Spacer na krawędzi

Urzekająca opowieść o uczuciach przekazywanych za pomocą sekretnego języka kwiatów. Zuzanna i Adam poznali i pokochali się na studiach, jednak nie dane było im być razem. Adam wyjechał na studia za granicę, po jakimś czasie ożenił się i przejął zarząd nad majątkiem teściów. Zuzanna zaś rzuciła studia, krótko była mężatką, a od lat samotnie wychowuje dziecko. Jednak los jest przewrotny i – po trzynastu latach – spotykają się na nowo. Adam zamawia projekt ogrodu, którym zajmować się ma właśnie Zuz

Z cyklu o Zatoce Aniołów Derek Kane, mąż Brianny, został oskarżony o kradzież trzech bezcennych obrazów i skazany na więzienie. Kiedy kilka tygodni przed wyjściem na wolność zginął w bójce między więźniami, młoda wdowa wróciła z synkiem do miasteczka w Zatoce Aniołów, żeby dowieść niewinności męża i odnaleźć zaginione płótna. Jej wysiłki nie znajdują wsparcia u Jasona Marlowa, dawnego przyjaciela Dereka

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

Mrożący krew w żyłach thriller, który w genialny sposób łączy ze sobą rodzinną tragedię, psychologiczny suspens i odrobinę nowoczesnego horroru, przywodząc na myśl takie powieści jak Dom z liści Marka Z. Danielewskiego, Wpuść mnie Johna Ajvide Lindqvista czy Nawiedzony Shirley Jackson. Spokojne dotąd życie Barretów, zwyczajnej rodziny mieszkającej na

Kolejna – po Czarnym mercedesie – wspaniała powieść mistrza pióra! Ruszyła także produkcja serialu na podstawie obu powieści. Nadkomisarz Rafał Król ucieka przed gestapo do Lwowa. Ma nadzieję zatrzymać się u Lenki, prostytutki, która dorabia jako biuralistka w Ratuszu. Niestety, Lenka parę dni wcześniej zniknęła. Dowiaduje się przy okazji, że Lenkę nachodził jakiś Ukrainiec. I że nie prezentował się specjalnie przyjaźnie. Kiedy Król jedzie do Molendowej, wdowy, którą znał z dawnych lat, zastaje

Zima przyszła, ale spokój nie będzie trwał długo. Doliną zawładnęła zima, ale Edmund zwany Kociołkiem wie doskonale, że nie powstrzyma to Złego. Nie mogąc znieść bezczynności, zabiera swoją drużynę na wyprawę do Krzemyku, by rzucić Złemu wyzwanie na wrogim terytorium. Nie przypuszcza, że tym razem zagrożenie nadejdzie z nieoczekiwanej strony. Komu chce się przypodobać Eliah? Za co Gramm może być wdzięczny tacie? I dlaczego Zwierzak za nic w świecie nie powinien lepić bałwana? Zarówno drużynie do zadań specjalnych, jak i stojącej na straży Gryfa Sarze przyjdzie stoczyć zaciekłe boje i podjąć trudne decyzje, a Dola zadba, by nie dręczył ich nadmierny spokój. Do Gryfa zawita bowiem pewien szczególny gość… i to niejeden! Po Dolinie rozejdą się listy, których skutków nie sposób przewidzieć. W pewnym lesie pojawią się ogromne jamy, krzemycki książę popadnie w nieliche tarapaty, a do posępnej granicznej twierdzy zjadą osobliwi interesanci. Na szczęście wciąż jest bigos. I wciąż są glify. No nie? Bo za miecz chwytasz po to, by móc później usiąść przy ogniu, uśmiechnąć się do bliskich i złapać za łyżkę.