Przez

Iwona Banach kolejny raz rozbawi czytelników do łez! Dwie grupy łowców duchów dostają zlecenie certyfikacji ducha w hotelu Astoria w Borkowie Pokutnym. Duch od jakiegoś czasu tam się ujawnia i właściciel ma do wyboru: albo się go bać, albo, co go kusi najbardziej? na tym duchu zarobić. Bo najlepszy hotel, to nawiedzony hotel. Certyfikowany duch byłby niezłym magnesem, gdy w okolicy nie ma nic i ludzie nie mają po co przyjeżdżać. Każda z grup inaczej podchodzi do sprawy. Jedni chcą dzięki temu wepchnąć się na celebryckie ścianki, drudzy chcą naukowo udowodnić istnienie zaświatów? Duchy bywają pomocne, można je nieźle wykorzystać. No chyba, że istnieją naprawdę?

Powieść "Wartało" Marcina Kołodziejczyka zabierze was wprost w świat literacki rodem z XX-lecia międzywojennego, w którym zabawa słowem i opisem były jednymi z bardziej cenionych umiejętności. Niniejsza publikacja jest rekomendowana dla czytelnika, który dobrze czuje się w odbiorze dzieł ekspresyjnych. Na uwagę zasługuje tu zarówno warstwa fabularna jak i dobór słownictwa, upstrzony neologizmami, odniesieniami i parafrazami. Każda z historii sprawia, że odpływamy sami w stronę naszych imaginacji. Musimy się wtedy zatrzymać, by nie stracić ani słowa, nie uronić ani frazy. Małe miasteczko, Zwyczajne. Do bólu. Tak jak Twoje? Chyba tak, bo nic się nie dzieje. Chyba że się dzieje, to wtedy jest niesamowicie. W mieście nie ma praw, ale jest polityka, więc wychodzi na to, że to miejsce straszne i poddające się korozji. Zepsute. Robaczywe. W jakim czasie? W sumie w każdym, wybierz sobie. Gdzie? Nikt nie wie, ale brzmi znajomo. Po co? Po to, żeby pokazać, że nadzieja jeszcze nie umarła, że się da walczyć, bo jest przeciwko komu, ale za cholerę nie ma z kim. Pojawi się też bohater, który chce coś zmienić. W sobie i dookoła siebie, ale też mocniej, bardziej globalnie. Naogląda się tego dziwnego miejsca i już nic nie będzie chciał. Cokolwiek chciał, już mu się odechciało. A tobie? Każda z opowiastek zawartych w książce to część naszej mentalności, naszego środowiska. Albo mieszkaliśmy, albo mieszkamy w takim blokowisku, z takimi, a nie innymi sąsiadami. Denerwuje nas to samo, ale nic nie mówimy, bo głupio, marudzimy na to samo, ale w marudzeniu tak się zawzięliśmy, że nie pamiętamy, jak się rozwiązuje problemy. To my, Polacy - wszyscy razem i każdy z osobna. To małomiasteczkowy folklor, taki, który rozumiemy bez słów. Wrośnięty. Nie do wykorzenienia. Nasza rzeczywistość doprawdy jest aż tak kulawa. Czasem to smutne, czasem można boki zrywać. Marcin Kołodziejczyk z wykształcenia i zamiłowania jest dziennikarzem. Jego książki cechuje charakterystyczny styl, doskonała świadomość językowa i przede wszystkim odważne żonglerki słowne. "Wartało" jest siódmą książką w dorobku autora.

Czasami, aby dojść do ogólnie pojętego ładu i na nowo, tak jak trzeba, ułożyć własne życie, należy znaleźć w sobie siłę, aby wyjść z mocno nas trzymających dotychczasowych zależności. Na taki krok decyduje się bohaterka i autorka książki "Exodus. Księga wyjścia" - Deborah Feldman. Książka ta jest to kontynuacją bestsellerowej powieści "Unorthodox". Nie zawsze to się jednak udaje, ale Deborah stawia swój pierwszy krok na drodze prowadzącej do pełnej, emocjonalnej i faktycznej wolności - wyrywa się z ortodoksyjnej i autorytarnej brooklyńskiej sekty Satmar. Wraz z synem pragnie wtopić się w społeczeństwo i żyć życiem człowieka pogodzonego z samym sobą. Jednak nie ma na to szans, dopóki nie upora się z własnym, żydowskim pochodzeniem i z przeszłością swojej rodziny, która została dotknięta Holocaustem. Podróż po Europie ma być czymś w rodzaju oczyszczenia z tego, co ograniczało ją przez wszystkie lata świadomego życia, zaś ujawnione rodzinne sekrety mają odkryć, jakiego dziedzictwa jest spadkobierczynią. Podróż, jaką odbędzie, na zawsze zmieni jej życie, ale czy spełni oczekiwania?

