Wesoły rajski ptak

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

W powieści Dumasa nie ma czasu na nudę: śledzimy losy gwardzistów, losy kochanków, losy szubrawców i bohaterów, republikanów i rojalistów, a wszystko to na tle niesłychanego momentu historii Francji – Wielkiej Rewolucji. Czy umiemy sobie wyobrazić, jak toczyło się codzienne życie w tamtych chwilach? Czy kwitła miłość, czy raczej wzrastała nienawiść? Panował spokój czy strach przenikał ludzką skórę? Moralność i prawda ożywiały stwardniałe dusze czy może zemsta i donosicielstwo brały odwet za prawdziwe i nieprawdziwe krzywdy? Osią całej historii jest Maria Antonina, a my zadajemy sobie pytanie: Czy zasłużyła na ścięcie, a jej dzieci na taki los? Współcześni królowej dzielą się na rojalistów, którzy do ostatniej chwili usiłują ją uratować, i zajadłych republikanów, robiących wszystko, by pokrzyżować kolejne spiski. Potrafi połączyć ich uczucie, równie gwałtowne jak rewolucja. Piękna i romantyczna opowieść o czasach, w których żyć byśmy nie chcieli, bo życie ludzkie tak mało znaczyło. I może właśnie dlatego na tle tylu ludzkich tragedii zdarzyć się mogła taka piękna miłość.

Historia czerpiąca ze szkatułki wspomnień kobiety, która przeżyła piekło wojny. Mała Ilse nie zdaje sobie sprawy, jak potworny los miał stać się jej udziałem. Cała jej żydowska rodzina, z wyjątkiem maleńkiego braciszka, została zesłana do obozu zagłady. Jej samej udało się wyjechać na Zachód, aby tam służyć rodzinie pewnego niemieckiego oficera. W maleńkiej wiosce blisko szwajcarskiej granicy znajduje nie tylko kryjówkę przed okrucieństwami wojny, ale również przyjaciółkę. Nie może jednak zapomnieć o swoim młodszym bracie. Nie traci nadziei, że mały Aron przetrwał wojnę i żyje gdzieś w Polsce...

Ziarno niezgody to poruszająca powieść, która przenosi czytelnika w lata 60. XX wieku, w sam środek zawirowań emocjonalnych i artystycznych. Główna bohaterka, zmagająca się z kryzysem twórczym oraz słabymi recenzjami swojej najnowszej książki, postanawia uciec od zgiełku Nowego Jorku. Jej podróż prowadzi ją do angielskiego Castle Combe, miejsca, które ma dla niej szczególne znaczenie. To nie tylko miasto dzieciństwa, ale także przestrzeń pełna wspomnień i koszmarów, które wracają po ponad czterdziestu latach. Powroty do przeszłości W trakcie swojego pobytu, bohaterka spotyka Rebekę, opiekunkę swojej matki, z którą zaczyna dzielić się swoimi najskrytszymi myślami. W miarę jak ich relacja się rozwija, odkrywa historię dwóch dziewczyn, które poznały się na pensji dla panien. Ich przyjaźń, z początku niewinna, z czasem przeradza się w niezdrową obsesję, co prowadzi do tragicznych wydarzeń. Wspólne przeżycia oraz miłość do jednego mężczyzny zdzierają z nich niewinność i wprowadzają chaos do ich życia. Złożoność relacji i zagadki przeszłości W miarę rozwoju fabuły, czytelnik zostaje wciągnięty w skomplikowaną sieć emocji, która łączy bohaterki. Ich przywiązanie staje się nieodłączne, a granice pomiędzy miłością a obsesją zaczynają się zacierać. Główna bohaterka, będąca poczytną pisarką, zmaga się z demonami przeszłości. W jej życiu pojawia się apodyktyczna matka, która nieustannie wpływa na jej decyzje i emocje. Czy będzie miała siłę, by stawić czoła tej trudnej rzeczywistości? Wciągająca narracja i emocjonalne tło W tej opowieści nie brakuje głębokich emocji oraz refleksji nad relacjami międzyludzkimi. Autor przedstawia czytelnikowi nie tylko historię dwóch przyjaciółek, ale również ich zmagania z otaczającym światem. Obraz herbacianych róż w ogrodzie oraz melancholijne dźwięki otoczenia tworzą klimat, który przenika do samej duszy. Opisy scen są pełne szczegółów, które angażują wszystkie zmysły – od zapachu świeżo parzonej herbaty po dźwięki spadających liści. Ta powieść to nie tylko historia o przyjaźni i miłości, ale także o odkrywaniu samego siebie w obliczu trudnych wyborów. Ziarno niezgody zaprasza do refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. Warto sięgnąć po tę książkę, aby zgłębić zawirowania ludzkich uczuć oraz odkryć, co tak naprawdę kryje się za zamkniętymi drzwiami wspomnień.

