Hau. Psy, pieski i bestie w baśniach, mitach i wierzeniach

"Centrum śmierci" to opowieść jednego z najbardziej doświadczonych śledczych specjalizujących się w medycynie sądowej. To książka, która niezwykle wciąga - znajdziesz w niej swoistą biografię Nowego Jorku, przedstawioną w sposób, o którym Ci się nie śniło. Doskonały wybór dla fanów bestsellera "Ciało nie kłamie"! Osiem milionów mieszkańców Nowego Jorku to osiem milionów różnych sposobów na śmierć. Nowy Jork, jakiego nie znałeś - ta książka przeprowadzi Cię przez noclegownie pełne robactwa, zabierze w podróż zarówno po ponurych dzielnicach, jak i luksusowych apartamentach w samym sercu miasta. Z jednej z szaf w centrum amerykańskiej metropolii zaczynają wychodzić trupy - medycyna sądowa znajduje zastosowanie nie tylko w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek, ale też w ratowaniu ludzkiego życia. Bliżej klimatu nowojorskich kostnic możesz się znaleźć jedynie jako ofiara zabójstwa. Ta powieść wciąga czytelnika od pierwszej strony, ale potrafi także zadać ból. Autor zgrabnie przeplata to, co mrozi krew w żyłach, z tym, co podniosłe. To trafny portret życia i śmierci w Nowym Jorku - mieście, które nigdy nie śpi.

Jak podnieść się po stracie ukochanego mężczyzny? Książka "Już nie czekam" to historia kobiety o imieniu Marika, która wiodła szczęśliwe życie do momentu śmierci ukochanego męża. Czy będzie w stanie się podnieść? Co czeka ją po drugiej stronie? Główna bohaterka książki Marika prowadzi gabinet psychologiczny. Kiedyś tworzyła go razem z mężem Damianem. Do jego śmierci. Teraz Marika musi poukładać na nowo swoje życie zawodowe i prywatne. Jak śmierć ukochanego wpłynie na jej dalsze życie? Wydaje się, że kobieta pozbierała się po jego odejściu, a przynajmniej takie wrażenie sprawia. Dla postronnego obserwatora wygląda dobrze. Przyjmuje pacjentów jak dawniej, pomaga innym ludziom. Gdy wraca do domu, wtedy pojawiają się w niej uczucia niemocy i smutku. Pomocną dłoń wyciąga do niej Eryk, długoletni przyjaciel, dzięki któremu powoli staje na nogi. Któregoś dnia do gabinetu Mariki trafia Szymon. Jego problemem jest lęk przed zaśnięciem. Pojawił się on znienacka, od kiedy Szymon poznał pewną kobietę na zajęciach sportowych. Mężczyzna czuje, że coś go do niej przyciąga, wydaje mu się znajoma. Czy Marika będzie w stanie pomóc Szymonowi? Czy dzięki niemu także jej życie zacznie nabierać nowych kształtów i kolorów? Czy kobieta zdoła zrozumieć, że nie ma czegoś takiego jak zły los, a jedynie nasza reakcja układa życie w taki czy inny sposób? Agnieszka Olejnik stworzyła historię ludzi, którzy jak wielu z nas przeżyli coś, co spędza im sen z powiek, dosłownie lub w przenośni. Czy zdołają ponownie zasnąć?

Opowieść rozpoczyna się w latach 40. XIX w. na brzegu rzeki Neckary w Badenii-Wirtembergii, ale za sprawą starego pamiętnika przenosi się do poprzedniego stulecia. Do gospody przy młynie wodnym przybywa grupa przyjaciół, aby napić się kawy i schronić przed deszczem. Jeden z podróżnych zauważa portret pięknej młodej kobiety, wiszący na ścianie w domu młynarza. Gospodarz próbuje zaspokoić ciekawość gościa, wręczając mu stary pamiętnik. Opisana jest w nim historia Anny Scherer. Śliczna dziewczyna zostaje wysłana w podróż, podczas której poznaje szlachcica wysokiego rodu, pana de Tourelle. Mężczyzna szybko podejmuje starania o jej rękę. Anna pod naciskami rodziny godzi się na małżeństwo, mimo wewnętrznych wątpliwości i złych przeczuć. W efekcie zamążpójścia wyjeżdża do Francji, gdzie zostaje zamknięta w zamczysku Les Rochers…

Bestsellerowa seria „Za dużo marchewek” Zabawna, pełna wdzięku i szalonych przygód, cudownie ilustrowana książka pokazuje, że nie zawsze trzeba być perfekcyjnym i chcieć zrobić wszystko samemu. Nieraz trzeba skorzystać z pomocy przyjaciół, a dobra zabawa i współdziałanie mogą dać wiele satysfakcji i przyjemności. Niepowtarzalny, kolorowy i radosny – wykreowany przez Katy Hudson – świat,w którym przyjaźń, umiejętność dzielenia się i współdziałania są najważniejsze powraca w Amberku! Po Króliku, który gromadził marchewki („Za dużo marchewek”), Żółwiu, który chciał przespać zimę („Za dużo zimowych zabaw”), Wiewiórce, która sama chciała wygrać wyścig („Wyścig po Złotego Żołędzia”), teraz kolej na Bobra. Bóbr zawsze CHCE BYĆ PERFEKCYJNY! Wszystko robi starannie, uważnie i rozważnie. Teraz ma doskonały przepis na doskonały tort urodzinowy. Przyjaciele chcą mu pomóc i podzielić się radością wspólnego przygotowywania święta. Bóbr nie jest tym pomysłem zachwycony. A będzie jeszcze mniej zachwycony, kiedy zabiorą się do pracy... Oj, wiele się będzie działo! Czy Bóbr przekona się, że dzieło nawet mniej doskonałe, ale wspólne, jest lepsze niż dzieło doskonałe stworzone samemu?

