Książę nocy

"Siostry" to pierwszy tom obyczajowego cyklu "Czary codzienności" autorstwa Agnieszki Krawczyk. Poznaj losy Agaty Niemirskiej, która pragnie odkryć skomplikowaną historię swojej przeszłości. Agata prowadzi udane życie zarówno zawodowe, jak i uczuciowe. Los nie zawsze był dla niej łaskawy, jako mała dziewczynka wychowywała się bez swojej biologicznej matki, której nigdy wcześniej nie miała okazji poznać. Teraz jednak otrzymuje telefon z informacją o jej śmierci. Kobieta nie kryje zaskoczenia, kiedy dowiaduje się, że rodzicielka pragnęła jej obecności na swoim pogrzebie. Postanawia udać się do Zmysłowa, gdzie czeka na nią siostra, o której istnieniu nie miała dotychczas żadnego pojęcia. Dlaczego nikt wcześniej nie poinformował jej o istnieniu Tosi? Czy jej matka skrywała jeszcze jakieś tajemnice? Kto w tej całej historii okaże się przyjaźnie nastawionym sprzymierzeńcem? Jedno jest pewne - "Siostry" jeszcze nie raz podczas całej sprawy natrafią na liczne przeciwności losu.

Dwie nowele uzupełniające historie bohaterów „Klejnotu”. W „Klejnocie”, poznaliśmy historię Violet jako surogatki Diuszesy Jeziora. Teraz czas na opowieść Raven służącej Hrabinie Kamienia oraz Garneta – syna Diuszesy Gdy Raven zostaje kupiona na aukcji, od razu wie, że nie wszystko będzie dobrze. A kiedy trafia do pałacu hrabiny, szybko odkrywa, że ta, bardziej niż posiadaniem dziecka, jest zainteresowana

Charlotte Link, autorka wielu bestsellerów, w przejmujący sposób opisuje chorobę i śmierć swojej siostry Franziski. To nie tylko najbardziej osobiste dzieło pisarki, dające również wgląd w jej własne życie, ale także poruszające przedstawienie przeżywanego przez kilka lat lęku przed utratą najukochańszej osoby. Charlotte Link opisuje codzienność niemieckich szpitali, na którą

Ależ piękna była Lucile! I pomyśleć, że marzyła, by stać się niewidzialną… Urodzona w 1946 roku, trzecia w kolejności z dziewięciorga dzieci Georges’a i Liane Poirier, odebrała sobie życie w 2008 roku. Zmagała się z zaburzeniami maniakalno-depresyjnymi, które zmieniły jej życie w labirynt bez wyjścia. Delphine de Vigan długo wahała się, czy pisać o efemerycznej, fascynującej, dotkniętej chorobą matce. Wstydliwy temat, niepewny teren pełen min. I choć narodziny były bolesne,

Intrygujący przewodnik po świecie natury, którą mamy tuż pod swoim nosem. Pokaż najmłodszym, jak fascynujący może być świat na zewnątrz i w jaki sposób można się o niego zatroszczyć. "Chodź na dwór!" to pozycja kierowana do wszystkich młodych odkrywców, którzy interesują się najbliższymi im fragmentami środowiska naturalnego. Na dworze mogą oni poznawać nowe rzeczy, przyglądać się temu, co przygotowała dla nas wszystkich przyroda. Publikacja namawia do korzystania z codziennego, naturalnego otoczenia, takiego jak park, ogród, las czy skwer za domem. Dzięki temu dzieci mogą pielęgnować w sobie nowe postawy, które być może przyczynią się do ich wyborów na przyszłość. Kto wie, może znajdą w sobie miłość do zwierząt, roślin, projektowania przestrzeni czy skomplikowanych śledztw? Książka ma na celu pokazywać sposoby na efektowne współdziałanie z najbliższym otoczeniem, utworzonym przez naturę. Propozycja ta przedstawia szereg zajęć, które zainspirują najmłodszych do pogłębiania wiedzy z zakresu zoologii, botaniki, dendrologii, astronomii, meteorologii oraz ekologii. Jednocześnie działania, podejmowane za namową książkowych treści, mają stanowić wspaniałą, przede wszystkim twórczą zabawę. Dzięki podpowiedziom, zawartym w publikacji, dzieci będą wiedziały, jak zadbać o świat, by nie ulegał powolnej degradacji. To pozwoli uchronić go przed losem, jaki mogą mu zgotować ludzie, powielając swoje dotychczasowe błędy. Autorką publikacji "Chodź na dwór" jest Catherine Ard.

„Praca to całe moje życie. To dzięki niej jeszcze nie zwariowałem. Nie mam czasu na życie osobiste, jeśli nie liczyć przelotnych romansów oraz przygód na jedną noc. Jednak taki układ całkiem mi pasuje. Mam zasady: żadnych uczuć, żadnych zobowiązań. Moje życie jest skomplikowane i nie zamierzam się nim z nikim dzielić. Zajmuję się ratowaniem ludzkiego życia i to jest mój priorytet. Jednak kiedy na

Maria Rodziewiczówna, być może nieświadomie, samą siebie obsadzała często jako główną bohaterkę snutej opowieści. Zawsze był to silny charakter, kobieta ciężko pracująca, dobrze zdająca sobie sprawę, jak niewdzięcznie świat traktuje jej płeć. Pisarka zdecydowanie wyprzedzała w myśleniu o kobietach własną epokę, bo i sama tę epokę wyprzedzała działaniem i myśleniem. Nie była przy tym wcale pobłażliwa dla kobiet, widziała ich wady, ale potrafiła dostrzec zalety. Wyraźnie zmagała się ze zjawiskiem emancypacji, chyba nieco zazdroszcząc młodym kobietom, że potrafią wywalczyć więcej, niż było to możliwe za czasów jej młodości. Z drugiej strony lekceważyła te, które biernie odgrywały role, w jakich widział je świat. Żeby kobiety same się zastanowiły, jaki dla nich jest wstyd i hańba w tych obyczajach niby opiekuńczych, w tym ohydnym „nie wypada”! Nie wypada się uczyć, bo to ujma kobiecości, nie wypada samej jeździć i chodzić; nie wypada pannie obrać sobie fachu i opuścić dom rodzicielski; nie wypada ostrzyc warkoczy, zrzucić gorset, ubierać się niemodnie; nie wypada nie być naiwną, palić tytoniu, śpiewać wesołych kupletów i gwizdać; nie wypada być człowiekiem, mieć indywidualność, charakter! No a gdy przestrzega tych prawideł, jakaż nagroda? Dostanie męża. To ci dopiero szczyt wart takiego starania! W Kądzieli poznamy całą galerię postaci kobiecych. Pani Taida samodzielnie zarządza, i to z sukcesem, majątkiem ziemskim (jak sama Rodziewiczówna), na dodatek wychowując dwóch synów. Nie sprzeciwia się obyczajom, tylko ciężko pracując, wykuwa swoją ziemską drogę. Drugą główną bohaterką jest córka jej kuzynki, Stasia, która wbrew wszystkiemu chce zostać lekarzem, odrzucając wszelkie konwenanse. A jednak właśnie te dwie kobiety okazują się bratnimi duszami. Piękna opowieść o obowiązku, miłości, przyjaźni. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.