Przewodnik po królestwie ptaków Afryki Wschodniej

W dzisiejszych czasach w kwestii religii państwa zachodnie mają zwykle do niej podejście dość proste - wierzysz, jeśli tego pragniesz, jednak nie jest to nakaz. Zupełnie inaczej jest w Arabii Saudyjskiej, gdzie wiara jest w dużej mierze nakazana, a dotyczy to głównie kobiet, które nie mają zbyt wielu praw. Książka "Porzuciłam islam, muszę umrzeć" jest słowami kobiety, która zakwestionowała wiarę, co sprowadziło na nią wyrok śmierci. Poznajemy historię Farity, która od dzieciństwa była dość krnąbrnym dzieckiem, nigdy nie biorąc za prawdę wszystkiego, co słyszała. W zachodnim świecie byłoby to pochwalane, jednak w Arabii jest to wręcz zakazane, szczególnie jeśli chodzi o islam. Farita ciągle zadawała pytania i nigdy nie była usatysfakcjonowana odpowiedziami, które dostawała wprost z Koranu. To zwróciło na nią uwagę zarówno nauczycieli, jak i innych dorosłych. Im była starsza, tym trudniej było jej zaakceptować świat, który ją otaczał. Postanowiła uciec z kraju, odrzucając wiarę. Niestety, w Arabii łączy się to z wyrokiem śmierci. Oficjalnie jednak nigdy go nie wydano - sam ojciec Farity powziął się tego zadania, oddelegowując do tego jej brata. Kobieta musiała ukryć się w Europie. Kiedy umarł jej ojciec, myślała, że w końcu jest bezpieczna, jednak nic nie jest takie proste.

Co tak naprawdę wiemy o kotach, poza tym, że są puchate i lubią spać całymi dniami? A może to tylko pozory, aby ukryć przed ludźmi swoje kocie tajemnice? Niewątpliwie, świat tych pupili może okazać się zdecydowanie ciekawszy, niż się zakładało... Te niepozorne, czworonożne stworzenia tak naprawdę są w stanie zrobić wiele rzeczy, których chociażby małe dzieci nie potrafią. Chłeptanie mleka z ulubionej miseczki? Nie ma sprawy! Używanie własnego języka zamiast grzebienia? Żaden problem! Golenie się? A po co! Śpiewanie dzieciom kołysanek albo schodzenie z drzewa? Cóż, z tym jednak może być już większy kłopot... Ta zwariowana opowieść o sekretach naszych pupili oraz ich tajemniczym życiu opowiedziana jest z perspektywy małego dziecka, zafascynowanego tymi skrytymi, zwinnymi istotami. Abner Graboff, który stworzył "Co potrafią koty" połączył w swojej historyjce głos dziecięcej świeżości oraz niewinności razem z błyskotliwym poczuciem humoru. Całość przystępnego, prostego tekstu dopełniona została charakterystycznymi dla autora zamaszystymi oraz odważnymi i zabawnymi ilustracjami. Głównym natchnieniem do powstania dzieła był ukochany kot rodziny Graboff - Tarzan, którego to obserwacją zajęli się trzej synowie autora, dostarczając materiału na książkę.

Twoja pociecha spędza niewiele czasu ze swoim ojcem? Pragniesz, by ich wspólnej aktywności było więcej oraz by ich jakość wzrosła? Podaruj dziecku książeczkę "Tato(wie)!" autorstwa Leszka Talko i przenieś relację malucha i taty na wyższy poziom. Najczęściej pierwszą i najważniejszą osobą dla dziecka jest mama. Już od pierwszych dni życia maleństwa karmi je, przewija, spędza z nim mnóstwo czasu. W wielu przypadkach ojciec w tym czasie pracuje, co sprawia, że ma mniej czasu dla dziecka. To z kolei powoduje, że relacja na linii ojciec-dziecko bywa słabsza. Tak jednak być nie musi. Aby się o tym przekonać, wystarczy sięgnąć po lekturę "Tato(wie)!". Mały czytelnik dowie się, jak wiele rzeczy można robić z tatą. Posiądzie też wiedzę na temat tego, że każdy jest inny i choć mama i tata wykonują pewne czynności inaczej, nie oznacza to, iż któreś z nich robi coś lepiej lub gorzej. To wspaniała nauka szacunku do odmienności, jakich w naszym świecie jest wiele. Czas spędzony z tatą zwykle upływa w dobrym nastroju, ponieważ tatusiowie, podobnie jak mamy, mają bardzo ciekawe pomysły. Mogą wykazywać się ogromną kreatywnością i cierpliwością. Do czytania książki zachęcają kolorowe, humorystyczne ilustracje.

