Wesoły rajski ptak

Niesamowita powieść psychologiczna z elementami horroruz krótkiej listy nominowanych do międzynarodowej nagrody Man Booker 2017! Ta powieść jest jak senny koszmar, jak opowiastka o duchach rozgrywająca się w rzeczywistym świecie… Młoda kobieta, Amanda, umiera w wiejskim szpitalu. Przy jej łóżku czuwa chłopiec imieniem Dawid. Nie jest jej synem, a ona nie jest jego matką. Wspólnie opowiadają przerażającą historię o udręczonych, pełnych toksyn duszach, a także o sile i desperacji. Niemalże widmowy głos Dawida zmusza kobietę do zmierzenia się z prawdą o jej stanie – przypomina sobie porzucenie męża i wyjazd na argentyńską wieś, a także obsesję na punkcie bezpieczeństwa własnej córeczki – „bezpieczną odległość”. Schweblin, z wirtuozerią godną najlepszych głosów nowoczesnej literatury, snuje opowieść o współczesnej Argentynie, jej zagrożeniach i bolączkach, o niebezpieczeństwach, jakie niesie uprawa genetycznie zmodyfikowanej żywności, a także o obezwładniającej potrzebie rodziców, by uchronić własne dzieci przed wszelkim złem.

W “Opowieści o nadziei” autorka "Tatuażysty z Auschwitz" zdradza sekret stojący za jej sukcesem wydawniczym. Nawet najbardziej zwyczajne spotkanie może zmienić nasze życie. Nie przechodźmy obojętnie obok ludzi. Heather Morris tym razem serwuje nam intymną opowieść o swojej rodzinie i o osobach znanych z jej dotychczasowych książek. Spotykamy tu m.in. Lalego Sokołowa i Cilkę, najdzielniejszą kobietę, z jaką zetknął się Lale. Okazuje się, że aby dotrzeć do drugiej osoby, należy jej przede wszystkim posłuchać. To ważna życiowa lekcja, której nauczymy się z "Opowieści o nadziei". Nie wszystko jednak przychodzi łatwo, na zrozumienie drugiego człowieka czasami potrzeba czasu. Heather Morris opowiada o swoich pełnych miłości relacjach z dziadkiem, ucieczce z domu i trudnym kontakcie z matką. Zacieśnianie więzi nie powinno ograniczać się tylko do relacji rodzinnych. Także osoby, z którymi pracujemy, zasługują na naszą pogłębioną uwagę. Takie podejście pozwoliło Heather Morris na zawarcie serdecznej przyjaźni z Lalem i namówienie go na zwierzenia. Starszy pan, który przez lata milczał, postanowił w końcu ze szczegółami opowiedzieć historię swojego pobytu w obozie koncentracyjnym. Niespodziewanie ta osobista relacja okazała się interesować miliony osób na całym świecie.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.

Jakie są mechanizmy działania wyobraźni? Autor próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie, łącząc wiedzę z dziedziny psychologii, socjologii i antropologii. W książce "Wyobraź to sobie!" Łukasz Jach próbuję przybliżyć czytelnikowi wiedzę, jak dawniej postrzegano działanie wyobraźni, a także co zmieniło się w tym temacie do obecnych czasów. Zgłębiając temat schematów ludzkiego myślenia, sprawdza jak postrzeganie danego, często oczywistego zagadnienia, może zmienić się pod wpływem wyobraźni. Początkowe rozdziały omawiają wiele psychologicznych podstaw działania ludzkiego umysłu, między innymi kwestię czy rozmyślając o konkretnej rzeczy, do głowy jako pierwsze przychodzi słowo, myśl, czy obraz. Refleksje na temat wpływu fantazji na codzienne życie, przeplatane są z próbą znalezienia odpowiedzi na, z pozoru abstrakcyjne, pytania np. do czego dzieciom i dorosłym przydają się wymyśleni przyjaciele. Kolejne rozdziały omawiają poszczególne zagadnienia opisujące działanie ludzkiej wyobraźni, a każdy z nich zakończony jest ćwiczeniami, które czytelnik może zastosować w praktyce, angażując własną fantazję do pracy.

Wywiad, a w zasadzie luźna rozmowa ze Zbigniewem Zamachowskim przeprowadzona przez Beatę Nowicką pokazuje czytelnikowi życie i twórczość jednego z najpopularniejszych polskich aktorów. "Zbyszek przez przypadki" to ciekawe i nowatorskie podejście do biografii, bez próby stworzenia mity idealnego idola. Obowiązkowa lektura dla fanów polskiej kultury, jak i samego Zbigniewa. Zbigniew Zamachowski w rozmowie z Beatą Nowicką odkrywa przed czytelnikiem swoje życie i twórczość, która rozpoczęła się jeszcze w czasie jego dzieciństwa. Opowiada o swoich przygodach ze znajomymi ze świata wielkiego ekranu oraz trochę o życiu prywatnym. Aktor znany z setki ról, podkładający głosy pod znane postacie i odgrywający ikonicznych bohaterów po raz kolejny wychodzi do widza, tym razem w nietypowej dla siebie formie. "Zbyszek przez przypadki" to szczera publikacja, bez zbędnego patosu, skierowana w pierwszej kolejności na czytelnika i nastawiona na niego. Pokazuje, że nawet największe nazwiska prowadzą zwykłe życie, mają swoje wzloty i upadki oraz starają się radzić sobie z codziennymi problemami.

Pierwsze dzieło fabularne jednego z najsławniejszych reżyserów! "Pewnego razu w Hollywood" to pozycja obowiązkowa dla każdego fana Quentina Tarantino! "Pewnego razu w Hollywood" to opowieść jednocześnie zabawna, smakowita oraz brutalna. Quentin Tarantino nieustannie zaskakuje czytelnika, a czasem wręcz szokuje. Akcja dzieje się w Hollywood w 1969 roku. Historia jest splotem losów Ricka Daltona, Cliffa Bootha, Sharon Tate i Charlesa Mansona. Była gwiazda serialu telewizyjnego topiąca problemy w whisky sour, kaskader filmowy owiany złą sławą, aktorka i modelka spełniająca marzenia o wielkiej karierze oraz facet po wyroku, stojący na czele grupy naćpanych hipisów, którzy spełnią każde jego życzenie. Tłem do tej opowieści stała się jedna z najkrwawszych historii w dziejach Hollywood.

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.