Pra. Iwaszkiewiczowie. Opowieść o rodzinie

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

“Hau. Psy, pieski i bestie w baśniach, mitach i wierzeniach” to przepiękna książka mówiąca o najwierniejszym przyjacielu człowieka. Poznaj długą historię psich czworonogów. Przyjaźń człowieka z psem jest powszechnie obecna w kulturze. Napisano o niej wiele książek, nakręcono wiele filmów, kreskówek czy bajek. O wierności czworonogów powstało nawet mnóstwo przysłów. Wizerunek psa jest obecny na obrazach, rzeźbach i zdjęciach. Książka Tor Åge Bringsværd jest swoistym uhonorowaniem tej pięknej relacji łączącej człowieka ze swoim psim przyjacielem. "Hau. Psy, pieski i bestie w baśniach, mitach i wierzeniach" to bardzo ciekawa i przepięknie ilustrowana książka zawierająca historię psa w ludzkiej kulturze. W poszukiwaniu wzmianek o tych czworonogach Tor Åge Bringsværd przejrzał historię świata oraz literaturę, aby wybrać dla czytelnika najatrakcyjniejsze ciekawostki. Książka pełna jest mitów, legend, baśni, podań ludowych, a także ciekawostek na temat psów i ich relacji z człowiekiem. Autor w swoich poszukiwaniach dotarł do najodleglejszych miejsc i czasów, aby przekazać nam najdokładniejszy obraz psiej historii. Z tej książki dowiesz się m.in. o historii krążącej wśród ludu Nyanga w Kongo, mówiącej o tym, jak pies podarował ludziom ogień, o sadze dotyczącej psa, który został królem, czy o legendzie Inuitów o kobiecie, która poślubiła psa.

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

Ukraińska walka o niezależność od rosyjskiego imperium trwa od setek lat. Jeśli nie na arenie politycznej czy militarnej, to na gruncie literatury i kultury. Bo cel Rosji - nieważne czy carskiej, sowieckiej czy putinowskiej - pozostaje niezmienny: zmiażdżyć odrębność Ukrainy, zawłaszczyć jej dokonania i sfałszować historię. To dlatego historia ukraińskiej kultury to w rzeczywistości - jak ukazuje Wira Ahejewa, krytyczka literacka i filolożka - historia oporu przeciwko imperium. Ukraińscy twórcy toczyli bój o wszystko: język (zwany pogardliwie "małoruskim"), folklor, a nawet pamięć. Walka nigdy nie odbywała się na równych zasadach, bo imperium raz po raz sięgało po realne i zabójcze środki nacisku. Zasięg rosyjskiej machiny kolonialnej jest tak olbrzymi, że w ukraińskim sprzeciwie z łatwością można dostrzec echa również polskich zmagań. Książka Ahejewej to nic innego jak kronika trwającej od pokoleń wojny kulturowej.

Niezwykła historia kryminalna z Trójmiastem w tle. Poznaj tajemnicę nierozwiązanego śledztwa w sprawie zaginięcia młodej dziewczyny i sprawdź, czy "Środek lata" Małgorzaty Wardy zaskoczy również Ciebie. Rok temu w Trójmieście zaginęła dziewczyna. Wszelkie poszukiwania okazały się bezowocne i już nikt nie wierzy w rozwiązanie sprawy. Mimo to swoje prywatne śledztwo rozpoczyna młoda dziennikarka - Marlena. Do dyspozycji ma jedynie niewielką teczkę na temat zaginionej Sylwii, co przynosi raczej więcej pytań niż odpowiedzi. Jaka naprawdę była dziewczyna i dlaczego zniknęła? Tłem sprawy okazuje się tajemniczy romans Sylwii z bratem. W trakcie śledztwa na rodzinę Feyów padają liczne cienie, a osobowość zaginionej zmienia się wraz z relacjami kolejnych świadków. Nagle okazuje się, że pytanie o winnego całej tragedii wcale nie jest już najważniejsze. "Środek lata" Małgorzaty Wardy to wyjątkowa historia kryminalna, w której wątki obyczajowe przeplatają się z doskonale skonstruowaną intrygą.

