Zażyła więź. Jak zwięrzęta kształtowały historię ludzkości

Zapierający dech i budzący grozę thriller z oszałamiającym zakończeniem. Hugo ma ciężki czas po rozstaniu z dziewczyną. Przypadkowo trafia na internetowe ogłoszenie z ośrodka narciarskiego, w którym poszukiwano złotej rączki. „Odosobnione miejsce, mało kontaktów ze światem zewnętrznym”, właśnie to skłoniło Hugona, żeby zgłosić swoją kandydaturę. Hugo trafia do Val Quarios, małego rodzinnego ośrodka, który latem zamyka swe podwoje. W opustoszałych budynkach zostaje zaledwie dwanaścioro pracowników sezonowych. Hugo dopiero co przyjechał, ale już coś go niepokoi. To uczucie, że ktoś go szpieguje, dręczące go wizje, niespodziewane zniknięcie... Jakie przerażające tajemnice skrywają te ściany? Mężczyzna zmierzy się z własnymi lękami i koszmarami, aż zwątpi w swoją poczytalność... Witajcie w Val Quarios, ślicznym rodzinnym ośrodku, gdzie śmierć grasuje z łapczywością letniej burzy.

Porywająca opowieść o jednej z największych wirtuozek wszech czasów. Lipsk, 1835 rok: szesnastoletnia pianistka Clara gra przed pełną salą. Od pięciu miesięcy jest na tournée. Towarzyszy jej ojciec. To, co wydaje się harmonijną współpracą, w rzeczywistości jest dla dziewczyny piekłem. Apodyktyczny Friedrich Wieck traktuje życie i karierę córki jak dochodowy projekt. Sytuacja się komplikuje, kiedy wychodzi na jaw, że Clara jest zakochana w dawnym uczniu ojca, Robercie Schumannie - nowatorskim kompozytorze, którego pan Wieck ceni jako artystę, ale zupełnie nie szanuje jako człowieka. Kiedy więc okazuje się, że ktoś taki miałby zaprzepaścić jego wieloletnie starania, zabrania młodym się spotykać. Ale Clara postanawia walczyć o tę miłość i prawo do kształtowania własnego życia. Z biegiem czasu jednak nie jest już pewna, czy przyszłość z Schumannem to spełnienie jej marzeń, czy jedynie przejście z zależności od jednego mężczyzny w zależność od drugiego. Czy wielki talent i jeszcze większa miłość do muzyki pozwolą Clarze odrzucić konwenanse epoki i mimo licznych głosów sprzeciwu występować na najważniejszych europejskich scenach?

Święta rozgrzeją nawet najbardziej skute lodem serca. Gdy w pewien zimny, grudniowy dzień Arkadiusz odbiera telefon od dawnego znajomego, nie kryje zdziwienia. Nie rozmawiali przecież od czterdziestu lat… Zgadza się jednak na spotkanie. Wśród zapachu goździków i pomarańczy, w warszawskiej restauracji Prowansja rozmawiają o winnicy w Alzacji, którą odziedziczył przyjaciel Arkadiusza. Tymczasem trwają przygotowania do wigilii. Jak co roku u Arkadiusza spotykają się najważniejsi dla niego ludzie – rodzina, była żona, dzieci i przyjaciele. Bo przecież te wyjątkowe dni zawsze chcemy dzielić z najbliższymi.

Przodownictwo pracy w PRL-u to temat niemal zupełnie zapomniany. Starsze pokolenia mogą jeszcze kojarzyć go ze słynnym niegdyś filmem Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru". Młodsi - już z niczym. A przecież to historia bardzo daleka od banału, przepełniona heroizmem i ludzkimi dramatami, obrazująca doskonale grozę stalinizmu i komunistyczną utopię. W trudnej powojennej rzeczywistości tysiące robotników uwierzyło w obietnicę lepszego, socjalistycznego jutra i zaangażowało się bez reszty w masowy ruch współzawodnictwa pracy. W wyścigowym tempie wznosili domy i wydobywali węgiel, bijąc kolejne rekordy, wyrażane w setkach procent tak zwanej normy. Pracowali w błysku fleszy i przy aplauzie propagandy, patrzyli ze zdjęć w gazetach i ogromnych portretów, nazwiska najsławniejszych górników, murarzy czy stoczniowców znała cała Polska. Jednak opowieść o ludzkiej determinacji, poświęceniu i komunistycznej mitologii jest w swoim najgłębszym wymiarze uniwersalną historią, mówiącą o śmierci idei. Entuzjazm ludzi został przez władze kompletnie zmarnowany, a podwyższanie norm aż do absurdu przerodziło współzawodnictwo w prawdziwy koszmar. Przodownictwo pracy stało się symbolem stalinowskiej przemocy, a przodownicy - wrogami społeczeństwa, które nie chciało pracować do upadłego, ale po prostu żyć. Trudno uwierzyć, ale ruch w skarlałej i zupełnie pozbawionej znaczenia formie przetrwał właściwie do końca PRL-u, a przodownikami pracy były nawet tak ważne dla naszej historii osoby jak Anna Walentynowicz. Ostatecznie przeminął wraz z ustrojem. Jednak nawet dziś, kompletnie zapomniany, niesie ze sobą ważną treść - przestrogę z odległej przeszłości, aktualną w każdym miejscu i każdym czasie. Andrzej Janikowski jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem. Współpracował z licznymi czasopismami. Jest autorem thrillera "Wiwisekcja zbrodni".

