Jestem, jestem, jestem. Siedemnaście przelotnych spotkań ze śmiercią

Uważasz, że prequel czy sequel książki to niezbyt dobry pomysł? Myślisz, że o losach bohaterów "Samotności w sieci" wiesz już wszystko? Sięgnij więc po "Koniec samotności" Janusza Leona Wiśniewskiego i przekonaj się, w jak wielkim jesteś w błędzie. Nadia to dziewczyna o silnym charakterze, dużych ambicjach i z niezbyt wesołą przeszłością. Jakub jest za to niepoprawnym romantykiem, chłopakiem wycofanym i dość nieśmiałym. Poznają się przypadkiem - po części za sprawą ojca Jakuba, Joachima, na całkowitym odludziu. W znajdującym się z dala od cywilizacji klasztorze Jakub zakłada sieć internetową, zaś Nadia próbuje zrekonstruować zabytkowe zabudowania. To spotkanie jest początkiem wielkiego uczucia, miłości, przepełnionej czułością i wzajemnym zrozumieniem, składającej się z małych gestów i uroczych rytuałów. Młodzi ludzie wydają się nad wiek dojrzali w swojej relacji, wykazując się ogromną wrażliwością i gotowością do oddania się drugiej osobie. I choć Jakub ma za sobą miłosne perypetie, zaś życie Nadii naznaczone jest rodzinną tragedią, to wydaje się, że nic nie jest w stanie ich rozdzielić. Czy ich młodzieńcze uczucie okaże się miłością na całe życie? Gdy pewnego dnia Jakub zastaje swą dziewczynę płaczącą nad książką, sam sięga po powieść i pojawia się z nią w domu swojej matki, Agnieszki. Czy spodziewa się, że za sprawą książki może rozgrzebać przeszłość swych rodziców? Jaki sekret skrywa Agnieszka? "Koniec samotności" to nietypowa kontynuacja "Samotności w sieci". Choć opowiada historię nowej miłości oraz wskazuje na potęgę miłości pomiędzy dzieckiem a rodzicami, jednocześnie wyjaśnia wiele wydarzeń z pierwszej części, uzupełniając niejako opowieść stworzoną dwadzieścia lat wcześniej.

„Jeśli lubicie mroczne, przesiąknięte krwią thrillery, w których zło jest zarazem wszechpotężne i pospolite, z czystym sumieniem polecam powieści Francuza”. portal Dzika banda Podczas akcji policyjnej wymierzonej przeciwko dealerom narkotyków śledczy dokonują makabrycznego odkrycia. Jeden ze złapanych handlarzy ma przy sobie torbę z ludzką skórą. Trop wiedzie na przedmieścia Paryża do przeznaczonego do rozbiórki domu, gdzie sprawca zbrodni pozostawił pamiętnik naśladujący Necronomikon. Jego lektura pozostawia niezatarte wrażenia, a użyty na okładkę surowiec przyprawia o dreszcze. Nieugiętej porucznik Ludivine Vancker nic nie powstrzyma przed rozwiązaniem zagadki i dotarciem do źródła nieszczęść. Do korzeni zła…

Pozycja szczególnie wyróżniająca się spośród innych thrillerów. Mocna, mroczna, angażująca - te słowa najlepiej są w stanie opisać książkę "Obcy" autorstwa Maxa Czornyja. Jeżeli nie boicie się stawić czoła brutalnej rzeczywistości oraz chcecie poczuć niepowtarzalne napięcie, z całą pewnością powinniście sięgnąć po tę pozycję. Książka ta przedstawia historię pewnej rodziny repatrianckiej, która przyjeżdża do Polski i postanawia osiedlić się w niewielkiej, wiejskiej miejscowości. Jedynym pragnieniem tych ludzi jest prowadzenie spokojnego oraz stabilnego życia, bez jakichkolwiek wygórowanych ambicji czy celów. Niestety, nie zyskują oni akceptacji wśród lokalnych mieszkańców, co doprowadza do wielu, nieraz brutalnych, konsekwencji. Autor bez jakiejkolwiek cenzury pokazuje problemy, takie jak czysta, ludzka nienawiść czy dyskryminacja ze względu na narodowość lub wyznawaną religię. Opowieść ta bezpośrednio ukazuje czytelnikom makabryczne obrazy pełne przemocy zarówno fizycznej, jak i psychicznej, a sama historia ma bardzo mroczny oraz dosadny wydźwięk.