"Mój ojciec jest mordercą” to kontynuacja bestsellerowej “Żony mordercy”. Melvin ucieka z więzienia. Koszmar, który niedawno się skończył, wraca do Giny ze zdwojoną siłą. Melvin Proctor okazał się mordercą i gwałcicielem. Jego żona, Gina, wygrała z nim bitwę o ich dzieci. Uratowała je przed ojcem, potworem. Melvin trafił za kratki. Zdawałoby się więc, że koszmar dobiegł końca. Gdy Gina zamyka oczy, bez przerwy wracają do niej wspomnienia. Wkrótce koszmary wracają nie tylko w śnie, lecz również w rzeczywistości, Okazuje się, że Melvinowi udaje się uciec z więzienia. Gina otrzymuje list od męża. List, w którym czyta z przerażeniem: "Teraz już nigdzie nie będziecie bezpieczni.” Malownicze Stillhouse Lake okazuje się nie schronieniem, lecz pułapką. Gina w towarzystwie brata jednej z ofiar Melvina wyrusza, by odnaleźć zbiega. Kto okaże się łowcą, a kto tropioną zwierzyną? Wkrótce zaczynają znikać osoby z wąskiego grona zaufanych Giny. Rozpoczyna się gra, w której jedno z nich, Gina bądź Melvin, z pewnością musi zginąć. "Mój ojciec jest mordercą” to druga część cyklu powieściowego "Stillhouse Lake” i bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów "Żony mordercy”, która zdobyła ogromną popularność na całym świecie. Nic zresztą dziwnego. Podobnie jak miało się to w przypadku poprzedniego tomu, "Mój ojciec jest mordercą” to wstrząsający, zapierający dech w piersiach thriller psychologiczny, który pochłonąć można niemal jednym tchem. Powieść dotyka tematów trudnych, bolesnych, takich, o których mówi się rzadko, a jeśli już, to ze zgrozą. Dla każdego dziecka ojciec jest wzorem i oparciem. Co więc, kiedy okazuje się ON mordercą i gwałci dziewczyny niewiele starsze od własnych dzieci? Autorce w niezwykły sposób udało się odmalować rys charakterologiczny każdej z postaci. Każda z nich staje się dla nas niczym żywy człowiek, któremu współczujemy bądź którego się lękamy. Wspaniała lektura na długie, zimowe wieczory!

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Nowe wydanie fascynującej książki o Jarosławie Iwaszkiewiczu, napisanej przez jego prawnuczkę. Przejmująca opowieść, miejscami tragiczna, miejscami zabawna, pełna nieznanych anegdot, która obala kilka mitów. Ludwika Włodek poruszyła wątki dotąd przez biografów marginalizowane. Opowiedziała losy całej rodziny – aż do dzisiaj. Pokazała Iwaszkiewicza uwikłanego w sprawy żony, córek i wnuków. Rozdartego pomiędzy ukraińską przeszłością i warszawską codziennością. Zaangażowanego w sprawy publiczne i domowe. Myślącego o dalekich podróżach i tęskniącego do kochanków. Dotąd nikt z taką odwagą, a jednocześnie delikatnością nie opisał stosunków panujących na Stawisku, w domu, w którym Anna i Jarosław spędzili większość swojego długiego życia i w którym, jako mała dziewczynka, mieszkała także autorka. Rozmawiała z rodziną, a także z przyjaciółmi pisarza i jego bliskich. Czytała ich nieopublikowane listy, wspomnienia i pamiętniki. Tak powstała przejmująca opowieść: miejscami tragiczna, miejscami zabawna, pełna anegdot i obalająca wiele mitów. Na zdjęciu okładkowym są Anna i Jarosław w latach 30. na przylądku Skagen. Tam, na samym skrawku Półwyspu Jutlandzkiego, ścierają się dwa morza: Północne i Bałtyckie. Ich fale podchodzą do brzegu pod innym kątem, zderzają i rozbijają o siebie.

Jest młoda i wierzy w prawdę. Czy to śmiertelny błąd? Początek nowej serii thrillerów VINCENTA KLIESCHA i SEBASTIANA FITZKA z młodą podcasterką Julą Ansorge i fascynującym tematem fonetyki sądowej. Najdrobniejsza zmiana tonu głosu wystarcza słynnemu fonetykowi sądowemu Matthiasowi Heglowi, by odróżnić prawdę od kłamstwa. Dzięki jego pomocy udało się zatrzymać wielu przestępców,