Wesoły rajski ptak

W drugiej połowie XIX wieku, w Polsce zmagającej się z zaborami, cenzurą oraz powstaniem styczniowym, rozgrywa się historia, która wciąga w wir emocji i napięcia. Opowieść koncentruje się na Łucji Kolebowskiej, dziewiętnastoletniej bohaterce, która od najmłodszych lat pracuje w dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Jej droga do dorosłości nie jest łatwa, lecz dzięki silnemu charakterowi oraz przebojowości, zdobywa zaufanie i przyjaźń hrabiny Rozalii. Zawirowania losu w dworze hrabiowskim W wieku dwunastu lat Łucja zaczyna swoją pracę w tzw. „domu cieni”, gdzie życie toczy się w cieniu tajemnic i skandali. Hrabina, kobieta pełna sprzeczności, jest osobą, która na pierwszy rzut oka może wydawać się silna, ale w rzeczywistości jest uwięziona w małżeńskim kontrakcie, który stał się dla niej przekleństwem. Jej uzależnienie od opium oraz zamknięcie w mrocznych pokojach dworu sprawiają, że Łucja staje się nie tylko jej pomocnicą, ale również powierniczką. Sekrety i intrygi w Łodzi Pod opieką hrabiny, Łucja nie tylko uczy się czytać i pisać, ale także odkrywa mroczne sekrety, które mogą wstrząsnąć łódzką socjetą. W miarę jak rozwija się jej znajomość z hrabiną, dziewczyna zyskuje coraz większą świadomość otaczającego ją świata oraz jego skomplikowanych relacji. Tworzy to bogaty kontekst społeczny, w którym wiele postaci staje się symbolem ówczesnych realiów, a ich losy splatają się w nieprzewidywalny sposób. Emocje i napięcia w narracji W tej opowieści, autor z niezwykłą wrażliwością opisuje nie tylko zawirowania losów bohaterów, ale także emocje, które towarzyszą im na każdym kroku. Czytelnicy mogą poczuć ciężar cenzury oraz napięcia towarzyszącego powstaniu styczniowemu. Łucja jako postać przechodzi przemianę, ucząc się odwagi i determinacji w obliczu przeciwności losu. Osobista historia: Droga Łucji od bezsilnej dziewczynki do silnej kobiety, która podejmuje decyzje o swoim losie. Socjalne tło: Złożoność relacji społecznych w Polsce pod zaborami oraz ich wpływ na jednostki. Emocjonalna głębia: Pisarska umiejętność oddania uczuć i napięć towarzyszących bohaterom w trudnych czasach. Ta powieść to nie tylko historia o miłości, przyjaźni i zdradzie, ale również głęboki portret czasów, w których przyszło żyć protagonistce. Dla wszystkich miłośników literatury obyczajowej, opowieść ta staje się niepowtarzalnym doświadczeniem, które pozostaje w pamięci na długo. Warto sięgnąć po tę książkę, aby zanurzyć się w fascynujący świat emocji i ludzkich losów.

Autorka "Dymów nad Birkenau" powraca, tym razem ze wzruszającą historią o tym, jak w realiach odwróconego dekalogu pozostać człowiekiem. Oto "Krzyk wiatru" - opowieść o nadziei i godności, która poruszy Cię do łez! Seweryna Szmaglewska po raz kolejny zaskakuje opisem rzeczywistości obozowej. Tuż za drutem kolczastym, w cierpieniu i trwodze żyją ludzie, którzy w takich warunkach potrafią zachować człowieczeństwo. Bohaterowie "Krzyku wiatru" obcują na co dzień z przemocą, krwią, śmiercią, strachem, gnijącymi odpadami i błotem. Jednak nawet takie okoliczności nie są w stanie zgasić ludzkiego pragnienia miłości, bliskości i zwyczajnej godności. Autorka ilustruje zobowiązującą moc nadziei, która pozwala zachować człowieczeństwo nawet w sytuacjach grozy. Na kartach książki znajdziemy wspomnienia profesora Jacka Wiśniewskiego, syna Seweryny Szmaglewskiej, oraz najważniejsze recenzje na jej temat.

W życiu często musimy mierzyć się z rozmaitymi przeciwnościami losu. To zupełnie naturalne i choć wymaga od nas dużej siły ducha, zaangażowania i determinacji, potrafi zaowocować sukcesami, które zapewnią wyjątkową satysfakcję. Sięgnij po książkę "Pokonać chorobę", której autorem jest David Fajgenbaum, i przekonaj się, czy można wygrać walkę toczoną z przeciwnikiem, którego nie znamy. David odnosił liczne sukcesy na uczelni, gdzie studiował medycynę, a także spełniał się jako uzdolniony sportowiec. Imponował innym siłą fizyczną oraz potencjałem umysłu. Wydawać by się mogło, że jest niezniszczalny i takim mianem określali go również inni. Wszystko zmieniło się w chwili, gdy zaczęło doskwierać mu dziwne i chroniczne zmęczenie. Ku przerażeniu mężczyzny nie był to przejściowy problem, lecz objaw niezwykle rzadkiego schorzenia prowadzącego do śmierci, którego nikt nie potrafił zdiagnozować. David postanowił, że zajmie się tym sam i postawił sobie za cel odnalezienie skutecznego leku, by ocalić nie tylko siebie, ale i innych chorych.

