Pra. Iwaszkiewiczowie. Opowieść o rodzinie

Ukraińska walka o niezależność od rosyjskiego imperium trwa od setek lat. Jeśli nie na arenie politycznej czy militarnej, to na gruncie literatury i kultury. Bo cel Rosji - nieważne czy carskiej, sowieckiej czy putinowskiej - pozostaje niezmienny: zmiażdżyć odrębność Ukrainy, zawłaszczyć jej dokonania i sfałszować historię. To dlatego historia ukraińskiej kultury to w rzeczywistości - jak ukazuje Wira Ahejewa, krytyczka literacka i filolożka - historia oporu przeciwko imperium. Ukraińscy twórcy toczyli bój o wszystko: język (zwany pogardliwie "małoruskim"), folklor, a nawet pamięć. Walka nigdy nie odbywała się na równych zasadach, bo imperium raz po raz sięgało po realne i zabójcze środki nacisku. Zasięg rosyjskiej machiny kolonialnej jest tak olbrzymi, że w ukraińskim sprzeciwie z łatwością można dostrzec echa również polskich zmagań. Książka Ahejewej to nic innego jak kronika trwającej od pokoleń wojny kulturowej.

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Inspektor Ray Drake całe życie uciekał przed koszmarami dzieciństwa. I sądzi, że mu się udało. Jest szanowany w pracy; właśnie dostał pochwałę za schwytanie seryjnego mordercy. Ale przeszłość się mści i chce odebrać mu to, co kocha najbardziej na świecie... Tuż obok komisariatu zostaje zamordowana cała rodzina. Nazwisko ofiar uruchamia w Drake'u sygnał

Historia czerpiąca ze szkatułki wspomnień kobiety, która przeżyła piekło wojny. Mała Ilse nie zdaje sobie sprawy, jak potworny los miał stać się jej udziałem. Cała jej żydowska rodzina, z wyjątkiem maleńkiego braciszka, została zesłana do obozu zagłady. Jej samej udało się wyjechać na Zachód, aby tam służyć rodzinie pewnego niemieckiego oficera. W maleńkiej wiosce blisko szwajcarskiej granicy znajduje nie tylko kryjówkę przed okrucieństwami wojny, ale również przyjaciółkę. Nie może jednak zapomnieć o swoim młodszym bracie. Nie traci nadziei, że mały Aron przetrwał wojnę i żyje gdzieś w Polsce...

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

Czy odważysz się podążyć tajemniczą ścieżką, aby odkryć prawdę o zabójstwie, którego okrucieństwo jest zbyt duże, aby opisywać je ze szczegółami? "Śpiąca nimfa" to książka trzymająca w napięciu. Nie uświadczysz w niej zbędnych dialogów czy niezrozumiałych zabiegów. Skrajne emocje i mrożąca krew w żyłach opowieść wciągną Cię bez reszty na długie godziny! Dzieło sztuki, które przyciąga wzrok i sprawia, że każdy przechodzący obok pogrąża się w zadumie. Namalowane zostało przez niemieckiego partyzanta w ostatnich dniach II wojny światowej. "Śpiąca nimfa", bo tak się ów obraz nazywa, skrywa w swoim czerwonym pigmencie tajemnicę. Namalowano go bowiem krwią z ludzkiego serca... Nikt nie wie, kim była ofiara. Żadnego ciała, zeznań czy zgłoszeń zaginięcia. Wszystko, co pozostało, to słaby ślad krwi. Właśnie za nim podąża komisarz Teresa Battaglia i jej partner Massimo Marini. Wskazówki prowadzą do doliny Resia, czyli surowej krainy wśród gór w północno-wschodnich Włoszech, wyróżniającej się jaskiniami, małymi wąwozami, szczelinami oraz skałkami. To oraz portret to jedyne tropy, którymi dysponują policjanci. Czy uda im się odnaleźć zabójcę? Czy tajemnica, która jest tak mocno strzeżona, wyjdzie na jaw? Odpowiedzi na te pytania mogą nie być oczywiste, a zdarzenia, których śledczy będą świadkami oraz to, czego się dowiedzą, do końca życia zmienią ich postrzeganie na świat. "Śpiąca nimfa" to druga i w tej chwili ostatnia wydana część serii "Teresa Battaglia". Oprócz niej cykl tworzy bardzo dobrze przyjęta przez czytelników książka "Kwiaty nad piekłem". Autorką utworu jest Ilaria Tuti, a wcześniej wspomniana seria to jedyne z jej dzieł, które ujrzały światło dzienne. Mimo to zyskała już duże grono fanów, a jej książki zostały świetnie ocenione przez krytyków oraz internautów. Strefa kawosza

Ukradła swoje wymarzone życie. A teraz ktoś próbuje wyrwać je z jej rąk… Wprawdzie Alvie Knightly budzi się w Ritzu, ale nie ma jej czego zazdrościć. Po pierwsze, ma kaca zwiastującego nadejście czterech jeźdźców Apokalipsy. Po drugie, jej piękna, rozpuszczona bliźniaczka Beth została właśnie znaleziona martwa na Sycylii i policja chce przesłuchać Alvie. A po trzecie, jej cudowny nowy facet