Skowyt nocy

"Piętno mafii" Piotra Rozmusa to bardzo dobrze poprowadzony kryminał, zawierający w sobie dwa splecione wątki śledcze. Sprawa rozgrywa się w dwóch miejscach, do czego potrzeba dwóch ekip badających zaginięcia lub/i porwania oraz kilku pobocznych bohaterów, którzy będą mącić w dokonaniach śledczych. Głównym mianownikiem powieści jest porwanie nastoletniej, początkującej modelki Agnieszki i małego Björna. Z pozoru porwania nie mają ze sobą nic wspólnego – dziewczyna zaginęła w okolicy Szczecina, a chłopiec w Sztokholmie, kilka metrów od swojego domu. W równaniu, poza tajemnicą, pojawia się włoska mafia, chęć zdobycia okupu i wyjątkowo skomplikowany sposób jego odbioru. A to też nie jest wszystko, ponieważ czas ucieka, a dla dzieciaków każda chwila się liczy. Może być tak, że nieznalezione na czas, nie będą miały szansy na przeżycie. Styl autora jest bardzo ciekawy, operuje ON dość rozbudowanymi, ale niejednoznacznymi metaforami, potrafi skonstruować postaci ciekawe i wielowymiarowe. Bardzo dobrze prowadzi śledztwo, w różnych czasach i tempach w dwóch miejscowościach. Każdy z pobocznych wątków zostaje domknięty i nie pozostawia możliwości nadinterpretacji wydarzeń. Prowadzona narracja jest skrojona w taki sposób, że czytelnik czuje się świadkiem naocznym zdarzeń, co jeszcze silniej podbija adrenalinę i powoduje chęć przeczytania całej książki za jednym podejściem. Prawdziwy majstersztyk ujawnia się w momentach opisowych, szczególnie podczas kolekcjonowania tropów i rozmów naprowadzających na właściwy tor. Autor nie szczędzi też atmosfery pełnej napięcia i niepokoju.

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.

Sięgnij po wzruszającą powieść "Jakoś to będzie, Różo" i poznaj historię o gonitwie za własnymi marzeniami i upragnionym szczęśliwym zakończeniem! Czy bohaterce uda się zrozumieć dawne błędy i naprawić swoje życie? Róża nie mogła uwierzyć, gdy okazało się, że jej ukochany nie jest jej wierny... Na dodatek spotykał się z jej najbliższą krewną! Przez długi czas kobieta nie mogła otrząsnąć się z tej okrutnej podwójnej zdrady i przestała marzyć o wyczekiwanym rodzinnym cieple i namiętności niczym z hollywoodzkich filmów. Po tych wydarzeniach Róża skupiła się na pracy w bibliotece i codziennych obowiązkach... Pewnego dnia poznaje charyzmatycznego nauczyciela, który na nowo inspiruje ją do tego, by wierzyć, że jej życie może ją jeszcze zaskoczyć. Kobieta nawiązuje również znajomość ze zwariowaną nauczycielką historii i spotyka dawną ukochaną jej niedoszłego męża. To dzięki nim Róża zaczyna otwierać się ponownie na świat i zadawać sobie pytania, których kiedyś nie śmiała wypowiedzieć na głos... Przed ślubem Róża nieufnie podchodziła do wszelkich aktów dobroci. Zawsze spodziewała się, że ktoś wyrządzi jej krzywdę, i obawiała się tego, że zostanie oszukana. Czy jest możliwe, że kiedyś sama sprowadziła na siebie nieszczęście? Nowi znajomi, emocjonujące wyzwania i uśmiechy losu... Co przyniesie kobiecie przyszłość?

Imponujące dzieło, zrywające z konwencjami współczesnej prozy, należące, jak "Miasto Śniących Książek", do kręgu opowieści Moersa o fantastycznym świecie Camonii. Tym razem głównym bohaterem jest Rumo, który jak każdy Wolperting posiada zdolność widzenia z zamkniętymi oczami. Któregoś ranka, posługując się wyłącznie nosem, wietrzy srebrne pasmo zapachu zapowiadającego oczekujące na niego

