Strach ma wielkie oczy, może Ci naskoczyć. O trudnej sztuce poszukiwania w sobie odwagi

Dziesięcioletni chłopiec wzywa adwokata, by wyznać mu, że zamordował człowieka...piętnaście lat temu. Kiedy adwokat Robert Stern zgadzał się na to niezwykłe spotkanie, nie wiedział, że umawia się ze śmiercią. A tym bardziej nie miał pojęcia, że śmierć, która wkroczy w jego życie, będzie miała sto czterdzieści trzy centymetry wzrostu, na nogach trampki, a na dziecięcej buzi uśmiech... Adwokat Robert Stern jest w szoku, kiedy widzi w zapomnianej przez Boga, opuszczonej fabryce, kim jest jego tajemniczy klient. To Simon, dziesięcioletni chłopiec, delikatny i śmiertelnie chory. I absolutnie przekonany, że w swoim poprzednim życiu był seryjnym mordercą. Głupia, niesmaczna zabawa myśli Stern... Lecz kiedy w opisanej przez chłopca piwnicy rzeczywiście znajduje ludzkie szczątki: szkielet i rozłupaną siekierą czaszkę, czuje się jak w środku horroru. Ale to dopiero początek. Bo Simon opowiada mu nie tylko o ofiarach sprzed lat, ale wkrótce również o tych z najbliższej przyszłości...

Zuzanna i Adam to para, jakich wiele. Mieszkają w niewielkim miasteczku nad jeziorem i pracują w tym samym gabinecie stomatologicznym. Żyją z dnia na dzień. Pewnego dnia dzieje się jednak coś strasznego. Po tragicznym wypadku muszą podjąć decyzję, która na zawsze zmieni ich życie. Kolejne dni są koszmarem. Wyrzuty sumienia nie dają im żyć, a ich codzienność zamienia się w piekło. Do tego ktoś wie, co zrobili i zaczyna ich szantażować. Chce, by zapłacili za swój błąd. Pewnego dnia Adam znika. Zuzanna wie jedno, musi zrobić wszystko, by go odnaleźć. Zrobiliśmy coś złego to opowieść o tym, jak jedna zła decyzja może zniszczyć całe życie. To opowieść o obsesyjnej miłości i zemście. O przeszłości, która nie pozwala o sobie zapomnieć.

Louisa „Lu” Brant, nowa prokuratorka okręgowa, ma ogromne ambicje. Kiedy dostaje kontrowersyjną sprawę, w którą zamieszany jest cierpiący na zaburzenia psychiczne włóczęga, pragnie uniknąć pułapek, jakie na nią czyhają i zapewnić sobie polityczny sukces. Jednak w trakcie przygotowań do procesu, natrafia na wątki dotyczące własnej rodziny: oskarżonym jest dawny znajomy jej brata, AJ. Kiedy Lu miała dziesięć lat, AJ ocalił przyjaciela kosztem życia innego człowieka. Ława przysięgłych oczyściła wte

To już kolejny tom opowiadający historię Magdy, która niestety znowu trafia w swoim życiu na przeszkodę. Tym razem jednak znosi problemy dużo gorzej, wątpiąc w swoją przyszłość. Co tak naprawdę dzieje się w stajni w Pieńkach? Swojski klimat zakłócany jest problemami, których rozwiązań nie widać na horyzoncie. Jak poradzi sobie z tym główna bohaterka? Była "Jedną nogą w niebie", jednak wszystko, co dobre, z czasem się kończy. Magda ma już naprawdę dosyć i nie zdziwi to nikogo, kto dowie się, co przyszło jej przeżywać. Oszukiwanie samego siebie zawsze kończy się tym, że musimy wreszcie spojrzeć prawdzie w oczy i albo dalej udawać, albo zebrać resztki honoru i wyjść z tej toksycznej sytuacji. Ile można naginać karku? Magda chyba właśnie zbliża się do końca drogi. Powoli brakuje jej sił i ma ochotę się poddać. Czy stajnia będzie musiała zostać oddana w inne ręce? A jeśli tak, to czy dobre? Co z samą Magdą? Czy poradzi sobie z tym psychicznie? W historii przeplecie się też Adam, jednak nie wiadomo, czy z nim dziewczyna odnajdzie szczęście. W jej życiu pojawi się również ktoś nowy.

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Sprawa aborcji znowu wraca na wokandę i wszystko wskazuje na to, że emocje mogą wybuchnąć ze zdwojoną mocą. Książka "Wyp***dalać!" to powrót do wydarzeń, które wielu osobom uświadomiły wagę i rangę tematu. To także osobisty pamiętnik sfrustrowanej feministki, która nie bierze jeńców i głośno krzyczy o swoim bólu. Społeczeństwo zapominało już powoli o "czarnych protestach", które przetoczyły się przez polskie ulice, aż tutaj nagle, 22 października 2020 roku, Trybunał Konstytucyjny pod przewodnictwem Julii Przyłębskiej rozdrapał na nowo stare blizny. Wyrok o zaostrzeniu prawa aborcyjnego był jak cios poniżej pasa dla tysięcy polskich kobiet. Nie pozostało im nic innego, jak ponownie wyjść na ulicę i krzyczeć, wołać o społeczną sprawiedliwość... Aleksandra Nowak na kartach tego intymnego pamiętnika opisuje emocje, jakie nią wówczas targały. Nie brakuje tu również przemyśleń na temat współczesnej sytuacji kobiet w Polsce oraz wyrazów buntu przeciwko skostniałemu, konserwatywnemu myśleniu na temat życia. To także poszukiwanie iskierki nadziei, wiary, że ponury los wreszcie się obróci. Pełno tutaj wściekłości i żalu, ale czy można się dziwić? Na usta cały czas ciśnie się tytułowe "wyp***dalać!".