"Cisza w Pogrance" Marcina Pilisa to książka dla miłośników historii i czytelników o mocnych nerwach. Stanowi kolejne podejście do tematu masakry wołyńskiej, wskutek której latem 1943 roku w bestialski sposób wymordowano tysiące rodzin polskich. Książka Marcina Pilisa nie przedstawia pełnej skali rzezi, nie zasypuje statystykami i obliczeniami. Cała doniosłość i ogrom tragedii emanują tutaj z pojedynczych historii bohaterów, których życie do pewnego momentu przebiegało na tyle normalnie, na ile mogło podczas wojny. Dwie siostry zakochują się w jednym chłopcu z pobliskiej wsi ukraińskiej. Uczucia rozkwitają, mimo że młodzieniec należy do UPA, a spokój coraz mocniej zakłócają pogłoski o mordowaniu Polaków w pobliskich wioskach. Jeśli do tej pory Polakom, Żydom i Ukraińcom udawało się żyć w zgodzie jako sąsiadom, to właśnie ma się to zmienić. Niewyobrażalne okrucieństwo i szał mordowania ogarnął wioski na Wołyniu, gdzie narzędziami zbrodni stawały się często siekiery i widły. Ukazanie tragedii przez pryzmat losu poszczególnych jednostek sprawia, że czytelnik utożsamia się z bohaterami.

A gdyby tak wybrać się do lasu i między drzewami dostrzec ogromne renifery z zaprzęgu świętego Mikołaja? A potem polecieć na daleką Północ, nauczyć się od elfów, jak pakować świąteczne prezenty, odwiedzić fabrykę zabawek i pocztę, która codziennie przyjmuje tysiące listów od dzieci z całego świata? Gdy pierwszego grudnia spadł długo wyczekiwany śnieg, Gabrysia, Ignaś i ich rodzice nie przypuszczali, że właśnie rozpoczynają niesamowitą rodzinną przygodę, a przed nimi dwadzieścia cztery dni, których nigdy nie zapomną. Książka dla dzieci autorstwa Agaty Przybyłek to ciepła, świąteczna opowieść o rodzinie, bliskości, spełnianiu marzeń i wyjątkowej dziecięcej wyobraźni. To również książka, która wspaniale wprowadza dzieci w świąteczny nastrój - krótkie, ilustrowane rozdziały są idealne do czytania po jednym każdego grudniowego dnia, aż do Wigilii, zarówno w przedszkolnym kąciku książek, jak i w domu na dobranoc.

Kilka dni temu – długa rozmowa z Januszem Majewskim. Opowiedziałem mu, że Różewicz mnie namawiał, żebym napisał jakąś pogodną, może plotkarską powieść, wykorzystał w niej poczucie humoru, trzeba dać czytelnikom trochę przyjemności. Janusz się zgodził ze mną, że mój wspaniały przyjaciel trochę upraszczał. Czytelnik jest wdzięczny autorowi nie tylko, kiedy się roześmieje. Także kiedy się wzruszy. Kiedy zaleje się łzami. Król Stanisław August, w depresji (do której nieraz miał powody), z ostrym bólem głowy, poprosił o łagodną muzykę. Trio grało przez godzinę, a król cały czas płakał (wiemy o tym z jego pamiętników). Po godzinie żadnych bólów już nie odczuwał, nastrój się zmienił. „Muzyka mu pomogła” – twierdził Stanisław Mackiewicz. Nie, nie muzyka. Płacz! Ulgę przyniosły łzy. Popłaczmy sobie, czytelniku (i czytelniczko). Nie wstydźmy się. Zasłużyliśmy na słodycz łez. Warszawa 2018 Niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem czytelników. Ja, deprawator to kolejny diariusz autora. Publikacja zawiera spostrzeżenia i refleksje z bieżących wydarzeń lat 2016–2018.

Istnieją w Stanach prywatne więzienia. Oto odważny reportaż ukazujący brutalną prawdę o jednym z nich. Shane Bauer zatrudnił się na stanowisku strażnika w prywatnym więzieniu w Luizjanie. Ten dziennikarz śledczy i laureat wielu nagród zgłosił się pod własnym nazwiskiem i nikt nie sprawdził jego przeszłości. W ciągu czterech miesięcy zdołał dokładnie przyjrzeć się funkcjonowaniu zakładu, zachowaniu personelu różnego szczebla, a także samym więźniom. Był świadkiem brutalnych bójek, próbowano wciągnąć go w nielegalne układy, grożono śmiercią. Widział, jak obojętność strażników doprowadza do kolejnych zgonów i jak niewielkie znaczenie miało dla zwierzchników dobro ludzkie w obliczu zysku. Ze zgrozą dostrzegł, że z biegiem czasu sam staje się agresywny. Ponieważ nie można w pełni zrozumieć aktualnego stanu rzeczy bez sięgnięcia do początków, głęboko zakorzenionych w niechęci do rezygnacji z dalszego wyzysku Afro-Amerykanów po zniesieniu niewolnictwa, Bauer przedstawia historię systemu prywatnego więziennictwa, od jego narodzin aż po czasy współczesne. Amerykańskie więzienie to wstrząsający akt oskarżenia systemu prywatnych więzień i napędzających go potężnych sił. Relacja o prawdziwym obliczu amerykańskiej sprawiedliwości.