Pierwszy człowiek

Podobno wraz z pierwszą miłością kończy się okres niewinności. Pod tymi słowami mogłaby się podpisać Everlynne Lawson, której pierwszy romans zakończył się złamanym sercem i stratą bliskiej osoby, a śmierć zdaje się nie odstępować jej na krok. Po wielkiej tragedii Everlynne traci zainteresowanie wszystkim – marzeniami, rodziną i Joem, jej bratnią duszą. Kierowana poczuciem winy, postanawia zaszyć się w Salem, w stanie Massachusetts. Buduje wokół siebie mur i żyje z dnia na dzień, unikając radości, której ważni dla niej ludzie zostali przez nią pozbawieni. Kiedy jednak poznaje tajemniczego, przystojnego Dominica, życie w osamotnieniu staje się znacznie trudniejsze. Dominic stanowi przeciwieństwo Everlynne, jest spontaniczny, optymistyczny, celebruje życie. I zależy mu na niej. Everlynne właśnie zaczyna odmieniać swój los, gdy nagle otwierają się stare rany, boleśniejsze niż kiedykolwiek. Nie ma nic gorszego niż miłość do dwóch mężczyzn. Szczególnie jeśli jeden z nich cię nienawidzi.

Dlaczego kobiety decydują się wstąpić do zakonu, gdzie składają śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości? O wszystko muszą pytać matkę przełożoną, nie dysponują pieniędzmi (nawet tymi, które same zarabiają), rezygnują z relacji romantycznych i seksualnych. Czym podszyta jest ich motywacja? Czy żałują czasem tej decyzji? Justyna Dżbik-Kluge – jak sama o sobie mówi: ateistka z dwójką nieochrzczonych dzieci, w małżeństwie bez ślubu kościelnego – zagląda za mury żeńskich klasztorów. Rozmawia z zakonnicami i z byłą siostrą zakonną. Sprawdza, ile jest prawdy w naszych wyobrażeniach o życiu sióstr. Zadaje trudne pytania o nadużycia, pieniądze i władzę; o to, jak się odnajdują w instytucji zdominowanej przez mężczyzn. Czy ślubując posłuszeństwo, mogą żyć po swojemu? Co łączy je z kobietami, które nie wybrały tak rygorystycznego życia? Ta książka jest jak dziennik z wyprawy do innego świata. Autorka próbuje zrozumieć wybory sióstr, problemy, z którymi się zmagają, ich życie w zhierarchizowanym systemie, w którym łatwo jest czasem stracić z oczu człowieka.

Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak potoczyły się losy najsłynniejszego w Polsce znachora, musisz przeczytać powieść "Profesor Wilczur". Książka przeniesie Cię w klimat Warszawy z lat 30. XX w. i pomoże zagłębić się w psychikę głównego bohatera. Rafał Wilczur odzyskuje pamięć i wraca do stolicy. Znów przewodzi klinice i jest szanowanym lekarzem, jednak nie czuje się szczęśliwy w otoczeniu kolegów po fachu. Gdy na stole operacyjnym umiera jego pacjent, profesor przeżywa prawdziwy dramat. Jako że zmarły był znaczącą personą, wydarzenie wzbudza niemałe kontrowersje. Współpracownicy doprowadzają do odsunięcia Wilczura ze stanowiska. Lekarz jest bardzo samotny, w dodatku jego córka wyjechała z mężem do Stanów i tylko sporadycznie wymienia z ojcem korespondencję. Profesor postanawia opuścić Warszawę i wrócić do Radoliszek, gdzie niegdyś znalazł prawdziwych przyjaciół. Tam też może poświęcić się pomocy potrzebującym. Dołącza do niego młoda lekarka Łucja Pańska, która pragnie spędzić resztę życia z Wilczurem. Niestety na prowincji szczęście również nie będzie mu pisane...

„…Wprzód egzystencja sztuki, artysty, związana była zawsze z jakimś mniejszym lub większym dworem, z osobą króla czy wielkiego pana; dopiero w nowoczesnym ustroju społecznym dwór mecenasa rozpylił się w szary tłum bezimiennej publiczności, która rozstrzyga o sławie i dochodach artysty. Osobliwe warunki życia wytworzyły typ cygana, tego króla bez ziemi, owijającego się dumnie dziurawą peleryną niby płaszczem monarszym. Świadomość, że o wartości jego decyduje talent, i tylko talent, stwarza w artyście lekceważenie kodeksu etyki społecznej w stosunku do mieszczucha, filistra (mydlarza, jak niedawno u nas się mówiło), którego uważa jakby za reprezentanta wrogiego plemienia; niestałość dochodów, niestosunek pomiędzy stanem materialnym a wysokim napięciem duchowym, częste wreszcie ocieranie się o świat zbytku — wytwarzają ową specyficzną gospodarkę, w której owoc kilkumiesięcznej pracy spożywa się w kilka godzin, aby nazajutrz rozpocząć życie czarnej nędzy, bardziej w tych kontrastach odpowiadające wyobraźni artysty niż ciągła uregulowana mierność. A wreszcie, te okresy wytężonej pracy, łamania się z samym sobą, to rozbujanie nerwów między upojeniem twórczym a zwątpieniem niemocy lub zawodu pociąga za sobą nieodzowną potrzebę równie silnych odczynów odurzenia i szalonych wybryków. Ta dekoracyjna strona życia cyganerii, te hulanki i ekscentryczności najbardziej podpadają oczom publiczności, jako iż tamte dnie i noce mozolnej, wytrwałej pracy pozostają w cieniu: stąd tyle ciem, wabionych owym łatwym na pozór, barwnym i niefrasobliwym życiem, leci ku temu światu — ażeby w nim spłonąć. Tę też cyganerię, bawiącą się, biesiadującą, całującą ładne buziaki, płatającą tysiączne psoty, wziął Murger za przedmiot swoich Scen. …Cyganeria! to pojęcie skrystalizowało się pod piórem Murgera po raz pierwszy i definitywny zarazem…" Tadeusz Boy Żeleński

