Wesoły rajski ptak

Trzynastoletnia Rose po śmierci ojca trafia do domu sędziwych ciotek. Dziewczynka sprawia wrażenie chorowitej i przygnębionej. Wszystko zmienia się, gdy z zamorskich podróży wraca jej wuj i opiekun prawny. Doktor Alec z miejsca zaczyna wprowadzać prostą, ale skuteczną terapię: dużo ruchu na świeżym powietrzu, zdrowe posiłki, pożyteczne zajęcia i towarzystwo rówieśników. W ciągu roku Rose ulega cudownej przemianie, w której ma również swój udział jej siedmiu wesołych i rozbrykanych kuzynów. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że mimo upływu niemal półtora wieku propozycje doktora Aleca byłyby znakomitym lekiem na wiele bolączek współczesnej młodzieży.

Od 27 maja do 4 czerwca 1940 roku alianci, w obawie przed potężną niemiecką ofensywą, ewakuowali z Dunkierki ponad 300 000 angielskich i francuskich żołnierzy. Ta skomplikowana akcja militarna, którą Winston Churchil nazwał cudem, przeszła do legendy i stała się tematem najnowszego filmu Christophera Nolana. W bohaterów tamtych dni wcieliły się takie gwiazdy kina jak Kenneth Branagh, Tom Hardy, Cillian Murphy i Mark Rylance. Dunkierka to dramatyczna opowieść o długich godzinach pod obstrzałem wroga, bez racji żywnościowych i amunicji, o niebezpiecznej przeprawie przeładowanymi łodziami, o bohaterstwie tych, którzy wspierali akcję z morza, lądu i powietrza. Bez ich poświęcenia losy wojny potoczyłyby się zupełnie inaczej.

“Hau. Psy, pieski i bestie w baśniach, mitach i wierzeniach” to przepiękna książka mówiąca o najwierniejszym przyjacielu człowieka. Poznaj długą historię psich czworonogów. Przyjaźń człowieka z psem jest powszechnie obecna w kulturze. Napisano o niej wiele książek, nakręcono wiele filmów, kreskówek czy bajek. O wierności czworonogów powstało nawet mnóstwo przysłów. Wizerunek psa jest obecny na obrazach, rzeźbach i zdjęciach. Książka Tor Åge Bringsværd jest swoistym uhonorowaniem tej pięknej relacji łączącej człowieka ze swoim psim przyjacielem. "Hau. Psy, pieski i bestie w baśniach, mitach i wierzeniach" to bardzo ciekawa i przepięknie ilustrowana książka zawierająca historię psa w ludzkiej kulturze. W poszukiwaniu wzmianek o tych czworonogach Tor Åge Bringsværd przejrzał historię świata oraz literaturę, aby wybrać dla czytelnika najatrakcyjniejsze ciekawostki. Książka pełna jest mitów, legend, baśni, podań ludowych, a także ciekawostek na temat psów i ich relacji z człowiekiem. Autor w swoich poszukiwaniach dotarł do najodleglejszych miejsc i czasów, aby przekazać nam najdokładniejszy obraz psiej historii. Z tej książki dowiesz się m.in. o historii krążącej wśród ludu Nyanga w Kongo, mówiącej o tym, jak pies podarował ludziom ogień, o sadze dotyczącej psa, który został królem, czy o legendzie Inuitów o kobiecie, która poślubiła psa.

