Wilk

Powrót do ulubionej serii czytelniczek Natalii Sońskiej! Niebanalna historia, dzięki której możesz się rozmarzyć… Magdę zostawił chłopak. Niby mogła się tego spodziewać, w końcu wszystko do tego zmierzało, zaniedbanie relacji i rutyna robiły swoje, ale i tak zostały wspomnienia i żal. Czas jednak wziąć sprawy w swoje ręce i odciąć przeszłość grubą kreską. Niekiedy najlepiej zacząć od nowa. Restart jest tym łatwiejszy, że przed Magdą nowe wyzwania w pracy i nowe znajomości… Adam wydaje się miłym i dobrym człowiekiem, a czas spędzany z nim upływa Magdzie bardzo przyjemnie. Czy rodzące się między nimi uczucie zwycięży z nagłą fascynacją skrytym i piekielnie uzdolnionym Piotrem, szefem kuchni? Życie ma dla Magdy w zanadrzu sporo niespodzianek, ale czy odmieni się na lepsze? Każdy dzień może stać się tym najpiękniejszym, jeśli tylko korzystasz z szans, które się trafiają!

Chyba nie ma dziewczyny tak bardzo skrzywdzonej przez los, jak Lisabeth Salander. To bohaterka o mrocznej przeszłości, dzieciństwie pełnym przemocy psychicznej i fizycznej, skazaną na pobyt w szpitalu psychiatrycznym, gdzie miał nastąpić ciąg dalszy koszmaru. W “Mężczyźnie, który gonił swój cień” po raz kolejny zagłębiamy się w losy tej mrocznej bohaterki o aspołecznej naturze. Ponownie będzie towarzyszyć Mikaelowi Blomkvistowi - dziennikarzowi i wydawcy “Millenium”, by dotrzeć do granic brutalności i szaleństwa. Tylko, czy wszyscy wyjdą z tego cało? “Millenium. Tom 5. Mężczyzna, który gonił swój cień” to już piąta część serii zapoczątkowanej przez Stiega Larssona, a kontynuowanej przez Davida Lagercrantza. Akcja cyklu toczy się wokół dwóch głównych postaci - Blomkvista i Salander. Tym razem Lisabeth chce poznać prawdę o swojej rodzinie i o tym, co doprowadziło do jej zniszczenia. Holger Palmgren kieruje ją na trop starych dokumentów, które mogą przyczynić się do rozwiązania zagadek z przeszłości. Dziewczyna usilnie dąży do celu, ale przy okazji sprowadza na siebie i towarzyszącego jej Blomkvista wielkie niebezpieczeństwo. Tom piąty to powieść, w której nie może zabraknąć ataków hakerskich, badań genetycznych, intryg oraz walki o honor. Dowiedz się komu uda się wygrać tę walkę i co wspólnego ma z tym tatuaż ze smokiem. Stieg Larrson nie doczekał się wydania swojej pierwszej książki, czyli “Mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet”. Spod jego pióra wyszły trzy części z serii “Millenium”, autorem kolejnej został David Lagercrantz. Debiut Larssona oszałamiająco podbił listy bestsellerów, sprzedając się w ponad 47 milionach egzemplarzy. Kolejne części opisują dalsze losy dziennikarza, Mikaela Blomkvista i jego towarzyszki, Lisabeth Salander, pod takimi tytułami jak: “Dziewczyna, która igrała z ogniem”, ”Zamek z piasku, który runął”, “Co nas nie zabije”. David Lagercrantz dokończył tom czwarty, by spod jego pióra mogła wyjść kolejna pozycja “Mężczyzna, który gonił swój cień”.

Dziesięcioletni chłopiec wzywa adwokata, by wyznać mu, że zamordował człowieka...piętnaście lat temu. Kiedy adwokat Robert Stern zgadzał się na to niezwykłe spotkanie, nie wiedział, że umawia się ze śmiercią. A tym bardziej nie miał pojęcia, że śmierć, która wkroczy w jego życie, będzie miała sto czterdzieści trzy centymetry wzrostu, na nogach trampki, a na dziecięcej buzi uśmiech... Adwokat Robert Stern jest w szoku, kiedy widzi w zapomnianej przez Boga, opuszczonej fabryce, kim jest jego tajemniczy klient. To Simon, dziesięcioletni chłopiec, delikatny i śmiertelnie chory. I absolutnie przekonany, że w swoim poprzednim życiu był seryjnym mordercą. Głupia, niesmaczna zabawa myśli Stern... Lecz kiedy w opisanej przez chłopca piwnicy rzeczywiście znajduje ludzkie szczątki: szkielet i rozłupaną siekierą czaszkę, czuje się jak w środku horroru. Ale to dopiero początek. Bo Simon opowiada mu nie tylko o ofiarach sprzed lat, ale wkrótce również o tych z najbliższej przyszłości...

Dove nienawidzi swojego byłego męża. Czy to jednak znaczy, że pragnie jego śmierci… Każdego dnia Dove Damiani przejeżdża obok swojego dawnego domu, w którym jej eks mieszka z jej psem i jej byłą instruktorką jogi, obok swoich dawnych sąsiadów i dawnego życia, które kiedyś opisywała z czułością jako „przerażająco idealne”. Ludzie uważają Dove za zgorzkniałą i zawziętą. Po rozwodzie została praktycznie z niczym. Kiedy ciało jej byłego męża zostaje znalezione w brzozowym zagajniku przed mieszkaniem Dove w dniu, w którym obchodziliby piątą rocznicę ślubu, śledczy czynią z niej główną podejrzaną. Przysięga, że tego nie zrobiła. W ciągu całego swojego trzydziestoczteroletniego życia nie skrzywdziła nawet muchy. Jednak gdy dowodów świadczących przeciwko niej przybywa, Dove zaczyna kwestionować swoją pamięć, poczytalność i – w końcu – swoją niewinność.

Molly właśnie stanęła oko w oko z mężczyzną, który dziesięć lat temu złamał jej serce. On również nie był szczęśliwy na jej widok. Co gorsza, zachował się jak palant, czym rozdrapał wciąż świeżą ranę w sercu Molly. Ich ostatnie spotkanie zakończyło się katastrofą. Ojciec Noaha nakrył ich w jego pokoju, do którego weszła przez okno, mając nadzieję uwieść gorącego sąsiada. Teraz Noah jest jednym z najlepszych futbolistów w kraju i właśnie dołączył do drużyny, z którą Molly i jej brat Logan są związani zawodowo. Dawni sąsiedzi, czujący do siebie urazę, znowu będą mieli ze sobą kontakt. Noah jest dla Molly przepustką do dalszej kariery, niestety jego zachowanie wskazuje na to, że nie zamierza niczego jej ułatwiać. Oboje są wrogo nastawieni, jednak będą musieli współpracować, żeby zrealizować projekt, w który są zaangażowani.

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.