Imperium kości słoniowej

On obserwuje, czeka i liczy… swoje przerażające trofea. Każdy trzyma zanurzony w formaldehydzie, żeby zapobiec rozkładowi. Każdy oznacza jedną ofiarę. Torturowaną i zabitą, z sercem wydartym z piersi i zastąpionym symbolem jej zdrady. A on co tydzień zasiada i w samotności napawa się widokiem swoich trofeów. Wszyscy byli winni. A teraz kolejni będą musieli zapłacić… Kto lub co łączy ofiary? Charlotte „Charlie”

Anna, urzędniczka po czterdziestce, mieszka z matką, z którą nie potrafi znaleźć wspólnego języka. Elżbieta jest szczęśliwą żoną i współwłaścicielką rodzinnego biznesu, a Izabela rozpieszczoną przez życie córką wziętego lekarza. Trzy kobiety, trzy zupełnie różne światy. A jednak coś je łączy – każda z nich w dramatycznych okolicznościach straciła dziecko. Przeżywają żałobę, z trudem nadążając za otaczającym je światem…

Książka "Bittersweet" K.A. Figaro to, zgodnie z tytułem, słodko-gorzka historia relacji damsko-męskich. Wkrocz do świata jej bohaterów i pozwól ponieść się emocjom, które targają postaciami wykreowanymi na kartach powieści. Głównymi bohaterami są postacie znane z powieści "Pieprz i sól": Gaja, Kostek oraz Mikołaj. W "Bittersweet" czytelnik ma okazję śledzić ich dalsze losy, niejednokrotnie stając się świadkiem wielkich ludzkich dramatów. Gaja, dowiedziawszy się, że mężczyzna któremu zaufała, dopuścił się niegodziwości i uczestniczył w nagraniu kompromitującego ją filmiku, przeżywa ogromny zawód miłosny. Ma poczucie, że została zdradzona oraz w nikczemny sposób wykorzystana. Pod wpływem złości i frustracji decyduje się zakończyć tę znajomość. Wówczas w jej życiu ponownie pojawia się Mikołaj i namawia ją na wspólny romantyczny wyjazd. Jak potoczą się dalsze losy Gai i miłosnego trójkąta? Który z mężczyzn zyska jej zaufanie? Czytelnik znajdzie odpowiedzi na te pytania na kartach powieści. "Bittersweet" to wciągająca lektura na samotne wieczory lub deszczowe weekendy. Będzie stanowić gratkę dla wszystkich fanów romansów z lekkim dreszczykiem emocji.

Dołącz do Zaprzysiężonych — walecznych wikingów, którzy z nurtem Odry docierają na ziemie Słowian w pościgu za nieprzyjaciółmi. Orm i jego towarzysze broni cieszą się zdobytym majątkiem, a sagi o ich wyczynach i bogactwach przyciągają wielu śmiałków do siedziby Zaprzysiężonych. Jedni pragną do nich dołączyć, inni rzucić im wyzwanie. Jarl Brand przed wyprawą wojenną powierza Ormowi swego syna oraz

Kate na pół roku przeprowadza się z Londynu do Bostonu – zamieniła się na mieszkania z kuzynem. W Stanach chce ukończyć kurs grafiki komputerowej, a przede wszystkim dojść do siebie. Od dzieciństwa zmaga się z atakami paniki, a niedawno za sprawą byłego narzeczonego przeżyła niewyobrażalną traumę. Teraz potrzebuje spokoju i poczucia bezpieczeństwa.

Książka "I po co mi to było?" jest ostatnią częścią cyklu o perypetiach trzech przyjaciółek, które są nauczycielkami i zawsze mogą na siebie liczyć. To bardzo spokojna książka, więc trafi w gusta osób, które poszukują przyjemnej i pomagającej się odprężyć lektury. Powieść rozpoczyna się od streszczenia wydarzeń z poprzednich tomów. Następnie ukazane są dalsze losy głównych bohaterek i ich bliskich. Dyrektorka szkoły Joanna zmaga się z nawałem pracy oraz niecnymi działaniami pani burmistrz, która właśnie znalazła jej następcę. Na dodatek ciocia kobiety, Bożena, mimo że znalazła się w szpitalu, ciągle zamęcza ją planami budowy schronu. Jedyne oparcie daje jej związek z Markiem. Do polonistki Magdaleny wreszcie uśmiechnął się los: jej córka zaczyna zdrowieć, a mąż powrócił do rodziny. Choć kobieta wybaczyła Szymonowi zdradę, nadal nie potrafi mu w pełni zaufać, zwłaszcza kiedy mężczyzna wychodzi z domu. Elżbieta, która jest pedagogiem w zerówce, próbuje przestać myśleć o niedawno zakończonej relacji z Konradem i skupić się na rozwoju własnego biznesu. Wkrótce w jej życiu pojawia się Kacper, który niegdyś jej bardzo pomógł.

Każdy przeżyty rok i każda nowa zmarszczka opowiadają o moim życiu... Już od dziecka, jeszcze zanim potrafiła zdefiniować, na czym polega jej niezgoda na wszechobecny maczyzm, Isabel Allende towarzyszył feminizm. W patriarchalnym chilijskim społeczeństwie jej trudny, buntowniczy charakter - u chłopców aprobowany jako istotny element męskości - był nie na miejscu. To jednak dzięki niej i jej podobnym "dobrym wiedźmom", jak Allende nazywa kobiety, które spotkała na swoje drodze i które razem z nią budowały feminizm drugiej fali, wiele córek na całym świecie może dziś wieść życie, o którym ich matki nie mogły nawet marzyć. Jak sama pisze, "nie muszę wymyślać bohaterek swoich powieści, silnych i zdeterminowanych kobiet, bo mam je wokół siebie". W autobiograficznej narracji bestsellerowa autorka opisuje kondycję kobiety we współczesnym świecie. Mimo dotychczasowych zdobyczy feminizmu wciąż jest bowiem wiele do zrobienia. Allende nie boi się poruszać takich zagadnień jak: role, które wyznaczają kobietom rodzina, społeczeństwo, kultura i religia, przemoc - fizyczna i psychiczna - jako narzędzie kontroli, zależność ekonomiczna, prawa reprodukcyjne czy okaleczanie żeńskich narządów płciowych, wciąż praktykowane w wielu częściach świata. Rozważania te przeplata opowieściami ze swojego życia. O dzieciństwie bez ojca i dorastaniu w społeczeństwie, w którym filarem rodziny jest kobieta, w kraju o jednym z najwyższych wskaźników przemocy domowej. O byciu pisarką w świecie wydawniczym zdominowanym przez mężczyzn. I o miłości romantycznej, zwłaszcza takiej, która spotyka człowieka pod koniec życia. W tej podróży towarzyszą jej dobre duchy: przyjaciółki, pisarki, aktywistki, polityczki, zmarła córka, kobiety w kryzysie, a także bohaterki literackie.