Ja nie wybaczam

Ursula Kroeber de Guin swoją twórczością literacką na dobre wpisała się w historię literatury. Jeżeli miałeś już do czynienia z wyjątkowymi opowiadaniami Ursuli lub interesuje cię wysokiej klasy fantastyka, koniecznie sięgnij po książkę “Cała Orsinia”. Jest to wspaniały zbiór, który zachwyci niejednego czytelnika. Orsinia to państwo o słowiańskich naleciałościach ze stolicą w Krasnoy. Miasto położone jest na trzech wzgórzach - Pałacowym, Katedralnym i Uniwersyteckim. To tu rozgrywają się wydarzenia opisane w zbiorze “Cała Orsinia”, w skład którego wchodzą “Opowieści orsiniańskie” z 1976 roku, powieść “Malafrena” z 1979 roku, a także trzy pieśni i dwa dodatkowe opowiadania. To przepiękna podróż po wyjątkowym i zachęcającym kraju Orsinii, podczas której można zatopić się w opisach malowniczych krajobrazów oraz dać się pochłonąć wydarzeniom, nieprzewidywalnym zwrotom akcji i intrygującym bohaterom. Całość opakowana jest w inną rzeczywistość, która mimo że jest wytworem bujnej wyobraźni autorki, zdaje się być namacalna i rzeczywista dzięki odniesieniom geograficznym i nawiązaniom kulturowym oraz historycznym. Każdy miłośnik fantastyki powinien sięgnąć po ten zbiór!

Kiedy masz starsze i młodsze genialne rodzeństwo, a tobie brakuje talentu; kiedy twoja rodzina porozumiewa się ze sobą, pokrzykując, a ty lubisz ciszę i spokój – to w jaki sposób możesz wyrazić siebie? Chyba tylko usuwając się jak najdalej, gdzie nikt cię nie zna i nie wyrobi sobie o tobie zdania na podstawie rodziny, z której pochodzisz. Może wtedy dowiesz się, kim tak naprawdę jesteś.

Pierwsza w Polsce książka o bohaterkach kryminałów! Kobiety na tropie zbrodni – policjantki, profilerki, antropolożki sądowe, koronerki, dziennikarki, detektywki, nieletnie poszukiwaczki przygód, specjalistki i amatorki. Prawie dwieście omówionych powieści kryminalnych! Prezentowany tom esejów Bernedetty Darskiej to znakomite kompendium wiedzy na temat postaci

Bec – jej życie to porażka. Ma romans z żonatym wykładowcą, studia ją nudzą, wikła się w kolejne głupie relacje. Kate – niegdyś biznesmenka otoczona gronem przyjaciół, świetna gospodyni w pięknym domu u boku przystojnego męża. Różni je wszystko: wiek, status majątkowy, wykształcenie. Oraz stan zdrowia. Kate cierpi na stwardnienie zanikowe boczne.

Alice ma doskonałe życie: ukochaną pracę, udane dzieci, wspaniałego męża. Utalentowana malarka ma obsesję na punkcie prawdy i niezwykły dar uchwycenia jej na portretach. I zawsze wierzy swojemu instynktowi. I wie, że poślubiła dobrego człowieka. Aż pewnej nocy mąż nie wraca do domu... Był na przyjęciu, za dużo wypił, nic nie pamięta. A kilka dni później gazety podają informację o śmierci młodej kobiety. Ona była na tej samej imprezie...

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.

Dla wszystkich, którzy zbliżają się do wieku średniego, którzy stanęli w obliczu przygnębiającego i bezpowrotnego spadku formy fizycznej, których nęka dojmujące poczucie śmiertelności i którzy trwonią czas na rozrywki, wyrzuty sumienia i rozmyślanie o udaremnionych ambicjach... Śmiertelnie rozczarowany, niezdolny do skupienia się i najczęściej wstawiony winem Michael Booth naprawdę potrzebował

Po kilku nieudanych związkach młoda fotograficzka wymyśla projekt #Delete i pisze o nim na swoim blogu. Chce pokazać kobietom, jak powinny się zachowywać, kiedy facet je lekceważy – po prostu trzeba wyrzucić go ze swojego życia. Ale jeden sms, który wysyła na niewłaściwy numer, stawia jej życie na głowie. A ona zaczyna się bać, że może złamać własne zasady, których uczy inne dziewczyny... „Mężczyźni. Totalne dupki, jeśli