maszynkę do zarabiania pieniędzy. Fascynująca biografia, która pokazuje nie tylko życie Armstronga, ale i wartość jego dokonań dla całej ludzkości. Poznajemy człowieka zaangażowanego, pełnego poświęcenia, pewnego siebie i stanowczego, ale zawsze szanującego innych, lojalnego i skromnego optymistę, który unikał rozgłosu.