Dzień na farmie to filcowo-kartonowa książeczka w nowej serii Akademii Mądrego Dziecka Czytaj i baw się. Książeczka opowiada o tym co dzieje się na farmie. Zwiedzamy ją razem z traktorkiem, który dołączony jest do książeczki na tasiemce. Traktorek musimy wyciągnąć z okładki i postawić w odpowiednich nacięciach na środku pierwszej strony. Dzięki wycięciu w stronach traktorek jedzie z nami przez kolejne strony książeczki. Razem z nim szukamy krówek wśród słoneczników, patrzymy kto wyjada rolnikowi marchewki w polu oraz poznajemy zwierzątka żyjące na wsi. Książeczka zachęca do wspólnej zabawy, duże, lekkie strony są idealne dla małych rączek do oglądania i przekładania, a stojący pojazd umili zabawę i wspólne czytanie.

Każdy przeżyty rok i każda nowa zmarszczka opowiadają o moim życiu... Już od dziecka, jeszcze zanim potrafiła zdefiniować, na czym polega jej niezgoda na wszechobecny maczyzm, Isabel Allende towarzyszył feminizm. W patriarchalnym chilijskim społeczeństwie jej trudny, buntowniczy charakter - u chłopców aprobowany jako istotny element męskości - był nie na miejscu. To jednak dzięki niej i jej podobnym "dobrym wiedźmom", jak Allende nazywa kobiety, które spotkała na swoje drodze i które razem z nią budowały feminizm drugiej fali, wiele córek na całym świecie może dziś wieść życie, o którym ich matki nie mogły nawet marzyć. Jak sama pisze, "nie muszę wymyślać bohaterek swoich powieści, silnych i zdeterminowanych kobiet, bo mam je wokół siebie". W autobiograficznej narracji bestsellerowa autorka opisuje kondycję kobiety we współczesnym świecie. Mimo dotychczasowych zdobyczy feminizmu wciąż jest bowiem wiele do zrobienia. Allende nie boi się poruszać takich zagadnień jak: role, które wyznaczają kobietom rodzina, społeczeństwo, kultura i religia, przemoc - fizyczna i psychiczna - jako narzędzie kontroli, zależność ekonomiczna, prawa reprodukcyjne czy okaleczanie żeńskich narządów płciowych, wciąż praktykowane w wielu częściach świata. Rozważania te przeplata opowieściami ze swojego życia. O dzieciństwie bez ojca i dorastaniu w społeczeństwie, w którym filarem rodziny jest kobieta, w kraju o jednym z najwyższych wskaźników przemocy domowej. O byciu pisarką w świecie wydawniczym zdominowanym przez mężczyzn. I o miłości romantycznej, zwłaszcza takiej, która spotyka człowieka pod koniec życia. W tej podróży towarzyszą jej dobre duchy: przyjaciółki, pisarki, aktywistki, polityczki, zmarła córka, kobiety w kryzysie, a także bohaterki literackie.

Zostanie dziedziczką ogromnej fortuny jeśli nie pozwoli na to, by jeden upiorny typ przerobił ją na świąteczne dekoracje. Brzmi dziwnie? Cóż, nie z takimi problemami dawała już sobie radę. "Krwawy Mikołaj" to kolejna odsłona przygód płockiej pani mecenas Zuzy Lewandowskiej. Tym razem prawniczka będzie szukać dokumentów historycznych i zwodzić psychopatę. Wyda też własną książkę. Czy wyrobi się ze wszystkim na czas i się nie rozerwie? Zuza ma szansę dostać spadek. Aby majątek trafił w jej ręce, kobieta musi dożyć do nowego roku. Zadanie byłoby banalnie proste, gdyby nie "Krwawy Mikołaj". Pod tym pseudonimem kryje się seryjny zabójca, który pragnie dopaść prawniczkę. Grasujący po Płocku morderca zasłynął z tego, że zamiast przyozdabiać choinkę bombkami, kolorowymi łańcuchami i innymi świecidełkami, wiesza na drzewku ograny wycięte z ciał swoich ofiar. Mimo grożącego jej niebezpieczeństwa prawniczka nie porzuca spraw zawodowych. W końcu akta Zbrodni Katyńskiej nie odnajdą się same. Jakby tego było mało, miastem wstrząsa autobiografia Zuzy.