Nieczas. Biała melancholia

Rodzina czasem popełnia błędy. Jak się okazuje, ojciec Danielle nie jest w tej kwestii wyjątkiem. Jednak za jego błąd będzie musiał zapłacić ktoś inny. To, co zrobił, może kosztować jego córkę przyszłość i rezygnację z własnego życia. Jaką cenę będzie musiała zapłacić Danielle za błędy swojego ojca? O tym w książce "Danielle. Niebezpieczny układ. Tom 1" autorstwa Joanny Chwistek. Danielle Sampras jest agentką nieruchomości, która bardzo długo dochodziła do miejsca, w którym obecnie się znajduje. Jest właścicielką biura w dobrej dzielnicy Seattle, dla zdobycia którego nieraz musiała przejść przez trudności. Wydawało jej się, że do wszystkiego doszła sama, jednak jak się okazuje, nie jest to prawda. Danielle dowiaduje się, że jej ojciec jest członkiem mafii i właśnie postanowił przehandlować swoją córkę za wielomilionowy kontrakt z firmą Aleksandra Rublowa. Dodatkowo jej ojciec nie był do końca szczerzy i naruszył warunki umowy, z czego Aleksander jest, krótko mówiąc, niezbyt zadowolony. Teraz kobieta musi zapłacić za błędy ojca. Jaka będzie cena? Dlaczego Aleksander wybrał właśnie ją? Co kryje się w przeszłości kobiety? Książka "Danielle. Niebezpieczny układ. Tom 1" jest pierwszą częścią nowej serii autorstwa polskiej pisarki Joanny Chwistek. Poza tą książką autorka ma na swoim koncie także kilka innych tytułów. Do jej książek należy seria "Niezłomne" z powieściami: "Tylko pozory", "Tylko złudzenie" oraz "Tylko iluzja".

Po kilku nieudanych związkach młoda fotograficzka wymyśla projekt #Delete i pisze o nim na swoim blogu. Chce pokazać kobietom, jak powinny się zachowywać, kiedy facet je lekceważy – po prostu trzeba wyrzucić go ze swojego życia. Ale jeden sms, który wysyła na niewłaściwy numer, stawia jej życie na głowie. A ona zaczyna się bać, że może złamać własne zasady, których uczy inne dziewczyny... „Mężczyźni. Totalne dupki, jeśli

Każdy przeżyty rok i każda nowa zmarszczka opowiadają o moim życiu... Już od dziecka, jeszcze zanim potrafiła zdefiniować, na czym polega jej niezgoda na wszechobecny maczyzm, Isabel Allende towarzyszył feminizm. W patriarchalnym chilijskim społeczeństwie jej trudny, buntowniczy charakter - u chłopców aprobowany jako istotny element męskości - był nie na miejscu. To jednak dzięki niej i jej podobnym "dobrym wiedźmom", jak Allende nazywa kobiety, które spotkała na swoje drodze i które razem z nią budowały feminizm drugiej fali, wiele córek na całym świecie może dziś wieść życie, o którym ich matki nie mogły nawet marzyć. Jak sama pisze, "nie muszę wymyślać bohaterek swoich powieści, silnych i zdeterminowanych kobiet, bo mam je wokół siebie". W autobiograficznej narracji bestsellerowa autorka opisuje kondycję kobiety we współczesnym świecie. Mimo dotychczasowych zdobyczy feminizmu wciąż jest bowiem wiele do zrobienia. Allende nie boi się poruszać takich zagadnień jak: role, które wyznaczają kobietom rodzina, społeczeństwo, kultura i religia, przemoc - fizyczna i psychiczna - jako narzędzie kontroli, zależność ekonomiczna, prawa reprodukcyjne czy okaleczanie żeńskich narządów płciowych, wciąż praktykowane w wielu częściach świata. Rozważania te przeplata opowieściami ze swojego życia. O dzieciństwie bez ojca i dorastaniu w społeczeństwie, w którym filarem rodziny jest kobieta, w kraju o jednym z najwyższych wskaźników przemocy domowej. O byciu pisarką w świecie wydawniczym zdominowanym przez mężczyzn. I o miłości romantycznej, zwłaszcza takiej, która spotyka człowieka pod koniec życia. W tej podróży towarzyszą jej dobre duchy: przyjaciółki, pisarki, aktywistki, polityczki, zmarła córka, kobiety w kryzysie, a także bohaterki literackie.

Teodor Okrutny po piętnastu latach wraca do znienawidzonego Skraju. Musi się zmierzyć z trudną przeszłością i zbrodniami, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. Okazuje się, że ktoś odnalazł ciała dawno zapomnianych osób, a świadkowie giną w niewyjaśnionych okolicznościach. Skraj jest miejscowością, do której się nie wraca. Albo tutaj się rodzisz i tutaj umierasz, albo w przebłysku samoświadomości uciekasz, a rodzina i znajomi z dnia na dzień o tobie zapominają. Aspirant Teodor Okrutny miał nadzieję, że już zawsze będzie należeć do tej drugiej grupy. Okazuje się jednak, że musi wrócić, chociaż nie podoba się to nie tylko jemu, ale też nienawidzącej go społeczności. Do kogo należy odnaleziony w lesie fragment ciała? Dlaczego po zabezpieczeniu go komendant posterunku zaginął, a pod lasem została zamordowana przypadkowa osoba? Teodor Okrutny obawia się, że ktoś poznał jego sekret sprzed lat. Tym bardziej, że mogą się z nimi łączyć sprawy, przez które ucierpią kolejne osoby.