Pozycja, która pokazuje genezę naszego gatunku. Sprawdź, w jaki sposób człowiek wyrósł na istotę dominującą na świecie i z czym było to związane. "Pierwsze kroki. Jak staliśmy się ludźmi" to książka, w której autor skupia się na tym, co doprowadziło do tego, że człowiek zaczął królować na ziemi, przyćmiewając pozostałe gatunki zwierząt. Istotne okazało się to, że jako jedyni ludzie zaczęli chodzić na dwóch nogach. Czytelnik, dzięki tej pozycji, uzmysłowi sobie, z jakiego powodu tak się stało i co do tego doprowadziło. Znajdzie w niej także plusy i minusy takiego stanu rzeczy, a także ich szczegółową analizę. Ze względu na ludzką dwunożność, w przypadku naszego gatunku poród obarczony jest znacznie większym ryzykiem niż w przypadku wielu innych zwierząt. Co więcej, okazuje się też bardzo trudny dla matki. Z kolei dwie kończyny sprawiają, że człowiek jest znacznie wolniejszy, kiedy biegnie niż jakiekolwiek czworonożne zwierzę. Co więcej, może często cierpieć na szereg dokuczliwych dolegliwości. Z drugiej natomiast strony wykazuje się empatią i posiada złożony system moralny. Fakt, że ludzie zaczęli chodzić na dwóch nogach, wpłynął też na wykształcenie się u nich szeregu przydatnych cech, takich jak umiejętności technologiczne, odkrywczość, zdolność do współczucia czy mowa. Uczucia wyższe zresztą dotyczą tylko człowieka, dlatego też w tej materii można zauważyć jego dominację nad innymi gatunkami. Za kształt książki odpowiada paleantropolog Jeremy DeSilva.

Najlepsza książka non-fiction roku 2017 według "Wall Street Journal" Dlaczego Leonardo da Vinci nie ukończył tak wielu ze swoich dzieł? Dlaczego jako zadeklarowany pacyfista konstruował machiny wojenne dla rodziny Borgiów? Dlaczego przez kilkadziesiąt lat wszędzie zabierał ze sobą Monę Lisę, jednak nigdy nie dokończył jej malować? Dlaczego pisał wspak i czy naprawdę toczył wojnę z Michałem Aniołem? Mike Lankford przybliża Włochy z czasów renesansu: zapachy, smaki i dźwięki. Czasy wojen, plag i intryg dworskich, zaciekle konkurujących ze sobą artystów oraz tyranów o morderczych skłonnościach i zamiłowaniu do sztuki. Przedstawia życie da Vinci jako powieść przygodową, fascynujące i pełne niebezpieczeństw - ucieczki, przetrwanie wojny u boku przyjaciela, Machiavellego, walka o możliwość tworzenia i niełatwe decyzje, jakie się z tym wiązały. Także te za cenę samotności. Rozbija mity i buduje Leonarda od nowa. Tworzy dla współczesnych czytelników portret geniusza, który od wieków pozostaje równie tajemniczy jak największe z jego dzieł, będących wyrazem buntu i niewyczerpanym źródłem inspiracji.

Czy odważysz się podążyć tajemniczą ścieżką, aby odkryć prawdę o zabójstwie, którego okrucieństwo jest zbyt duże, aby opisywać je ze szczegółami? "Śpiąca nimfa" to książka trzymająca w napięciu. Nie uświadczysz w niej zbędnych dialogów czy niezrozumiałych zabiegów. Skrajne emocje i mrożąca krew w żyłach opowieść wciągną Cię bez reszty na długie godziny! Dzieło sztuki, które przyciąga wzrok i sprawia, że każdy przechodzący obok pogrąża się w zadumie. Namalowane zostało przez niemieckiego partyzanta w ostatnich dniach II wojny światowej. "Śpiąca nimfa", bo tak się ów obraz nazywa, skrywa w swoim czerwonym pigmencie tajemnicę. Namalowano go bowiem krwią z ludzkiego serca... Nikt nie wie, kim była ofiara. Żadnego ciała, zeznań czy zgłoszeń zaginięcia. Wszystko, co pozostało, to słaby ślad krwi. Właśnie za nim podąża komisarz Teresa Battaglia i jej partner Massimo Marini. Wskazówki prowadzą do doliny Resia, czyli surowej krainy wśród gór w północno-wschodnich Włoszech, wyróżniającej się jaskiniami, małymi wąwozami, szczelinami oraz skałkami. To oraz portret to jedyne tropy, którymi dysponują policjanci. Czy uda im się odnaleźć zabójcę? Czy tajemnica, która jest tak mocno strzeżona, wyjdzie na jaw? Odpowiedzi na te pytania mogą nie być oczywiste, a zdarzenia, których śledczy będą świadkami oraz to, czego się dowiedzą, do końca życia zmienią ich postrzeganie na świat. "Śpiąca nimfa" to druga i w tej chwili ostatnia wydana część serii "Teresa Battaglia". Oprócz niej cykl tworzy bardzo dobrze przyjęta przez czytelników książka "Kwiaty nad piekłem". Autorką utworu jest Ilaria Tuti, a wcześniej wspomniana seria to jedyne z jej dzieł, które ujrzały światło dzienne. Mimo to zyskała już duże grono fanów, a jej książki zostały świetnie ocenione przez krytyków oraz internautów. Strefa kawosza