Przejmujące rozmowy lekarza z rodzicami chorych dzieci Nikt nie chce tej książki przeczytać. Nikt nie chce być bohaterem tych opowieści. Nikt nie chce słuchać o tym, jak wygląda życie śmiertelnie chorego dziecka. Nikt nie chce uwierzyć, że decyzja o urodzeniu takiego dziecka wcale nie jest tą najtrudniejszą. I nikt nie chce wyobrażać sobie podejmowania tej, ani kolejnej – kiedy i w jaki sposób pozwolić swemu dziecku odejść. Jak wygląda życie śmiertelnie chorego dziecka? Co czują rodzice, którzy spełniają ostatnie marzenia swoich pociech? Dlaczego łatwiej jest pozwolić odejść niż patrzeć na życie, które bez maszyn nie ma szans? Ile odwagi trzeba mieć, by podjąć taką decyzję? To jednak książka nie tylko o życiu między domem a szpitalem, o znieczulicy systemu, ale również o dobrych ludziach, którzy są obok. To książka o bohaterach.

“Onyks”, druga część zdumiewającej serii fantasy z nurtu Young Adult - “Lux”. Co łączy Katy i Daemona? Kto tak naprawdę okaże się zagrożeniem dla głównych bohaterów? “Onyks” to kontynuacja losów dwójki skrajnie różniących się od siebie bohaterów: Katy i Daemona. Dziewczyna wie już, kim tak naprawdę jest jej mało wylewny sąsiad. Wiedza o nim niczego jej nie ułatwia, nadal nie wie, co o nim myśleć. W dodatku łączy tę dwójkę specyficzna więź, która komplikuje całą sprawę. Niespodziewanie, Daemon zaczyna się mocniej interesować dziewczyną, by zwrócić jej uwagę. Ona nie jest przekonana, czy to, co pojawiło się między nimi, może przynieść coś dobrego. Tymczasem w szkole pojawia się nowy chłopak. Daemon nie chce, by kręcił się w pobliżu Katy, ponieważ uważa, że jest dla niej niej nieodpowiednim towarzystwem. Szybko okazuje się, że to wcale nie Daemon i jemu podobni stanowią prawdziwe zagrożenie. Czyją ofiarą może paść każdy człowiek? I kto okaże się na tyle niebezpieczny, by chłopak musiał wziąć sprawy w swoje ręce?

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

Zupełnie nowe wydanie wspomnień Jarosława Iwaszkiewicza, pozbawione zmian wprowadzonych przez cenzurę. Wspomnienia pisarza tworzą wyjątkowy ciąg zdarzeń, z którym powinien zapoznać się każdy fan twórczości artysty. W "Książce moich wspomnień" wybitny twórca zabiera nas w podróż do czasów swojego dzieciństwa. Młodość spędzona w okolicach Kresów ukształtowała młodego poetę, urodzonego w 1894 roku. W książce znajdziemy barwne opisy życia codziennego oraz towarzyskiego pisarza, rozgrywające się w środowisku ówczesnej zubożałej szlachty. Autor we wspomnieniach wraca do dramatycznego okresu lat wojny, który odcisnął się piętnem na całej jego twórczości. Powieść ukazuje również malownicze portrety wybitnych twórców takich jak Julian Tuwim, Jan Lechoń czy Karol Szymanowski, którzy należeli do grona przyjaciół autora. Okres odzyskiwania niepodległości i niezwykłe wydarzenia temu towarzyszące, zostały okraszone fascynującymi anegdotami z życia artystycznego II Rzeczpospolitej. Książka prezentuje dystans pisarza do siebie oraz otaczającego go świata. Znajdziemy tutaj autoironiczne obserwacje ukazujące ambicje artysty oraz towarzyszące temu kulisy powstawania wielu utworów. Iwaszkiewicz jest mistrzem stylu i słowa, który w niezwykły sposób operuje językiem. Wspomnienia doskonale ukazują atmosferę okresu międzywojennego, stając się porywającą lekturą, która wciąga czytelników już od pierwszych stron.