Wywiad, a w zasadzie luźna rozmowa ze Zbigniewem Zamachowskim przeprowadzona przez Beatę Nowicką pokazuje czytelnikowi życie i twórczość jednego z najpopularniejszych polskich aktorów. "Zbyszek przez przypadki" to ciekawe i nowatorskie podejście do biografii, bez próby stworzenia mity idealnego idola. Obowiązkowa lektura dla fanów polskiej kultury, jak i samego Zbigniewa. Zbigniew Zamachowski w rozmowie z Beatą Nowicką odkrywa przed czytelnikiem swoje życie i twórczość, która rozpoczęła się jeszcze w czasie jego dzieciństwa. Opowiada o swoich przygodach ze znajomymi ze świata wielkiego ekranu oraz trochę o życiu prywatnym. Aktor znany z setki ról, podkładający głosy pod znane postacie i odgrywający ikonicznych bohaterów po raz kolejny wychodzi do widza, tym razem w nietypowej dla siebie formie. "Zbyszek przez przypadki" to szczera publikacja, bez zbędnego patosu, skierowana w pierwszej kolejności na czytelnika i nastawiona na niego. Pokazuje, że nawet największe nazwiska prowadzą zwykłe życie, mają swoje wzloty i upadki oraz starają się radzić sobie z codziennymi problemami.

"Relikwia chaosu" to trzeci tom bestsellerowego cyklu Czarne Słońce. Powieść jest doskonałym połączeniem kryminału z thrillerem ezoterycznym, a jej akcję osadzono w historycznych realiach! Przygotuj się na potężną dawkę wrażeń, tajemnic i zmagań! Jest lipiec 1942 roku. Brutalny konflikt zbrojny sieje zniszczenie, a jego wynik jest niepewny jak nigdy dotąd. Anglii udało się zażegnać ryzyko inwazji. Za to Rosja ponosi klęskę, uginając się przed bezwzględnymi i prącymi naprzód zagonami Hitlera. Europa stanęła w płomieniach i w każdej chwili może całkowicie obrócić się w gruzy. W międzyczasie trwa też inna, ukryta wojna, o której wie niewiele osób. Związana jest z poszukiwaniem świętych artefaktów i swastyk, które mogą zapewnić zwycięstwo jednej ze stron. Kluczem do tego jest zdobycie ostatniej relikwii, która przechyli szalę na czyjąś korzyść w tym konflikcie. Tristan Marcas jest podwójnym agentem, którego przeszłość nie jest jasna. To właśnie ON wyrusza odnaleźć skarb Romanowów. Według słów ostatniego cara znaleźć w nim można czwartą swastykę. W Londynie, Moskwie i Berlinie trwa nieustający wyścig z czasem. Zaangażowane w poszukiwania zostają też dwie kobiety - niemiecka archeolożka, Erika, oraz Laure, działająca w ruchu oporu młoda Francuzka. Komu uda się odnaleźć ostatnią relikwię? Jak zakończy się ta powieść? Odpowiedzi czekają. Wystarczy otworzyć książkę i dać ponieść się wybornej akcji!

Niesamowita powieść psychologiczna z elementami horroruz krótkiej listy nominowanych do międzynarodowej nagrody Man Booker 2017! Ta powieść jest jak senny koszmar, jak opowiastka o duchach rozgrywająca się w rzeczywistym świecie… Młoda kobieta, Amanda, umiera w wiejskim szpitalu. Przy jej łóżku czuwa chłopiec imieniem Dawid. Nie jest jej synem, a ona nie jest jego matką. Wspólnie opowiadają przerażającą historię o udręczonych, pełnych toksyn duszach, a także o sile i desperacji. Niemalże widmowy głos Dawida zmusza kobietę do zmierzenia się z prawdą o jej stanie – przypomina sobie porzucenie męża i wyjazd na argentyńską wieś, a także obsesję na punkcie bezpieczeństwa własnej córeczki – „bezpieczną odległość”. Schweblin, z wirtuozerią godną najlepszych głosów nowoczesnej literatury, snuje opowieść o współczesnej Argentynie, jej zagrożeniach i bolączkach, o niebezpieczeństwach, jakie niesie uprawa genetycznie zmodyfikowanej żywności, a także o obezwładniającej potrzebie rodziców, by uchronić własne dzieci przed wszelkim złem.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.