Druga twarz Scordatto

Ostatnia część uznanej serii sezonowej Andersa de la Motte. Noc Walpurgii, rok 1986. Na południowym krańcu Szwecji w lesie sąsiadującym z zamkiem doszło do rytualnego morderstwa szesnastoletniej dziewczyny. Za ten straszny czyn zostaje skazany jej przyrodni brat. Wkrótce cała rodzina znika bez śladu. Wiosną 2019 roku do zamku wprowadza się doktor Thea Lind. Kobieta dokonuje dziwnego odkrycia w starym dębie, co pogłębia jej fascynację tragedią sprzed lat. Kiedy odnajduje więcej podobieństw między własną burzliwą przeszłością a wychowaniem zamordowanej dziewczyny, wzmacnia się jej przekonanie, że prawda o zabójstwie nigdy nie została odkryta. Wiosna sprzed ponad 30 lat pochłonęła więcej niż jedną ofiarę.

Yorkshirskie wrzosowiska – gdzie chrapliwe krzyki szkockich kuropatw przywodzą na myśl wołania Makbetowskich czarownic, gdzie strumień wzbiera po roztopach, a wczesną jesienią falujące wzgórza okrywają się gęstą warstwą liliowych wrzosów i rudych, szorstkich traw. To tam właśnie, urodzone i wychowane w małej parafii Haworth hrabstwa York, siostry Brontë pozostawiły po sobie kilka genialnych książek, które przeszły do kanonu literatury światowej. Ich życie to jedna z najbardziej tajemniczych i fascynujących opowieści w historii literatury. Nie były piękne. Nie były zamożne. Nie podróżowały po świecie, bo każdą dłuższą rozłąkę z domem ciężko odchorowywały. Nie miały szczęścia w miłości. Chyba w ogóle nie miały szczęścia. Ale miały siebie nawzajem. One trzy – Emily, Anna, Charlotta i brat Branwell. Pełna ciepła i zrozumienia biografia autorstwa Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej wprowadza nas w dzieje skromnej rodziny wiejskiego proboszcza, jego słabowitych, szalenie utalentowanych dzieci, maluje obrazy trzech sióstr spacerujących wieczorem wokół stołu i snujących opowieści o dalekich krainach, opowiada o ich krótkim, czasem monotonnym, czasem nadspodziewanie burzliwym życiu i nieubłaganej śmierci tak często nawiedzającej ich plebanię.