Córka mafii. Elena

Ach, te święta! Radosne uśmiechy, rodzina zgromadzona przy świątecznym stole, prezenty i migocące bombki na choince. Obraz świąt, jaki maluje Alice Oseman w nowelce "This Winter", nie jest jednak bajkowy. Święta lubi chyba jedynie najmłodszy syn państwa Springów, Oliver. Może dlatego, że starsze rodzeństwo wreszcie ma dla niego czas, Charlie, starszy brat, gra z nim w gry, jedzenie jest super, są prezenty. Charlie jednak bał się świąt. Niedawno wyszedł ze szpitala psychiatrycznego, gdzie leczył zaburzenia odżywiania, a dokładniej anoreksję. Zastawiony potrawami stół to nie jest to, o czym marzy nastolatek. Atmosfera przy stole w rodzinie Springów też nie jest najlepsza. Ciągle słowne potyczki między rodzicami a dziadkami, bezustanne pytania przypominające przesłuchanie. A odpowiedzi w zasadzie i tak nikt nie słucha. Charlie czuje się niezrozumiany i nieszczęśliwy. Rodzice omijają temat jego choroby, tak jakby milczenie na ten temat powodowało, że problem znika. Jest jeszcze starsza o rok siostra Charliego, Tori. Tori jest bohaterką debiutanckiej powieści Alice Oseman, "Solitaire". Dla niej święta to równie męczący czas, jak chyba dla wszystkich nastolatków, którzy nudzą się przy stole. Dzieje się tak zawsze, gdy brak prawdziwego porozumienia między rodzicami a dziećmi, gdy wspólnie spędzony czas nie cieszy, ale męczy. Charlie nie wytrzymuje napięcia, wychodzi z domu, choć ma wyrzuty, że Tori zostaje sama z trudną rodziną. Charlie idzie do Nicka Nelsona. Nie znają się długo, ale świetnie się rozumieją i, chyba, kochają. Rodzina Nicka jest inna, akceptuje wybory syna. "This Winter", nowelka z serii “Hearstopper”, porusza całą gamę trudnych problemów siłą rzeczy w sposób dość skrótowy. Jest to jednak książka warta przeczytania.

W 1967 r. Roy Bates, emerytowany brytyjski oficer, zajął opuszczoną platformę przeciwlotniczą na wodach międzynarodowych, a następnie nazwał ją Sealandią i ogłosił się jej księciem. W 1996 r. artysta Lars Vilks nazwał skrawek szwedzkiego wybrzeża Ladonią, tworząc swoje państwo dzieło sztuki, którego hymnem jest odgłos kamienia wpadającego do wody. W 2013 r. pewna dziewczynka z Virginii, Emily, zapytała tatę, czy mogłaby zostać prawdziwą księżniczką. Pół roku później jej tata utworzył na pustyni Królestwo Północnego Sudanu, a swoją córkę uczynił księżniczką. W 2016 r. Mieszko Makowski założył Królestwo Kabuto. Jego terytorium mieści się na działce pod Radomiem. Król Mieszko był rozczarowany Polską, więc stworzył państwo, w którym wartością nadrzędną jest absolutna wolność. To tylko przykłady kilku mikronacji – współczesnych tworów parapaństwowych – i ich pomysłodawców opisanych w tej niezwykłej książce. Bohaterowie Macieja Grzenkowicza to zapaleńcy, idealiści, outsiderzy, którym obecna oferta państwowa nie odpowiada, dlatego tworzą swoje. Swoje tycipaństwa.

Pomimo rozwoju technologicznego i komunikatorów, dzięki którym możemy porozumiewać się z osobami z drugiego końca świata, jesteśmy samotni. Proste, powierzchowne komunikaty wyparły normalną rozmowę. "W ogóle mnie nie słuchasz! Czyli co nam umyka i dlaczego to takie ważne" autorstwa Kate Murphy to publikacja, w której pisarka dowodzi, że znajdujemy się w kryzysie komunikacyjnym doprowadzającym do pandemii samotności. Kate Murphy dokładnie zgłębia naukowe aspekty procesu słuchania. Skupia się na stronie psychologicznej, fizjologicznej oraz społecznej. Obecnie zewsząd słyszymy, by wyróżniać się z tłumu. Uczymy się, jakich słów używać, by inny byli zagłuszani. W efekcie prowadzi to do powstawania szumu, z którego ciężko wyłowić istotne informacje. Autorka za cel stawia sobie znalezienie przyczyny zatracenia umiejętności słuchania. Jej poszukiwania poparte są licznymi badaniami i wywiadami, między innymi z radiowcem, sprzedawcą mebli oraz księdzem spowiednikiem, którzy zawodowo zajmują się słuchaniem innych. Udowadnia, jak olbrzymie znaczenie ma poświęcenie komuś swojego czasu i uwagi. Kryzys komunikacyjny doprowadza do samotności oraz izolacji społecznej, która stwarza doskonałe warunki do rozwoju uzależnień i depresji.

