Co się stało

"Ścigając zło. Rozmowy o zbrodni, śledztwie i karze" autorstwa Małgorzaty Kuźmińskiej i Michała Kuźmińskiego to pozycja przedstawiająca rozmowy, jakie autorzy powieści kryminalnych przeprowadzali z ludźmi zawodowo zajmującymi się pościgiem za złem. Wiedzą, doświadczeniami oraz kulisami swej pracy dzielą się między innymi: policjant, strażnik więzienny, biegła psycholog oraz medyk sądowy. Życie nie jest łatwe, gdy każdego dnia jest się skazanym na bezpośredni kontakt z przestępcami. W tym świecie panują specyficzne zasady, które dla zdecydowanej większości ludzi znane są jedynie z filmów i książek kryminalnych. Co się czuje, gdy przez znaczną część tygodnia spędza się czas ze zwłokami? Jakich sztuczek próbują kryminaliści, by uniknąć konsekwencji? "Ścigając zło. Rozmowy o zbrodni, śledztwie i karze" to wyśmienity reportaż, który stanowi świetne porównanie fikcji z rzeczywistością. Wszystkie pojęcia i skomplikowane zagadnienia są jasno wyjaśnione, dzięki czemu czytelnik z łatwością pozna tajniki i specyfikacje każdego zawodu związanego z wymiarem sprawiedliwości. Autorzy stworzyli oryginalny przewodnik dla ludzi, którzy chcą dobrze zrozumieć powieści kryminalne.

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Pierwsza polska biografia Emily Bronte. Autor głośnej książki Charlotte Brontë i jej siostry śpiące odsłania nieznane fakty z życia pisarki. Okazuje się, że ukrywała ważny sekret, o którym nie przeczytamy w żadnej z poświęconych jej książek. Nie udało jej się zabrać go do grobu – pamięć o nim przechowały prywatne dokumenty świadków oraz ich potomków. Ujawnienie tej tajemnicy nie zakłóca obrazu dziewczyny, którą widzimy na tych wietrznych wzgórzach; rozsnuwa jedynie mgłę, która dotąd spowijała jej postać. Otóż ktoś w życiu Emily Bronte był – był naprawdę… Książka zawiera nigdy dotąd nietłumaczone na język polski wiersze i opowiadania Emily Bronte.

Jedna z absorbujących powieści Laili Shukri. Sięgnij po nią i przekonaj się, jak wygląda życie kobiety w arabskiej rzeczywistości. Czy naprawdę przypomina ona cudowną bajkę? "Jestem jedną z żon" to książka, która opisuje arabską rzeczywistość, widzianą oczami kobiety z Europy. Historia w niej zawarta może wstrząsać, pokazując czytelnikowi, jak bardzo różni się tamtejsza kultura od tej, którą znamy i z którą mamy do czynienia na co dzień. Alicja i jej przyjaciółka prowadzą zwyczajne życie w Polsce. Obie pracują w butiku i takie zajęcie w ogóle ich nie satysfakcjonuje. Często marzą, by się wyrwać, odpocząć od szarej codzienności, z jaką muszą się nieustannie zmagać. Kiedy nadarza się okazja na krótki wyjazd do Dubaju, kobiety nie zastanawiają się ani chwili. Dzięki znajomościom ich przyjaciółki, Sandry, obie mogą tam naprawdę korzystać z życia. Na luksusowym jachcie Alicja poznaje bogatego szejka i z miejsca się w nim zakochuje. Bez wahania decyduje się na szybki ślub, który miałby umożliwić jej wybrankowi nawiązanie intymnej relacji. W pierwszej chwili wszystko wydaje się cudowne, jak wyjęte z najpiękniejszego snu. Problem w tym, że po powrocie z Omanu, Alicja zderzy się z bolesną rzeczywistością, której się nie spodziewała: nie jest i nie będzie jedyną żoną szejka. Czy poradzi sobie z tą świadomością i przystosuje się do nowych warunków życia? Czy może postanowi uciec, co wcale nie będzie takie proste?

Po wypadku w górach, który pogrążył ją w śpiączce, Elsa nie czuje już ani zimna, ani głodu, ani strachu. Dla kobiety wszystko jest już skończone. Nigdy się nie obudzi. Tymczasem Thibault nie może się pogodzić ze świadomością, że jego brat potrącił śmiertelnie dwie dziewczynki. Nie potrafi przekroczyć progu sali, w której ten leży. Pewnego dnia po odwiezieniu matki do szpitala Thibault

Matka Oliwii została porwana przez nieznanych sprawców. Kiedy wydaje się już, że nie ma szans odnaleźć jej żywej, niespodziewanie wraca do domu. Odmawia współpracy z policją, a o koszmarze, jaki przeszła, świadczą tylko potworne obrażenia na jej ciele. Oliwia jako psychoterapeutka próbuje nakłonić matkę do złożenia zeznań. Nie wie, że sama także jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Brutalny gwałt, rodzinne

Już po pąci, która przeszła przez kraj niczym orzeźwiający deszcz wiosenny, zwiastujący Nowe. Teraz książę po onym kraju inspekcje robi, słucha, co ludziska mówią i czego chcą. Jednych nagradza, drugim nie daruje. A różne gadki po opolach się snują, różnie się losy ich mieszkańców składają. Jedni wzwyż idą, a inni padają. Tak i wnuk Bolkowy się rodzi, a on takoż Bolesław. Ostatni już tom wspaniałej epopei Antoniego Gołubiewa, który w swojej powieści, pełnej historycznych wydarzeń i historycznych postaci, portretuje wszystkie warstwy społeczne od pospolitego roba, po księcia Bolesława czy cesarza Ottona III. Splata losy bohaterów, tak jak splatała się polska państwowość, wytrwale, cierpliwie, w boju i politycznych rozgrywkach.

Trzeba uważać, jakie obietnice składamy. Kilka słów spowodowanych cierpieniem i gniewem przeobraża się w bombę, która może eksplodować w naszych dłoniach, niszcząc wszystko, na co tak ciężko pracowaliśmy. Brian Wild złożył obietnicę. Zamierzał jej dotrzymać kosztem wszystkiego, co posiadał, włączając w to rodzinę. Motorem napędowym jego działań była zemsta. By wymierzyć sprawiedliwość, gotów był podjąć każde ryzyko. Jednak gdy przeznaczenie przejmuje pióro i zaczyna za nas pisać powieść w księdze zwanej życiem, nawet najbardziej misterny, układany latami plan może legnąć w gruzach. Bywa, że zostajemy pokonani jednym spojrzeniem. Zniewala nas jeden uśmiech, hipnotyzuje gest, niszczy słowo. Świat staje na głowie, a narzędzie zemsty okazuje się naszą zgubą.