Są wydarzenia, które nigdy nie powinny mieć miejsca. Są tajemnice, które już na zawsze pozostaną nieujawnione. Po odejściu z policji Damian dostaje pracę w renomowanej agencji detektywistycznej. Pierwsze zlecenie jest dla niego ogromnym wyzwaniem. Zaginęła Agnieszka, jego młodsza siostra. Krótko po maturze po prostu rozpłynęła się w powietrzu. Dokąd zaprowadzi Damiana śledztwo? Jaki sekret skrywa Aga? Czy uda się ją odnaleźć? Maja przybywa na Wybrzeże, by pracować jako animatorka w nadmorskim hotelu. Z początku nieufna, z czasem coraz lepiej odnajduje się w nowej roli. Z każdym dniem bliższy staje jej się też syn pracodawców, Hubert. Co łączy te dwie historie? Komu pisane jest szczęście i co ono tak naprawdę oznacza? Agata Przybyłek w pełnej sekretów historii o ludzkich decyzjach wpływających na całe nasze życie.

Czy odważysz się podążyć tajemniczą ścieżką, aby odkryć prawdę o zabójstwie, którego okrucieństwo jest zbyt duże, aby opisywać je ze szczegółami? "Śpiąca nimfa" to książka trzymająca w napięciu. Nie uświadczysz w niej zbędnych dialogów czy niezrozumiałych zabiegów. Skrajne emocje i mrożąca krew w żyłach opowieść wciągną Cię bez reszty na długie godziny! Dzieło sztuki, które przyciąga wzrok i sprawia, że każdy przechodzący obok pogrąża się w zadumie. Namalowane zostało przez niemieckiego partyzanta w ostatnich dniach II wojny światowej. "Śpiąca nimfa", bo tak się ów obraz nazywa, skrywa w swoim czerwonym pigmencie tajemnicę. Namalowano go bowiem krwią z ludzkiego serca... Nikt nie wie, kim była ofiara. Żadnego ciała, zeznań czy zgłoszeń zaginięcia. Wszystko, co pozostało, to słaby ślad krwi. Właśnie za nim podąża komisarz Teresa Battaglia i jej partner Massimo Marini. Wskazówki prowadzą do doliny Resia, czyli surowej krainy wśród gór w północno-wschodnich Włoszech, wyróżniającej się jaskiniami, małymi wąwozami, szczelinami oraz skałkami. To oraz portret to jedyne tropy, którymi dysponują policjanci. Czy uda im się odnaleźć zabójcę? Czy tajemnica, która jest tak mocno strzeżona, wyjdzie na jaw? Odpowiedzi na te pytania mogą nie być oczywiste, a zdarzenia, których śledczy będą świadkami oraz to, czego się dowiedzą, do końca życia zmienią ich postrzeganie na świat. "Śpiąca nimfa" to druga i w tej chwili ostatnia wydana część serii "Teresa Battaglia". Oprócz niej cykl tworzy bardzo dobrze przyjęta przez czytelników książka "Kwiaty nad piekłem". Autorką utworu jest Ilaria Tuti, a wcześniej wspomniana seria to jedyne z jej dzieł, które ujrzały światło dzienne. Mimo to zyskała już duże grono fanów, a jej książki zostały świetnie ocenione przez krytyków oraz internautów. Strefa kawosza

Catherine Montmar, absolwentka Sorbony, rozpoczyna pracę w firmie perfumeryjnej założonej przez swojego dziadka. Szybko okazuje się, że rodzinny biznes nie jest przysłowiową gwiazdką z nieba. Przedsiębiorstwo ma ogromne kłopoty. Prezes Bruno Winters, podobnie jak Catherine, również pracuje w rodzinnej firmie, ale ta zajmuje się przejmowaniem bankrutujących podmiotów, które nie mają szans na przetrwanie. Mężczyzna uważa, że w biznesie wszystkie chwyty są dozwolone, ale kiedy na jego drodze pojawia się intrygująca brunetka, mocno weryfikuje swoje zasady. Catherine i Bruno stoją po dwóch stronach barykady, jednak coś już ich łączy. Zapach pożądania, który przyciąga ich jak magnes, a któremu nie mogą i nie chcą ulec.

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.