Pierwszy człowiek

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.

Czy znasz największego zbrodniarza? Historia Johanna Reichharta przywołuje ciarki na całym ciele. Jest to człowiek, który wykonał najwięcej egzekucji w całych dziejach ludzkości. Szacuje się, że Johann Reichhart pozbawił życia przynajmniej 3165 osób. Był to człowiek bez żadnych skrupułów. Nie zwracał uwagi na płeć osób, ich wiek, a nawet na powód skazania. Był uważany za najszybszego mordercę oraz jednocześnie najbardziej skutecznego. Wczytując się w te wszystkie makabryczne liczby i historie, trudno uwierzyć, że wydarzenia te miały miejsce. Szokujący jest dobór ofiar, tempo wykonywania poszczególnych egzekucji, a także sposoby ich wykonywania. Na pierwszy rzut oka zbrodnie te pasowałyby do prymitywnych czasów średniowiecza, ale niestety zbrodnie te działy się wcale nie tak dawno. Co więcej, cały czas żyją niektórzy świadkowie tych druzgocących i smutnych wydarzeń. Na pewno zostawiły one poważne ślady na ich psychice.

Poznaj mrożącą krew w żyłach historię jednego z najokrutniejszych seryjnych morderców XX wieku. Publikacja "Krwawy rzeźnik" jest książką, która przybliży Ci umysł radzieckiego potwora, który przez 12 lat mordował i torturował niewinnych ludzi. Andriej Czikatiło był wzorowym ojcem, kochającym mężem, dziadkiem i nauczycielem. Był również seryjnym mordercą, który przez 12 lat unikał wymiaru sprawiedliwości i prowadził swój makabryczny proceder niemalże na oczach policji. Mimo to nigdy nie pozostawiał wskazówek, które mogłyby wskazywać na jego winę. Do czasu, aż tajna akcja zakrojona na wyjątkowo szeroką skalę w 1992 roku pozwoliła ująć tego psychopatę. Podczas 12 lat swojej działalności brutalnie zamordował ponad 50 osób. Były to głównie kobiety, dzieci i nastolatkowie. Andriej Czikatiło był wyjątkowo brutalnym mordercą, który wielokrotnie gwałcił swoje ofiary, a następnie porzucał ich zmasakrowane ciała. Książka "Krwawy rzeźnik" pozwala zagłębić się w obłąkany umysł psychopaty, który przez 12 lat siał postrach i pozostawał nieuchwytny. Czym się kierował? W jaki sposób tak długo unikał kary?

Urocza, ciepła i wzruszająca, pięknie zilustrowana przez autorkę Wielkiej przygody Jeżyka, książka o przyjaźni, dzieleniu się z innymi i życzliwej pomocy. Dodaje dziecku otuchy. Ułatwia przezwyciężyć lęk i poczucie osamotnienia. Niebo przecinają błyskawice. Walą pioruny. W taką noc Szop tak bardzo boi się być sam w domu, że wybiega w ulewny deszcz i mrok. Pędzi przez Kolczasty Las w nadziei, że przyjaciele pomogą mu przetrwać burzę. Ale Opos, Przepiórka i Świstak nie pozwalają mu wejść . Tłumaczą, że ich domki są za małe, za wąskie, jednoosobowe… Wtedy Szop dostrzega jeszcze jedno światełko. Migocze i mruga. W tym domku jest przytulnie, wesoło i… bardzo tłoczno. Czy Króliczka otworzy swój dom i serce dla przemokniętego, przemarzniętego i przerażonego Szopa? A może nawet ci, którzy odmówili mu pomocy, przekonają się, że razem jest najlepiej i najbezpieczniej? • Wysmakowane, ciepłe ilustracje ukazują całą gamę uczuć wyrazistych postaci zwierząt i współgrają z rytmicznym tekstem przeplatanym zabawnymi onomatopejami.

