Znak Gryfa

Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia, która wstrząsnęła Wielką Brytanią. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Ten chłopiec stracił mowę poddany niewyobrażalnej przemocy domowej. Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna… Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… Kiedy Joe miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na jej oczach. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł ani mówić, ani nawet krzyczeć. Najgorsze miało jednak dopiero nastąpić… Wstrząsająca historia dzieciństwa Joego Petersa niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi, i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. Autobiografia Płacz niemymi łzami pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1.

5. tom kultowej serii komiksów! Współtwórca Wojowniczych Żółwi Ninja, Kevin Eastman oraz autor, Tom Waltz prowadzą czytelników przez niesamowity świat walecznych mutantów. Poznajcie przełomową historię pochodzenia żółwi oraz epickie opowieści o męstwie, lojalności, rodzinie i walce o przetrwanie. Będziecie świadkami bojów stoczonych przez żółwie oraz ich sojuszników przeciw starym i nowym wrogom w mrocznych i niebezpiecznych zaułkach i kanałach Nowego Jorku. Czy żółwie odnajdą Splintera? Czy April pozna prawdziwą historię żółwi? Kto obezwładnił Old Hoba i porwał Splintera? Czyją wnuczką jest ninja Karai? Czy generał Krang jest zadowolony ze swojej wizyty w Nowym Jorku? Dlaczego światu grozi wojna? Czy Splinter zginie z rąk Karai? Kim jest mistrz Shredder? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w piątym tomie Wojowniczych Żółwi Ninja. Zaczęło się w 1984 roku od komiksu Kevina Eastmana i Petera Lairda. W 1988 roku świat opanowała pasja zbierania figurek żółwi (1,1 miliarda sprzedanych między 1988-1992, dając trzecie miejsce w historii sprzedaży zabawek). W 1989 roku w grę wideo o przygodach Wojowniczych Żółwi Ninja zagrało 300 milionów osób! Popularności postaci dopełniły dwa światowe hity kinowe z lat 2014-2016, które przyniosły 750 milionów dolarów przychodu!

Codzienne gotowanie może być doskonałą zabawą. W swojej książce "Proste przyjemności. Łatwe i szybkie przepisy" Natalia Maszkowska pokazuje, jak wiele radości można czerpać z przygotowywania zwykłego obiadu. W książce "Proste przyjemności. Łatwe i szybkie przepisy" zawarto 100 różnych przepisów na każdą okazję. Opisano tu ciekawe pomysły zarówno na śniadania czy kolacje, jak i na główne dania obiadowe. To, co je łączy, to duża prostota. Wszystkie przepisy są bardzo łatwe w przygotowaniu i nie wymagają dużych zdolności kulinarnych. Równocześnie książka pokazuje, jak doskonale można się bawić w czasie gotowania i jak wiele radości przynosi eksperymentowanie w kuchni. Autorka postarała się, aby zamieszczone w książce przepisy były proste i zrozumiałe nawet dla osób, które nie mają żadnego doświadczenia w gotowaniu. To właśnie początkujący kucharze w największym stopniu mogą tu odkryć swoją pasję i talent kulinarny. Dzięki kreatywnemu podejściu książka ta może jednak zaciekawić nawet doświadczonych kucharzy. Natalia Maszkowska zdobyła wielką popularność dzięki swoim kanałom kulinarnym w serwisach społecznościowych. Urzekła widzów nie tylko dużą wiedzą i profesjonalnym podejściem do kwestii kulinarnych, ale także serdeczną osobowością. To ciepło bije również z jej książki. Książka kucharska spisze się absolutnie u każdego. Można w niej znaleźć dziesiątki ciekawych pomysłów na potrawy na każdą okazję.

Kiedy Nika miała trzynaście lat, jej starsza siostra, Żenia, zaginęła bez wieści. Po raz ostatni widziano ją na festiwalu w Glastonbury w 2007 roku. Po latach Nika publikuje na Facebooku filmik z koncertu, licząc, że ktoś rozpozna jej siostrę i pomoże jej odkryć, co naprawdę stało się tamtego lata. Wiadomość od kobiety, która twierdzi, że była najlepszą przyjaciółką Jen, zwabia Nikę do Notown, sennego

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Kobiety są siłą. Udowadniają to nie tylko w Europie, ale także w tak trudnych krajach do życia, jak Iran. To w nim kobiety rozgrywają nierówną walkę o swoje prawa oraz wolność. W Iranie kobiety zaczynają mówić o krzywdzie, która je spotyka na każdym kroku, nie brakuje im również sił, aby protestować. Właśnie to jest pokazane we wzruszającej książce "Piekło kobiet Iranu". W książce tej nie brakuje dramatycznych scen, podczas czytania których łzy cisną się do oczu. W trakcie lektury czasami można odczuć spore niedowierzanie. Trudno sobie wyobrazić dramaty, które przeżywała Jina Amini i pozostałe Iranki. Dla Europejek, które żyją w wolnych krajach, to abstrakcja. Jeszcze kilka lat temu nie do pomyślenia były protesty Iranek, które zrywały ze swoich głów hidżaby i je paliły i które publicznie ścinały włosy. Kobiety nie poddają się i walczą, dopóki nie zabraknie im sił, pomimo kar nakładanych na nie, a także wspierających je mężczyzn. Warto poczytać o historii tego niezwykłego narodu, który próbuje żyć normalnie.

Wkrocz do XIX wiecznego Wilna i przyjrzyj się narodzinom wielu nowych fascynujących ideologii! "Romantyczni" to tytuł, który zabierze Cię w podróż do początków romantyzmu. Akcja książki "Romantyczni" odbywa się głównie na terenie XIX-wiecznego Wilna. W tym tętniącym życiem mieście powstają związki filomatów i filaretów. Narracja jest prowadzona z kilku perspektyw, przez co ciężko uznać któregoś z bohaterów za tego "głównego". Historia w świetny sposób łączy ze sobą postacie zarówno fikcyjne jak i historyczne. Spotkamy więc takie słynne osoby jak na przykład Adam Czartoryski czy Adam Mickiewicz. Dorota Ponińska stara się w jak najlepszy sposób przedstawić atmosferę i sposób życia studentów z tamtego okresu, który do łatwych nie należał. Nastroje polityczne były napięte, a Polacy byli zazwyczaj stawiani w negatywnym świetle. Nie brakowało jednak u nich ducha patriotyzmu, który jednak może doprowadzić do wielu kłopotów i problemów z władzami. "Romantyczni" to historia, która budzi wiele emocji. Przedstawia ona dobre jak i gorsze momenty Uniwersytetu Wileńskiego, na którego terenie dzieje się większość akcji książki. Sama historia przedstawiona jest z wielu perspektyw i rozgrywa się przez nieco ponad 15 lat, dzięki czemu możliwe jest przedstawienie tak wielu kluczowych dla historii wydarzeń. Język, jakim posługuje się autorka, jest niepowtarzalny i sprawia, że lektura stanowi niezapomniane wrażenie. "Romantyczni" jest tytułem, w którym znaleźć można wiele historycznych wydarzeń i osób przeplatanych z fikcyjnymi bohaterami, którzy jednak przyciągają uwagę czytelnika swoimi decyzjami i sposobem myślenia. Wszystkiego dopełniają szczegółowe opisy, nad którymi Dorota Ponińska zapewne pracowała długimi godzinami.