Niezbity dowód

Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające się ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko niektóre ze wspomnień Barbary. Najpierw oswaja je samotnie w kącie za kredensem, potem szuka miłości i zapomnienia w ramionach kochanków; pragnie tylko, by mieli ciemne oczy jak jej tato… Przeżyje wiele trudnych chwil i rozczarowań zanim zrozumie, że ma prawo do bycia szczęśliwą. Ale czy miłość, którą odnajdzie, nie okaże się zakazana? Błękitny Księżyc, czyli trzynasta w roku pełnia, zdarza się rzadko. Lecz to, co rzadkie, nie jest niemożliwe. Dotarcie do miejsca, w którym dziś jestem, nie zabrało mi paru miesięcy lub lat. To była moja całożyciowa wędrówka, ucząca mnie jak mam przeżyć swoje życie. To były setki złych i dobrych decyzji. Dorosłe dzieci alkoholików mówią często o tym, jak ich życie jest popaprane i pozbawione wartości. Kiedyś też byłam zagubiona. Błądząc, usprawiedliwiałam się przed sobą, że to wszystko przez moją skazę w sercu. Teraz wiem, że mogę być panią swojego życia.

Książka "Wnuczka wariatki. Carmen" jest opowieścią o losach Carmen, wnuczki słynnej artystki wariatki. Książka porusza wiele tematów i wyzwań, które zazwyczaj towarzyszą ludzkim wyborom, autorka daje do zrozumienia, że nie należy klasyfikować ludzi jedynie po ich wyglądzie, warto dowiedzieć się o nich o wiele więcej. Książka "Wnuczka wariatki. Carmen" autorstwa Danuty Noszczyńskiej jest powieścią przeznaczoną nie tylko dla kobiet. Opowiada dalsze losy Carmen, jedni uważają ją za przemiłą staruszkę, a inni - za diabła wcielonego. Autorka niezwykle interesująco przedstawia losy trzech pokoleń kobiet. W trzeciej części oprócz losu Carmen jest przedstawiona dalsza historia Aliny i Poli. Po przeczytaniu dwóch pierwszych tomów nasuwa się pytanie, czy Alina powieli los swojej mamy i czy życie Poli będzie wyglądać podobnie jak życie matki i babki? Książka rozstrzyga również, czy Carmen jest rzeczywiście tą osobą, za którą się cały czas podaje. Powieść jest napisana w taki sposób, że można przeczytać tylko trzeci tom, ale warto również poznać poprzednie: "Wnuczka wariatki. Pola" oraz "Wnuczka wariatki. Alina".

Pierwsza w historii książka poświęcona śląskiemu rzeźbiarzowi, który stworzył "Śpiącego lwa" stojącego dziś na bytomskim rynku i wiele innych rzeźb zdobiących najróżniejsze miejsca na Śląsku. "Bachantka na panterze. Historia zakazanej miłości śląskiego rzeźbiarza i jego pięknej modelki" Gabrieli Anny Kańtor to pełna zmysłowości historia o sztuce i romansie, który eksplodował z pełną siłą w XIX wieku. Theodor Erdmann Kalide był niemieckim rzeźbiarzem, którego nazywano śląskim Michałem Aniołem. Urodził się w Chorzowie na Górnym Śląsku w 1801 roku w rodzinie niemieckiego inspektora hutniczego. Bardzo szybko dostrzeżono jego skłonności artystyczne, a przede wszystkim talent, dlatego jako osiemnastolatek rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. To właśnie tam stworzył swoje najpopularniejsze dzieła, a więc "Śpiącego lwa", "Chłopca z łabędziem" czy też "Dziewczynkę z lirą". To tam też powstała "Bachantka na panterze", czyli rzeźba nazywana jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii sztuki. Porażająca erotyzmem rzeźba skazała go na artystyczną banicję, a modelkę na bezwzględne wymazanie z historii. Stała się ona symbolem wielkiego uczucia, jakie ich połączyło.

Uwaga: zawiera treści, których nie znajdziesz w wersji papierowej! Hołownia i Prokop w elektryzującej, spontanicznej rozmowie. Zderzenie dwóch odmiennych spojrzeń na religię, kulturę i świat mediów. Jezus jako marketingowiec, pożytki płynące z noszenia habitu, różnica między Bogiem a idolem, urok pieniędzy i problemy z wolną wolą – to tylko niektóre wątki tej zaskakującej konfrontacji. Ponad 120 000 sprzedanych egzemplarzy książki w wersji papierowej. „Prowadząc te rozmowy, robimy po prostu to samo co taksówkarz wiozący pasażera na lotnisko, fryzjer zakręcający klientce loki, babcie gderające w kolejce do laryngologa czy kumple spotykający się po robocie przy piwie. Przedstawiamy nasz punkt widzenia. Dyskutujemy. Spieramy się. Mówimy, co nam się wydaje. Wywalamy na stół to, co nam prywatnie w duszy gra. Tyle, że zamiast o najnowszym serialu, biuście Dody czy bieżącym kursie franka szwajcarskiego częściej gadamy o rzeczach, które mimo wszystko wydają nam się ważniejsze” – Marcin Prokop. „Po tych rozmowach boję się bardziej niż kiedykolwiek, że stosowną lekcję kontemplacji dadzą mi kiedyś aniołowie. Ja będę chciał toczyć z nimi teologiczne dysputy, oni – pogrążeni w słuchaniu Morrisseya – zacytują mi trzydziesty drugi rozdział Mądrości Syracha: – Przemów, starcze, tobie to bowiem przystoi, jednak z dokładnym wyczuciem, abyś nie przeszkadzał muzyce. A kiedy jej słuchają, nie rozwódź się mową ani nie okazuj swej mądrości w niestosownym czasie” – Szymon Hołownia.

Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze. Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co