Moja Żona użyła w przedmowie określenia „żarliwy” dla stylu tych felietonów. Zaiste, podczas ich pisania rozwaliłem klawiaturę. To książka o Polsce i innych chorobach. W Polsce najpierw się dzwoni po księdza, potem po medyka, ostatnie namaszczenie jest ważniejsze niż reanimacja. Ksiądz polski się poczuwa w wielu wymiarach, ma dobre samo-poczuwanie – zadzwonisz, przyjedzie wyspowiadać, poda słowo boże na stan zapalny duszy, podepnie kroplówkę z wody święconej i dopomoże rozwiać wątpliwości, na kogo zagłosować. W ciszy przedwyborczej od Odry do Bugu rozlegał się gromki szept w konfesjonałach: „Ojcze, zgrzeszyłem…”. „W ramach pokuty odmówisz koronkę różańcową i zagłosujesz na PiS”. Fragment książki

Emma Woodhouse to dwudziestoletnia, bogata dama, mieszkająca z ojcem w pobliżu prowincjonalnego miasteczka Highbury. Pomimo przekonania, iż sama nigdy nie wyjdzie za mąż, dostrzega w sobie talent do swatania par. Po ślubie własnej guwernantki i miejscowego wdowca, pana Westona, doprowadzenie do którego traktuje jako swój osobisty sukces, postanawia znaleźć godnego męża dla swojej nowej przyjaciółki, Harriet Smith. Chociaż rodzice Harriet nie są znani, Emma jest przekonana, że dziewczyna zasługuje na związek z dżentelmenem i sprawia, że ta nie idzie za głosem własnego serca, lecz ulega patronce. Niestety wyobrażenia młodej damy niezupełnie zgadzają się z pragnieniami osób w jej otoczeniu. Sprawy komplikują się, a Emma musi zajrzeć we własne serce. Powieść jest komedią obyczajową, która bada relacje społeczne i romantyczne epoki, uważana jest za jedno z najważniejszych dzieł literatury angielskiej. Krytyka literacka chwali Emmę za elegancki styl, szczegółową charakterystykę postaci oraz subtelny humor. Powieść była wielokrotnie adaptowana na potrzeby kina, telewizji i teatru.

Życie dzisiejszej kobiety zachodu może wydawać się trudne, ale jak dużo bardziej skomplikowane było ono w czasach, gdzie była ona tylko własnością męża, która nie miała nic do powiedzenia w żadnej ważnej sprawie? Powieść "Lokatorka Windfell Hall" opowiada o losach właśnie takiej kobiety, która jednocześnie chowa przed światem trudną przeszłość. Jak zareaguje ten, który wreszcie się o niej dowie? Na tytułowym dworze pojawia się wdowa, której piękno i tajemniczość szybko przyciąga wiele spojrzeń, a szczególnie jedno - niejakiego Gilberta Markhama. Jej przyjazd jest okryty welonem sekretu, co sprawia, że wszyscy okoliczni mieszkańcy zaczynają snuć teorie na temat tego, kim ona tak naprawdę jest. Helena Graham, gdyż tak przedstawia się nieznajoma, po jakimś czasie pozwala na przeczytanie swojego dziennika przez wspomnianego dżentelmena. Bardzo szybko na jaw wychodzą mrożące krew w żyłach wydarzenia jej przeszłego życia, a szczególnie historia, w której opuszcza swojego męża. Niestety, nie zawsze można łatwo uciec przez dawnymi problemami. Często za nami gonią, a jeszcze częściej doganiają. Autorką tej powieści jest Anne Brontë, która swoim lekkim piórem przekazała przystępnie niezwykle ciekawą historię. Powieść ta nie należy do żadnej serii, jednak jej twórczyni napisała niejedną prozę, którą łatwo skojarzyć z tą historią ? wszystkie są wartkie i pełne tajemnic, które czekają na czytelnika.