"Ginczanka. Nie upilnuje mnie nikt" to najbardziej obszerna jak dotąd biografia poetki Zuzanny Ginczanki. Gdzie należy szukać prawdy o tym, jakim była człowiekiem? Jej życie było krótkie, lecz burzliwe. Jej losy stały się inspiracją dla wielu innych twórców, a jej śmierć po dziś dzień budzi kontrowersje. Mowa o Zuzannie Ginczance, jednej z najbardziej niezwykłych poetek lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku. Już za życia Ginczanka stała się legendą. Mimo młodego wieku brylowała wśród warszawskiej bohemy, prowadząc niekończące się dyskusje z innymi Skamandrytami. Za życia opublikowała tylko jedną książkę. Był to wydany w 1936 roku tomik poetycki "O centaurach". Po wybuchu wojny uciekła do Lwowa, a później (gdy Sowietów z Lwowa wyparli Niemcy) ukrywała się w Krakowie. Tam właśnie aresztowało ją Gestapo. Wiele wskazuje na to, że Zuzanna Ginczanka została rozstrzelana w Płaszowie wiosną 1944 roku. Miała wtedy zaledwie dwadzieścia siedem lat. Po tym, jak w 2019 roku nakładem wydawnictwa Marginesy ukazały się "Poezje zebrane (1931?1944)", czekaliśmy na pełnowymiarową biografię Zuzanny Ginczanki. To właśnie Izolda Kiec, pod redakcją której powstał wspomniany powyżej zbiór, podjęła się tego zadania. I przyznać trzeba, że wywiązała się z niego znakomicie. "Ginczanka. Nie upilnuje mnie nikt" to pierwsza tak obszerna opowieść o życiu i twórczości jednej z najwybitniejszych polskich poetek XX wieku. Na jej kartach poznajemy niezwykłą kobietę obdarzoną wyjątkowym talentem i przenikliwością, która fascynowała Tuwima, Gombrowicza, Karpińskiego czy Słonimskiego. W biografii Zuzanny Ginczanki pojawia się wiele sprzeczności, bo też różni ludzie postrzegali ją na swój własny sposób. Izolda Kiec nie dąży do ich rozstrzygania, a przynajmniej nie robi tego za wszelką cenę. Dzięki temu jawi się przed czytelnikiem obraz wieloznaczny, nieco zagadkowy, bo też taką właśnie osobą była sama Ginczanka. Odpowiedzi na pytania o osobowość poetki szuka Izolda Kiec nie tylko w dokumentach archiwalnych, ale i w jej wierszach i korespondencji. Listów zachowało się niewiele. Więcej jest zdjęć, na których być może kryje się coś więcej niż tylko zagadkowy uśmiech... Uśmiech pojawia się też na portretach Ginczanki, które czytelnik znajdzie również na kartach niniejszej książki. Z godną reportażysty pieczołowitością Izolda Kiec odmalowuje przed nami realia epoki, w której żyła i pisała swe niezwykłe wiersze Zuzanna Ginczanka. Dzięki temu z dużo większą łatwością przychodzi nam rozumieć zawiłości jej życia i to, o czym tak naprawdę pragnęła mówić w swej twórczości.

Co wspaniałego i strasznego wydarzyło się za sprawą Mikołaja Kopernika? Jak doszło do największej rewolucji naukowej wszech czasów? Kto brał udział w obalaniu naukowych mitów, a komu na rękę było trwanie w nieprawdzie? Gdzie toczyła się walka o zrozumienie i zaakceptowanie nowego obrazu świata? Dlaczego zakazywano drukowania i czytania niektórych książek? Kiedy przestano dyskryminować, więzić, torturować i zabijać za głoszenie prawdy? Zakazane księgi to historia ostatnich lat życia polskiego astronoma i burzliwych losów jego genialnego dzieła. Opowieść toczy się od czasów naiwnego odrodzenia poprzez mroczne oświecenie aż po czasy współczesne; przedstawia naukowe zmagania nie tylko Kopernika, ale również Keplera, Galileusza, Newtona, Kanta i innych uczonych. W tle teoretycznych sporów toczy się wielobarwne życie kulturalne, w którym biorą udział luminarze polskiej literatury, tacy jak Jan Kochanowski, Piotr Skarga czy Ignacy Krasicki. Powieść jest kontynuacją Rewolucji niebieskiej. Tomy te można nazwać Księgami Mikołajowymi i czytać je w dowolnej kolejności, razem bądź osobno.