Zwariowana opowieść o dwóch siostrach wychowywanych tylko przez ojca. Ciepła i krzepiąca - dowodzi, że nawet najtrudniejszy problem można rozwiązać, korzystając z inteligencji i poczucia humoru. Dowcipne dialogi, niesamowite przygody i kolejne barwne damy serca ojca wprowadzające się do domu w podwarszawskiej miejscowości. Karolina ma piętnaście lat, Paulina sześć. Kiedy pewnego dnia mama

Seria „Czytam z rodzicami” to pogodne i zabawne adaptacje najbardziej lubianych baśni. Dzięki wplecionym w tekst obrazkom mały czytelnik może brać aktywny udział w lekturze, dopowiadając brakujące słowa. Twórcze zadania odnoszące się do przeczytanej opowieści dadzą dużo zabawy i pozwolą doskonalić umiejętności takie jak słuchanie ze zrozumieniem, śledzenie fabuły, a także zdolności manualne. W serii „Czytam z rodzicami” ukazały się takie baśnie jak : • Królewna Śnieżka w jednym tomie z Calineczką • Złotowłosa i trzy misie oraz Wilk i siedem koźlątek • Jaś i Małgosia do spółki z Trzema świnkami • Brzydkie kaczątko razem z Piękną i bestią

Tatrzański Park Narodowy – jest w nim zaledwie 250 kilometrów szlaków, mimo to każdego roku odwiedzają go miliony turystów. Mateusz Waligóra, podróżnik, dziennikarz i fotograf, przemierzył pustynie Gobi i Salar de Uyuni, norweski płaskowyż Hardangervidda, zdobył samotnie biegun południowy, przejechał na rowerze najdłuższe pasmo górskie na świecie – Andy, wędrował wzdłuż Wisły i polskiego wybrzeża Bałtyku, a teraz postanowił przejść wszystkie szlaki w polskich Tatrach. Dlaczego? By się dowiedzieć, czy nieprzebrane rzesze turystów szkodzą przyrodzie, jak się miewają tatrzańskie zwierzęta, kto po Tatrach wędruje, a wreszcie przekonać się, czy Tatry są dla niego tym, czym były kiedyś, czy nadal je kocha, czy nadal go zachwycają tak jak wtedy, gdy dopiero je odkrywał. Tatry to oczywiście nie tylko natura, ale też ludzie – ci spotykani na szlakach, lecz przede wszystkim tacy, którzy niemal przez całe życie są z Tatrami związani, mieszkający w Zakopanem, u podnóża gór i w samym ich sercu. Dlatego Mateusz zaprosił do współpracy dziennikarza Darka Jaronia, który rozmawiał z ochroniarzami przyrody, przyrodnikami, przewodnikami tatrzańskimi, ludźmi prowadzącymi schroniska, meteorologami, wśród jego rozmówców jest też poetka, lutnik i… pani baca. Zapraszamy w fascynującą podróż, podczas której dowiemy się, skąd wziął się pod Giewontem biały miś, jak wygląda dusza skrzypiec, jak robi się sery, dlaczego Dolina Chochołowska przypomina tartak, czy Tatry były kiedyś naprawdę dzikie i puste, co zrobić, gdy spotkamy niedźwiedzia, i o wielu, wielu innych fascynujących sprawach. Spójrzmy na Tatry oczami Mateusza i porównajmy wrażenia, bo przecież każdy nosi w sercu własny obraz tych najbardziej fascynujących polskich gór.

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.