"Topaz" to szczera, współczesna satyra, od której nie sposób się oderwać. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma - w myśl tej maksymy Hakan Günday zabiera czytelników w podróż po Tureckich bazarach i luksusowych butikach, mamiącymi oszałamiającą ilością kolorów i zapachów. Kozan jest urodzonym handlarzem. Dla takich jak ON ta branża nie ma żadnych tajemnic. Jest jednym z licznych tureckich kupców, którzy od rana do wieczora starają się sprzedać swój towar licznie przybywającym do Turcji turystom. Jednak Kozan wyróżnia się wśród nich szczególną żyłką do interesów - potrafi spieniężyć wszystko, co wpadnie mu w ręce. Poruszając się sprawnie między urokliwymi uliczkami, na których sprzedawcy wystawiają swoje towary i dobijają targu z przyjezdnymi, Kozan co rusz łapie kolejnych naiwnych klientów. Tymczasem gdzieś w gąszczu zatłoczonych, głośnych ulic, pełnych lokalnego folkloru i codziennej zawieruchy, znajduje się Topaz. Na pierwszy rzut oka to zwykły sklep jubilerski - urządzony ze smakiem, kusi odwiedzających licznymi klejnotami, drogą biżuterią i najwyższej próby kruszcem. Jednak za uprzejmym "W czym mogę pomóc?" i życzliwym uśmiechem sprzedawcy kryje się więcej, niż przeciętny turysta mógłby przypuszczać. Topaz to bezduszna machina do zarabiania pieniędzy, z której nie ma wyjścia. Günday przygląda się temu wszystkiemu oczami Kozana i wskazuje na bezlitosny wpływ kapitalizmu na ludzkie sumienie.

Wciągająco i przystępnie napisana opowieść o historii rozwoju cywilizacyjnego człowieka widziana przez pryzmat jego stosunku do zwierząt. Autor dowodzi, że większość przełomowych momentów w dziejach rozwoju ludzkości wiąże się z udomowieniem konkretnego gatunku zwierzęcia, a wynalazki technologiczne są jedynie pochodną tego procesu. Udomowienie bydła i świń spowodowało, że zaopatrzony w stałe źródło mięsa, mleka, tłuszczu i skóry człowiek mógł zmienić tryb życia na osiadły. To pociągało za sobą

Czyściciele to powieść autorstwa Piotra Otrębskiego, która zabiera czytelnika w głąb warszawskich kamienic, gdzie rzeczywistość przeplata się z dramatem i surrealizmem. W centrum opowieści znajduje się Krzysztof, mieszkaniec jednej z kamienic w stolicy, który staje w obliczu trudnej sytuacji. Adwokaci i biznesmeni przejmują budynki w niejasnych okolicznościach, a ich narzędziem stają się bezwzględni tzw. czyściciele. Ich celem jest zmuszenie lokatorów do wyprowadzki, co staje się walką o przetrwanie dla wielu mieszkańców. Napięcie w warszawskich kamienicach W powieści Otrębskiego odczuwalne jest ciągłe napięcie, które towarzyszy bohaterom na każdym kroku. Krzysztof, zdeterminowany do walki o swoje miejsce, zmaga się nie tylko z zewnętrznymi przeciwnościami, ale także z własnymi demonami. Czy w obliczu opresji człowiek jest w stanie posunąć się do zbrodni? Jakie granice przekracza, aby ocalić siebie oraz bliskich? Te pytania stają się kluczowe w kontekście dramatycznych wydarzeń, które rozgrywają się na kartach tego dzieła. Styl i narracja Powieść napisana jest w sposób, który angażuje zmysły czytelnika. Otrębski sprawnie buduje atmosferę, wykorzystując zarówno opisy miejsc, jak i emocji. Warszawskie kamienice stają się nie tylko tłem, ale i bohaterami opowieści, w których skrywane są tajemnice i historie lokatorów. Głębokie opisy sprawiają, że można niemal poczuć zapach starych murów, usłyszeć kroki na schodach oraz odczuć ciężar sytuacji, w jakiej znalazł się Krzysztof. Kontekst społeczny i emocjonalny W kontekście społecznym, Czyściciele poruszają ważne tematy dotyczące walki o prawa lokatorów, sprawiedliwości oraz moralności. Historia Krzysztofa nie jest tylko osobistą opowieścią, ale także komentarzem na temat współczesnych problemów społecznych. Autor, jako varsavianista, z pasją przedstawia Warszawę, jej historię oraz złożoność społeczną, co dodaje głębi całej narracji. W ten sposób czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, które zmuszają do refleksji nad własnymi wartościami oraz granicami, jakie jesteśmy w stanie przekroczyć w trudnych czasach. Piotr Otrębski, poprzez swoje literackie dzieło, zachęca do zastanowienia się nad tym, co naprawdę oznacza walczyć o swoje miejsce w świecie. Nie przegap okazji, by zanurzyć się w tę poruszającą historię, która łączy w sobie elementy thrillera, dramatu i społecznego komentarza. Czyściciele to lektura, która pozostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, skłaniając do przemyśleń i refleksji nad kondycją współczesnego społeczeństwa.