Historia o miłości, przyjaźni oraz tolerancji, która nikogo nie pozostawi obojętnym. "Córka rabina" to książka, która stawia ważne pytania, na które niełatwo jest czasem odnaleźć odpowiedź. Agnieszka Lis w swojej książce przenosi nas do zrekonstruowanego przedwojennego Radomia, w którym splatają się ze sobą drogi katolickiego księdza Kazimierza oraz rabina Chila. Mimo odmienności wiary, między duchownymi buduje się nić porozumienia. Przyjaźni księdza i rabina nie przerywa nawet wybuch II wojny światowej, która zmienia wszystko inne. Mimo to relacja bohaterów zostanie wystawiona na niejedną próbę. "Córka rabina" to lekcja miłości i tolerancji, szacunku i zaufania. Autorka wraca w swojej książce do czasów wojennych, ale wymowa powieści, przedstawione w niej relacje i wydarzenia, mówią tak naprawdę o kwestiach ponadczasowych. Co to znaczy być dobrym człowiekiem? Czy w świecie, gdzie na każdym kroku czyha śmierć i niebezpieczeństwo jest miejsce na przyjaźń? Jak wiele można poświęcić dla swoich bliskich?

Intrygująca historia ukazująca obraz powojennej Warszawy. Sięgnij po pełną zwrotów akcji książkę, w której fikcja zgrabnie miesza się z rzeczywistością. "Wyzwolony 45" to pozycja doskonale obrazująca rzeczywistość po II wojnie światowej. W Warszawie nie dzieje się dobrze. Wincenty Rybski, będący funkcjonariuszem przedwojennej Policji Państwowej, zostaje pochwycony przez majora Kolickiego, należącego do radzieckiego kontrwywiadu. Jak się okazuje, w takiej sytuacji nie można ufać nikomu. Mężczyznę wydała bowiem pewna Żydówka, Aleksandra Fuchs, choć Rybski ocalił ją przed śmiercią jeszcze podczas wojny. Major ma jednak dla schwytanego propozycję nie do odrzucenia. W zamian za tajne dokumenty, zdobyte przez Rybskiego w czasie powstania, daruje mu życie, a co więcej, załatwi posadę w Głównym Zarządzie Informacji Wojskowej. Były funkcjonariusz będzie miał nie lada dylemat. Czy zdecyduje się na współpracę? A może uda mu się ugrać coś więcej niż mogłoby się wydawać?

Przy rodzinnym stole znowu słyszysz pytania o ślub i dzieci? Czujesz wyrzuty sumienia, bo za rzadko odwiedzasz rodziców? Jesteś uzależniony od opinii mamy i wsparcia taty? Są rodzice toksyczni i helikopterowi, są mistrzowie presji i wampiry emocjonalne. Często nawet jako dorośli czujemy się wobec nich bezsilni. Czas to zmienić. Nabierz dystansu do swojej relacji z rodzicami! Jeśli do tej pory świadome postawienie granic było dla ciebie trudne, Sandra Konrad, doświadczona psychoterapeutka, wskaże jak uzdrowić proces pokoleniowej transmisji. Nie chodzi o to, by całkiem zerwać więź z rodzicami, ale uwolnić się od ich oczekiwań i nakazów. Dzięki temu poradnikowi nie tylko rozpoznasz uwikłania i wyznaczysz nowe granice. Podarujesz też sobie i swoim najbliższym zdrową, pełną wsparcia relację. Bio: Sandra Konrad jest absolwentką psychologii, studiowała też seksuologię i psychiatrię. Dokształcała się w USA. Ma stopień doktora. od lat zajmuje się psychoterapią: terapią indywidualną, par i rodzin. Ma na swoim koncie kilka publikacji psychologicznych, „Nicht ohne meine Eltern” (tyt. org.) to jej piąta książka. Została świetnie przyjęta przez czytelników. To bardzo dobra książka o wyznaczaniu granic, zdrowym egoizmie. O życiu w dojrzałości i na własnych warunkach. – Joanna Flis, psycholożka, terapeutka, autorka bestsellerowej książki Co ze mną nie tak? i twórczyni podcastu Madame Monday

Wszyscy przez to przechodzimy – zapętleni w ciągłych wątpliwościach „co, jeśli?”. Niezdolni do podjęcia decyzji, sparaliżowani przez strach, że dokonamy złego wyboru. Nikt nie chce żyć, bez przerwy się zamartwiając i nie mogąc zdecydować na konkretne działanie w obawie przed konsekwencjami. Jednak wydaje się, że trudno tego uniknąć, że taka jest nasza natura i nie można tego zmienić. Ale czy na pewno? Anne Bogel