Wykopaliska

To, co czujemy, nie zawsze jest tym samym, co – jak sądzimy – powinniśmy czuć. Amelia Widomska jest początkującą pisarką, która właśnie zadebiutowała na rynku wydawniczym. Mieszka pod Olsztynem i wiedzie – zdawałoby się – szczęśliwe życie. Przynajmniej dopóki na jej drodze nie pojawia się Piotr Kownacki – wzięty aktor, który przyjechał do Olsztyna wystawiać sztukę teatralną. Przypadkowe spotkanie prowadzi do narodzin wzajemnej fascynacji Amelii i Piotra, jednak na drodze do ich szczęścia stają wyrzuty sumienia. Mąż Amelii nie jest zachwycony, kiedy w plotkarskim magazynie pojawia się zdjęcie jego żony w towarzystwie celebryty, tymczasem na powrót Piotra do Krakowa czeka jego żona, Renata. Niewierna to pierwsza część cyklu „Siostrzane dusze”, opisującego losy sióstr pochodzących z dysfunkcyjnej rodziny, rozdzielonych przez wydarzenia z przeszłości. Każda z nich boryka się z własnymi życiowymi problemami, ale wszystkie je łączy jedno – pragną miłości, niekiedy za wszelką cenę.

Meg Adams powraca z historią ze świata bohaterów bestsellerowego Ochroniarza! To nie narzeczony będzie ją chronił. Niebezpieczny pracodawca. Sekrety, które mogą zabić. Zakazana dziewczyna. Trzydziestoczteroletni Konrad Wilk, były wojskowy, wspólnie z przyjaciółmi prowadzi agencję ochroniarską. Gdy Nikolaj Aleksandrow podczas jednego ze zleceń ochraniał Lenę Mejer, Konrad poznał Polę Werner, jej przyjaciółkę, do której niespodziewanie się zbliżył. Kobieta chce pomóc Wilkowi uporać się z przeszłością, więc postanawia dowiedzieć się czegoś na ten temat. Niestety za zdobyte informacje płaci najwyższą cenę: traci życie. Wilk nie potrafi się z tym pogodzić i próbuje odkryć, kto zlecił zabójstwo. W międzyczasie ratuje z opresji dwudziestoczteroletnią Inés Aguilar. „W nagrodę” zostaje jej ochroniarzem. Szybko okazuje się, że sprawa śmierci Poli i podejrzane interesy narzeczonego Inés być może mają wspólny mianownik. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, do której dołączają silne przyciąganie i namiętność. Konrada z Inés połączy coś, czego mężczyzna nie przewidział, a skryte w mroku tajemnice będą mogły sprowadzić na nich śmiertelne zagrożenie…

Czwarty tom cyklu „Temeraire” – niezwykłego połączenia fantasy i powieści historycznych z czasów napoleońskich Korpus Powietrzny Jego Królewskiej Mości jest w katastrofalnej sytuacji. Wielką Brytanię nawiedziła tajemnicza zaraza, która stopniowo dziesiątkuje smoki. Jedynymi obrońcami powietrznymi kraju pozostali Temeraire i banda sprowadzonych przez niego, niezbyt godnych zaufania dzikich smoków z Turkiestanu. Francuskie siły coraz śmielej nękają brytyjskie okręty i coraz częściej przekraczają k

Sprowadził muzykę do mojego cichego świata […] Gra melodie, które znaczą dla mnie więcej niż słowa. Dziewiętnastoletni Cromwell Dean jest wschodzącą gwiazdą muzyki. Uwielbiają go tysiące, choć tak naprawdę nikt go nie zna. W końcu pojawia się dziewczyna w fioletowej sukience, która potrafi przebić się przez nieprzenikniony mur. Kiedy Cromwell porzuca Anglię, by studiować muzykę w upalnej Karolinie Południowej, nie liczy na możliwość ponownego spotkania z dziewczyną. I z pewnością nie spodziewa się, że myśl o niej utkwi w jego głowie, niczym nieustannie powtarzająca się piosenka. Dla Bonnie Farraday muzyka jest całym życiem. Dziewczyna zapisuje każdą nutę w sercu. Dostrzega, że Cromwell ucieka przed swoją przeszłością. Próbuje trzymać się od niego z daleka, ale coś sprawia, że ciągle do niego wraca.

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.