W siedemsetną rocznicę śmierci Dante Alighieriego, najsłynniejszego włoskiego poety, popularny włoski historyk, Allesandro Barbero, postanawia wziąć pod lupę wszystkie związane z Dantem fakty i ułożyć je w najbardziej kompletną z dotychczasowych biografii. Jedna z najważniejszych książek roku we Włoszech, sprzedana w kilkuset tysiącach egzemplarzy. Autor przedstawia życie Dantego na tle jego epoki oraz wydarzeń historycznych, które pośrednio lub bezpośrednio dotyczyły poety. Znajdziemy tutaj sceny batalistyczne, nieszczęśliwą miłość, dworskie intrygi I, co najważniejsze, opis warsztatu poetyckiego oraz proces powstawania jednego z najważniejszych poematów w historii - "Boskiej komedii". Autor książki zostawia czytelnikowi sporo miejsca do stawiania hipotez, a świetne tłumaczenie Krzysztofa Żaboklickiego sprawia, że polski czytelnik nic a nic nie traci z biografii, którą czyta się nie mniej płynnie niż dobrą obyczajówkę.

Nowe wydanie fascynującej książki o Jarosławie Iwaszkiewiczu, napisanej przez jego prawnuczkę. Przejmująca opowieść, miejscami tragiczna, miejscami zabawna, pełna nieznanych anegdot, która obala kilka mitów. Ludwika Włodek poruszyła wątki dotąd przez biografów marginalizowane. Opowiedziała losy całej rodziny – aż do dzisiaj. Pokazała Iwaszkiewicza uwikłanego w sprawy żony, córek i wnuków. Rozdartego pomiędzy ukraińską przeszłością i warszawską codziennością. Zaangażowanego w sprawy publiczne i domowe. Myślącego o dalekich podróżach i tęskniącego do kochanków. Dotąd nikt z taką odwagą, a jednocześnie delikatnością nie opisał stosunków panujących na Stawisku, w domu, w którym Anna i Jarosław spędzili większość swojego długiego życia i w którym, jako mała dziewczynka, mieszkała także autorka. Rozmawiała z rodziną, a także z przyjaciółmi pisarza i jego bliskich. Czytała ich nieopublikowane listy, wspomnienia i pamiętniki. Tak powstała przejmująca opowieść: miejscami tragiczna, miejscami zabawna, pełna anegdot i obalająca wiele mitów. Na zdjęciu okładkowym są Anna i Jarosław w latach 30. na przylądku Skagen. Tam, na samym skrawku Półwyspu Jutlandzkiego, ścierają się dwa morza: Północne i Bałtyckie. Ich fale podchodzą do brzegu pod innym kątem, zderzają i rozbijają o siebie.

Dlaczego kobiety decydują się wstąpić do zakonu, gdzie składają śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości? O wszystko muszą pytać matkę przełożoną, nie dysponują pieniędzmi (nawet tymi, które same zarabiają), rezygnują z relacji romantycznych i seksualnych. Czym podszyta jest ich motywacja? Czy żałują czasem tej decyzji? Justyna Dżbik-Kluge – jak sama o sobie mówi: ateistka z dwójką nieochrzczonych dzieci, w małżeństwie bez ślubu kościelnego – zagląda za mury żeńskich klasztorów. Rozmawia z zakonnicami i z byłą siostrą zakonną. Sprawdza, ile jest prawdy w naszych wyobrażeniach o życiu sióstr. Zadaje trudne pytania o nadużycia, pieniądze i władzę; o to, jak się odnajdują w instytucji zdominowanej przez mężczyzn. Czy ślubując posłuszeństwo, mogą żyć po swojemu? Co łączy je z kobietami, które nie wybrały tak rygorystycznego życia? Ta książka jest jak dziennik z wyprawy do innego świata. Autorka próbuje zrozumieć wybory sióstr, problemy, z którymi się zmagają, ich życie w zhierarchizowanym systemie, w którym łatwo jest czasem stracić z oczu człowieka.