Prowincja pełna złudzeń

Poruszająca opowieść o niespełnionej w dzieciństwie potrzebie przynależności. Anna, trzydziestokilkuletnia historyczka sztuki i kustoszka muzealna jest kobietą inteligentną, pewną siebie i zdecydowaną, ale też egoistyczną w swoich życiowych dążeniach. Realizując plany i zmierzając do wyidealizowanego celu, nieświadomie niszczy wszystko, co tak naprawdę się liczy. Komplikuje swoje małżeństwo i relacje z matką, ignoruje piętrzące się problemy zawodowe. Całkowicie zatraca się w realizowaniu ostatniego marzenia, jakie jej pozostało - odnowie dworku, należącego niegdyś do rodzinnego majątku. Jednak nowy dom nie może być remedium na wszystkie problemy, a skomplikowana historia rodziny stawia jej wybory życiowe w zupełnie innym świetle Magdalena Kopeć - autorka "Lata Sabiny", w kolejnej powieści buduje pozbawiony lukru obraz współczesnej kobiety - obraz realny, niemal intymny. Snuta przez nią historia ukazuje życie bohaterów pełne trudnych wyborów i nie zawsze trafnych decyzji, naznaczone desperackim pragnieniem posiadania korzeni. Pragnieniem przynależności i oparcia w świecie, którego istotą jest zmiana.

"Nagła zmiana planu" to udany pisarski debiut Eweliny Miśkiewicz, po który powinny sięgnąć panie borykające się z nasilającą się rutyną, która wkrada się w związek i codzienne relacje. Po co? Aby uniknąć sytuacji, której doświadczyła bohaterka, bądź aby łatwiej zacząć nowy etap życia po rozstaniu z dotychczasowym partnerem. 35-letnią Lenę, główną bohaterkę, poznajemy w momencie, gdy całe jej życie wali się w gruzy. Po kilku latach małżeństwa jej mąż Paweł postanawia odejść i od nowa ułożyć sobie życie z kimś innym. Główna bohaterka jest załamana, ale powoli przyzwyczaja się do nowej sytuacji i życia w pojedynkę. Brak partnera to nie jedyny problem. Dochodzą do tego brak środków do życia oraz przedłużające się trudności ze znalezieniem pracy. Dodatkowo matka staje się nadmiernie obecna w życiu swojej córki, próbując zająć się jej życiem uczuciowym, co szybko staje się uciążliwe. W tej sytuacji jednak kobieta nie jest pozostawiona sama sobie, gdyż na szczęście może liczyć na swoje zaufane przyjaciółki - Ankę, Karolinę oraz Ewę. Każda jest inna, o innym typie osobowości, jednakże razem łączą siły, aby jak najlepiej pomóc Lenie. Przekonują, że na miłość nigdy nie jest za późno, a każdą, nawet największą, przeciwność można pokonać. Na skutek ich działań bohaterka zaczyna na nowo otwierać się na świat, zauważając, że sytuacja nie jest aż tak totalnie beznadziejna, jak się wydawało. Wspólnie postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i zająć się leżącym w gruzach życiem uczuciowym przyjaciółki. Nakłaniają ją na randkę w ciemno, która miałaby się odbyć na weselu. Teraz już wszystko zależy od niej, czy otworzy się na nowe możliwości, a swoje serce na intrygującego Karola. Czy pójdzie na żywioł, czy potrzebuje czasu na odnalezienie się w nowej sytuacji?

Do biura hamburskiego sutenera wpada zrozpaczona kobieta. Potrzebuję paszportów, dla siebie i dwóch córeczek, mówi. Jeśli mi pomożesz, mogę dla ciebie kogoś zabić. To nie byłoby jej pierwsze zabójstwo…Brünhilde Blum. Poszukiwana międzynarodowym listem gończym zabójczyni, troskliwa matka dwóch dziewczynek, od kilku miesięcy zbieg. Chce zacząć w Hamburgu

On obserwuje, czeka i liczy… swoje przerażające trofea. Każdy trzyma zanurzony w formaldehydzie, żeby zapobiec rozkładowi. Każdy oznacza jedną ofiarę. Torturowaną i zabitą, z sercem wydartym z piersi i zastąpionym symbolem jej zdrady. A on co tydzień zasiada i w samotności napawa się widokiem swoich trofeów. Wszyscy byli winni. A teraz kolejni będą musieli zapłacić… Kto lub co łączy ofiary? Charlotte „Charlie”

Miała osiemnaście lat, kiedy to się zdarzyło. Przez piętnaście lat chciała zapomnieć o dziewczynie, którą była. Myślała, że się udało. Aż do dnia, kiedy popełniła kolejny błąd… To miała być zwykła kolacja biznesowa z obiecującym klientem. Ale następnego dnia Gemma nie pamięta, jak skończył się ten wieczór, a zaczyna dostawać maile, zdjęcia i wideo: coraz bardziej

Mówią, że ten, kto mści się na drugiej osobie, traci część swojej niewinności. Ale ja nie jestem niewinna. Już od dawna. Zostałam okradziona z niewinności. Odebrano mi los, który był mi pisany. Duszę, z którą przyszłam na świat. Rubinowe serce osadzone w życiu pełnym nadziei i marzeń. To wszystko odeszło. Przepadło. Nigdy nawet nie miałam wyboru. Opłakuję tamto życie. Rozpaczam nad każdym „co by było, gdyby...”. Ale z tym już koniec. Jestem gotowa odebrać to, co zawsze mi się należało. Jednak ka