Jądro ciemności

"Święty ogień Rzymu. Wespazjan. Tom 8" to kolejna część powieści historycznych, których akcja toczy się w I wieku naszej ery. Wespazjan otrzymuje pozycję rzymskiego namiestnika Afryki, ale wraz z tą funkcją spada na niego obowiązek uporania się z rosnącym ryzykiem buntu. W tym samym czasie Neron nadal rujnuje Wieczne Miasto, jego żądze zdają się nie mieć żadnego umiaru. Czy znajdzie się ktoś na tyle odważny, by przeciwstawić się zachłannemu tyranowi? Wespazjan, który pomimo prowincjonalnego pochodzenia robi zawrotną karierę w armii, mierzy się z kolejnymi problemami, z których największym jest Neron. Egoistyczny cesarz w niczym nie zna umiaru, wykorzystuje wysoką pozycję do folgowania swoim uciechom. Los Wespazjana może się jednak w końcu odwrócić - udaje mu się zostać namiestnikiem Afryki. Jego pierwszym zadaniem od Nerona jest uratowanie dwunastu rodaków przebywających w niewoli. Dla świeżego namiestnika to dopiero początek nowych wyzwań. Czy bohater upora się z widmem buntu? Armia rebeliantów stale rośnie w siłę... Powieść powinna przypaść do gustu wszystkim entuzjastom historii, jak również fanom pozycji z dorobku Bena Kane'a. Pisarz stworzył takie powieści jak "Spartakus. Gladiator" czy cykl "Kroniki Zapomnianego Legionu".

Autumn planowała fantastyczną zimową wyprawę z przyjaciółmi poza miasto. Przypadek sprawia, że jadą bez niej, bo… zamknięto ją w budynku miejscowej biblioteki. Na cały weekend. Bez ogrzewania. Dziewczyna liczy, że znajomi odgadną, co się stało, ale nawet Jeff, jej prawie-chłopak, po nią nie wraca. Nikt jej nie szuka. Gorzej już być nie może? Niestety to jeszcze nie wszystko. Okazuje się, że Autumn ma towarzysza. Dax to gość, o którym niewiele wiadomo poza tym, że nie cieszy się dobrą opinią: ciągnie się za nim wspomnienie bójki i poprawczaka. Wygląda więc na to, że Autumn spędzi następne dni z obcym, groźnym gościem, który ewidentnie nie ma na to ochoty. Na początku rozmowa się nie klei, ale gdy Autumn i Dax stopniowo otwierają się przed sobą, dziewczyna widzi, że coś między nimi iskrzy... i zaskakuje. Ale czy poza szkolną biblioteką ich uczucia mają szansę na przetrwanie, skoro wszystko coraz bardziej się komplikuje?

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Prawdziwe historie z życia ratownika medycznego. Na chodniku leży nastolatek, wykrwawiający się z rany kłutej. Zrozpaczona i zszokowana matka patrzy oniemiała, jak jej córka przechodzi bardzo silny atak astmy. Młody mężczyzna rzuca się pod pociąg w sylwestra o północy. Niewielu ludzi wyobraża sobie życie w świecie, w którym takie sytuacje należą do codzienności. Dla ratowniczki medycznej Lysy Walder te i tysiące innych wezwań są częścią pracy. Lysa często widzi tragedie, przerażenie i stratę. Jest świadkiem wszystkich skutków dzwonienia pod numer 112, do największego i najbardziej zapracowanego serwisu pogotowia ratunkowego na świecie. Lysa jest pielęgniarką na ostrym dyżurze i ratowniczką medyczną od ponad 15 lat. W tej książce opowiada historie kryjące się za wyjącymi syrenami i migoczącymi niebieskimi światłami karetek oraz zdradza, jak to naprawdę jest mieć pracę, w której nieustannie staje się twarzą w twarz ze śmiercią i przeznaczeniem. Fascynujące i przyprawiające o dreszcze historie, opowiadające o gwałtownie przerwanych życiach, złamanych sercach, ale także o nadziei.

Ach, te święta! Radosne uśmiechy, rodzina zgromadzona przy świątecznym stole, prezenty i migocące bombki na choince. Obraz świąt, jaki maluje Alice Oseman w nowelce "This Winter", nie jest jednak bajkowy. Święta lubi chyba jedynie najmłodszy syn państwa Springów, Oliver. Może dlatego, że starsze rodzeństwo wreszcie ma dla niego czas, Charlie, starszy brat, gra z nim w gry, jedzenie jest super, są prezenty. Charlie jednak bał się świąt. Niedawno wyszedł ze szpitala psychiatrycznego, gdzie leczył zaburzenia odżywiania, a dokładniej anoreksję. Zastawiony potrawami stół to nie jest to, o czym marzy nastolatek. Atmosfera przy stole w rodzinie Springów też nie jest najlepsza. Ciągle słowne potyczki między rodzicami a dziadkami, bezustanne pytania przypominające przesłuchanie. A odpowiedzi w zasadzie i tak nikt nie słucha. Charlie czuje się niezrozumiany i nieszczęśliwy. Rodzice omijają temat jego choroby, tak jakby milczenie na ten temat powodowało, że problem znika. Jest jeszcze starsza o rok siostra Charliego, Tori. Tori jest bohaterką debiutanckiej powieści Alice Oseman, "Solitaire". Dla niej święta to równie męczący czas, jak chyba dla wszystkich nastolatków, którzy nudzą się przy stole. Dzieje się tak zawsze, gdy brak prawdziwego porozumienia między rodzicami a dziećmi, gdy wspólnie spędzony czas nie cieszy, ale męczy. Charlie nie wytrzymuje napięcia, wychodzi z domu, choć ma wyrzuty, że Tori zostaje sama z trudną rodziną. Charlie idzie do Nicka Nelsona. Nie znają się długo, ale świetnie się rozumieją i, chyba, kochają. Rodzina Nicka jest inna, akceptuje wybory syna. "This Winter", nowelka z serii “Hearstopper”, porusza całą gamę trudnych problemów siłą rzeczy w sposób dość skrótowy. Jest to jednak książka warta przeczytania.

Seniorzy do wynajęcia ratują Boże Narodzenie! Święta zbliżają się wielkimi krokami, a wraz z nimi grudniowy rozgardiasz: zakupy, sprzątanie, gotowanie. W tej szalonej gonitwie łatwo zapomnieć o tym, co najważniejsze. Ale nie z energicznymi seniorami, którzy po wakacyjnych wojażach znowu wkraczają do akcji. Józek dostaje propozycję objęcia stanowiska dyrektora, Irenka spędzi Wigilię zupełnie inaczej, niż planowała, dla Melanii będzie to czas nowych znajomości i ciekawych doświadczeń, a Wiesia i Kazimierz wcielą się w role… aktorów. Karolina Wilczyńska zaprasza do wigilijnego stołu, by w ciepłej, pełnej humoru historii przypomnieć o tym, że w święta nie liczą się drogie prezenty i wykwintne potrawy, ale ludzie i to, co mają w sercach: miłość, życzliwość i nadzieję. Zatrzymasz się na chwilę, by posłuchać tej wyjątkowej opowieści?