Bert i Emi codziennie taszczą na Wzgórze ogromne kartonowe pudła, by w nich przesiadywać. Bywa, że są królami, żołnierzami, astronautami. Czasem piratami żeglującymi po wzburzonych morzach. Lecz zawsze, ale to zawsze pozostają przyjaciółmi. W powinien bardzo zimny poniedziałek pojawia się ktoś, kto chce do nich dołączyć. Czy ich dwójka przyjmie nowego do paczki? Czy można mieć więcej niż jednego najlepszego przyjaciela? Poruszające powiastki Benjiego Davisa stały się już klasyką literatury dziecięcej. Autor z niezwykłą sobie czułością, słowem i obrazem opowiada o najważniejszych sprawach, takich jak miłość, tęsknota, czy właśnie przyjaźń. Polscy czytelnicy pokochali go za takie tytuły jak: „Mój wieloryb”, „Cudowna wyspa dziadka”, „Lato u babci”, „Powrót wieloryba”.

Z tej książki dowiesz się: • Czy jest coś mniej zabawnego, niż tłumaczenie dowcipów? • Jakie są różnice między kobietami a mężczyznami w podejściu do humoru? • Czy humor łączy się z inteligencją? • Co wspólnego ma Sokrates ze współczesnymi pranksterami? Dzięki tej książce wreszcie zrozumiecie dlaczego śmieszą was (lub nie) „Przyjaciele” oraz jakie są różnice w humorze prezentowanym w najpopularniejszych serialach komediowych. Na końcu każdego rozdziału czekają na was ćwiczenia, które rozruszają te części ciała, które potrzebne są, aby się śmiać – mięśnie, i mózgi. Łukasz Jach przez pryzmat psychologii, antropologii i kognitywistyki pokazuje nam jakie istnieją style humoru oraz na jakiej podstawie się wykształciły. Przechodząc od koncepcji najsłynniejszych greckich filozofów, przez wyniki najnowszych badań, aż do rozpracowywania dowcipów dowiecie się dlaczego w ogóle coś was bawi. Bez względu na to, czy śmiejąc się wydajecie dźwięki „haha”, „hehe” czy „hihi”.

Kiedy Zachar nie może zasnąć, myśli o tym jak inni śpią, i obserwuje domy po drugiej stronie ulicy. Światła w różnych oknach często zapalają się i gasną. Chłopiec wyobraża sobie, że widzi latarnie morskie. Zachar nie śpi, tak jak i jego tata, który jest architektem i pracuje do późna w nocy. Tata wymyśla sprawdzoną metodę pomagającą zasnąć synowi. To liczenie. Ale co będą liczyć? Czy Zacharowi w końcu uda się zasnąć? Wzruszająca metafora latarni stworzona przez ukraińsko-białoruski duet pisarzy zyskuje współcześnie dodatkowe znaczenie i poruszy każdego czytelnika. Opowieść pięknie zilustrowała ukraińska artystka Oksana Draczkowska. Książka idealna do wspólnego czytania przed snem

Miała wiele twarzy: bogini seksu i niewinnego dziecka, sprytnej manipulantki i głupiutkiej blondynki, kobiety wyzwolonej i osoby tragicznie samotnej. W tej książce autorka zebrała liczne opowieści i anegdoty i stworzyła portret hollywoodzkiej legendy. Spróbowała dociec źródeł tego wspaniałego amerykańskiego mitu, którym Marilyn Monroe stała się już za życia i który szczególnie umocnił się po jej śmierci Krucha piękność, którą należy się zaopiekować, czy cyniczna bywalczyni hollywoodzkich imprez? Głupiutka modelka czy skrzętnie ukrywająca swoją inteligencję femme fatale? Marilyn miała wiele twarzy. Filmy fabularne i dokumentalne, biografie, autobiografia – napisana i wydana pośmiertnie, powieści biograficzne Normana Mailera czy Joyce Carol