Jądro ciemności

Kilka dni temu – długa rozmowa z Januszem Majewskim. Opowiedziałem mu, że Różewicz mnie namawiał, żebym napisał jakąś pogodną, może plotkarską powieść, wykorzystał w niej poczucie humoru, trzeba dać czytelnikom trochę przyjemności. Janusz się zgodził ze mną, że mój wspaniały przyjaciel trochę upraszczał. Czytelnik jest wdzięczny autorowi nie tylko, kiedy się roześmieje. Także kiedy się wzruszy. Kiedy zaleje się łzami. Król Stanisław August, w depresji (do której nieraz miał powody), z ostrym bólem głowy, poprosił o łagodną muzykę. Trio grało przez godzinę, a król cały czas płakał (wiemy o tym z jego pamiętników). Po godzinie żadnych bólów już nie odczuwał, nastrój się zmienił. „Muzyka mu pomogła” – twierdził Stanisław Mackiewicz. Nie, nie muzyka. Płacz! Ulgę przyniosły łzy. Popłaczmy sobie, czytelniku (i czytelniczko). Nie wstydźmy się. Zasłużyliśmy na słodycz łez. Warszawa 2018 Niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem czytelników. Ja, deprawator to kolejny diariusz autora. Publikacja zawiera spostrzeżenia i refleksje z bieżących wydarzeń lat 2016–2018.

Ich gorący i zmysłowy romans zakończył się złamanym sercem i wzajemnymi pretensjami, ale Christian Gray nie może uwolnić się od Anastazji Steele, która uparcie tkwi w jego umyśle, krwi. Zdeterminowany by ją odzyskać, próbuje stłumić najmroczniejsze pragnienia i potrzebę pełnej kontroli oraz kochać Anę, ale już na jej warunkach. Ale koszmary dzieciństwa wciąż

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.

Nadchodzi kolejna rewolucja naukowa, a historia dzieje się na naszych oczach: odkryto sposób na wytwarzanie wystarczającej ilości jedzenia dla wciąż rosnącej ludzkiej populacji Ziemia ledwo dyszy. Wzrost zaludnienia i popytu na mięso, jaja, nabiał i skórę sprawia, że przemysłowa hodowla miliardów zwierząt stała się ze wszech miar szkodliwa. Nie ma nic naturalnego w kurze, której podaje się stymulatory wzrostu i hoduje w szopie z kilkudziesięcioma tysiącami innych, ani w krowie czy świni, które w

Dalsze losy Marty, młodej znachorki, z którą Sabine Ebert zapoznała czytelnika w "Tajemnicy znachorki". Przekonaj się, co grozi oskarżonej o czary kobiecie, sięgnij po "Zniknięcie znachorki". "Zniknięcie znachorki" to kontynuacja "Tajemnicy znachorki", w której autorka, Sabine Ebert, przybliżyła czytelnikowi główną bohaterkę, młodą znachorkę, Martę, jednocześnie opowiadając dzieje powstania Freibergu. Marta niezwykle skutecznie potrafi leczyć wszelkiego rodzaju schorzenia i dolegliwości, co oczywiście nie jest dobrze postrzegane przez duchownych. Znachorzy muszą być bardzo ostrożni, by nie zostać oskarżonymi o czary. Marta, wraz ze swym mężem, Chrystianem, oraz dziećmi, mieszka w założonej przez małżonków osadzie. Są szczęśliwym małżeństwem, dzieci dostarczają im nieustannej radości, a osada wciąż się bogaci. Marta jednakże odczuwa coraz silniejszy niepokój. Jej dar jasnowidzenia przygotowuje ją w ten sposób na zbliżające się niebezpieczeństwo. I faktycznie, jest rok 1173, a jej wróg, rycerz Randolf, powraca z pielgrzymki do Jerozolimy. Marta spodziewa się, że Randolf nie spocznie, dopóki się nie zemści. Niespodziewanie kobieta zostaje porwana z domu swojej przyjaciółki. Niebawem zostaje oskarżona o uprawianie czarów i przyjdzie jej stanąć przed sądem kościelnym. Potem poddana zostanie okrutnym torturom. Czy ukochany Chrystian będzie w stanie ją uratować? Rozpaczliwe poszukiwania nie przynoszą efektu, po uwięzionej w biskupich lochach znachorce zaginął wszelki ślad? Cykl powieści o mieszkańcach Chrystianowa składa się z pięciu tomów: "Tajemnica znachorki", "Zniknięcie znachorki", "Wybór znachorki", "Klątwa znachorki" i "Marzenie znachorki". Autorka łączy w swojej sadze wątki historyczne oraz fikcyjne wydarzenia, umiejscowione na terenie XII-wiecznych Niemiec. Sabine Ebert to jedna z najpopularniejszych niemieckich autorek kobiecych powieści historyczno-przygodowych. Absolwentka iberystyki i historii Ameryki Łacińskiej. Po studiach pracowała jako dziennikarka prasowa, później radiowa i telewizyjna, równolegle pisząc książki historyczne. "Tajemnica znachorki" to jej literacki debiut.

Scarlet Johnson jest młodą, dwudziestosześcioletnią kobietą, która na co dzień pracuje jako sekretarka w kancelarii prawnej. Dodatkowo dorabia sobie, pomagając w codziennych obowiązkach mężczyźnie w średnim wieku, Jeremiemu Harrisonowi. Przybywając do domu swojego pracodawcy z zakupami, Scarlet staje się świadkiem egzekucji. Zanim zdoła uciec, zostaje uprowadzona. Jej porywaczem okazuje się Carter Cambrini, mężczyzna stojący na czele mafii. O dziwo, nie traktuje dziewczyny jak zakładniczki.

Doktor Emma Stein, znana psychiatra i szczęśliwa mężatka, została zgwałcona przez „Fryzjera” – seryjnego mordercę, który – zanim zabije – goli kobietom głowy. Tyle że Emma przeżyła... Ona jedna... Nie widziała twarzy swojego oprawcy, ale rozpoznaje go w każdym mężczyźnie. Nie pamięta, co naprawdę stało się tamtej nocy w hotelu, w którym nie ma pokoju, jaki opisała. Boi się. Odizolowała się od ludzi. Nie wychodzi z domu. Aż do