Wciągająca i pełna niespodziewanych zwrotów akcji pierwsza część rodzinnej sagi, której akcja rozgrywa się w Nowej Zelandii, niebanalny romans z zaskakującym zakończeniem: "Złoto Maorysów" Sarah Lark. Akcja powieści "Złoto Maorysów" rozpoczyna się w 1846 roku w Irlandii. Kathleen i Michael są w sobie bardzo zakochani i zaręczają się w tajemnicy przed ojcem dziewczyny, który nie akceptuje wybranka jej serca. Planują wspólną ucieczkę z kraju i nowe życie w lepszym świecie. Jednak do tego będą potrzebne pieniądze, których młodzi nie posiadają. Michael popełnia więc kradzież, która niestety wychodzi na jaw. Mężczyzna zostaje ujęty i skazany na zesłanie do Australii. Na dodatek Kathleen spodziewa się ich wspólnego dziecka? Rodzice dziewczyny biorą sprawy w swoje ręce i zmuszają brzemienną dziewczynę do poślubienia wbrew jej woli Iana, mężczyzny, którego wcale nie darzy uczuciem. Wkrótce świeżo upieczeni małżonkowie udają się do Nowej Zelandii, gdzie mają rozpocząć nowe, wspólne życie. Tymczasem Michael, który wciąż nie może zapomnieć o swej ukochanej, poznaje Lizzie, z której pomocą udaje mu się uciec z kolonii karnej w Australii i przedostać do Nowej Zelandii. Czy jednak ich miłość przetrwa rozłąkę oraz przeciwności losu? Na uwagę zasługuje tło powieści, którym jest zetknięcie dwóch kultur: Maorysów, czyli autochtonicznej grupy etnicznej Nowej Zelandii, a także nowoprzybyłych osadników z Wysp Brytyjskich, zasiedlających Nową Zelandię. "Złoto Maorysów" to pierwsza część sagi, której kontynuację stanowią "Kobiety Maorysów" oraz "Bogowie Maorysów".

Co robi grupka emerytów, którzy nudzą się w domu opieki? Którzy nie mogą pogodzić się z jedzeniem bez smaku, z brakiem ruchu, ze złym traktowaniem i z tym, że cały czas się na nich oszczędza. I którzy przypuszczają, że lepiej im będzie w więzieniu. Zakładają Emerycką Szajkę, żeby tak jak Robin Hood zabierać bogatym i rozdawać potrzebującym! Märtha, Geniusz,

Jest grudzień 1981 roku, zaledwie kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego. Życie w mieście zamiera, dodatkowo utrudnione przez wyjątkowo mroźną zimę. Młode małżeństwo wraca autem od przyjaciół, by zdążyć do domu przed godziną milicyjną. W śnieżnej zamieci dochodzi do tragicznego zderzenia na przejeździe kolejowym. Milicja bada wypadek, jednak nie dość wnikliwie, by wszelkie okoliczności tego wydarzenia zostały wyjaśnione. Szesnaście lat później, w podobnie śnieżną noc, Ewelina, artystka malarka, spotyka

Lord Alaric Wilde, syn księcia Lindow, jest najbardziej znanym mężczyzną Anglii, podziwianym z powodu mrożących krew w żyłach przygód i zawadiackiej urody. Wracając do kraju po latach egzotycznych podróży, nie miał pojęcia, jak jest sławny, dopóki na spotkanie nie wybiegł mu tłum rozentuzjazmowanych wielbicielek. Alaric chroni się w zamku swego ojca. Lecz właśnie w chwili, gdy uświadamia sobie, że cieszy się nie tyle sławą, co złą sławą,