Fakty i mity genetyki nowotworów

Absurdy rzeczywistości w krzywym zwierciadle Kiry Gałczyńskiej, pełnej czarnego humoru, ironii i autoironii, zadziwionych przemyśleń i serdecznego frasunku. Znakomita biografka Zielonego Konstantego i Srebrnej Natalii tym razem proponuje dojrzałą powieść z kluczem. Kto jest kim w jej opowieści? Czy to ważne? Z pewnością piękna miłość – jest piękną miłością.

Ironiczna i opowiedziana z humorem historia dwóch samotniczek, które niespodziewanie odnajdują coś, czego nie szukały – rodzinę. Vera ma pięć lat, kiedy w 1945 roku wraz z matką ucieka z Prus Wschodnich do Starego Kraju, w którym jest nazywana „polaczkowym dzieckiem”. Przez całe życie czuje się obco w wielkim zimnym domu, a mimo to nie potrafi go opuścić. Sześćdziesiąt lat później u jego drzwi staje nagle siostrzenica Very, Anne, która uciekła z synkiem z modnej hamburskiej dzielnicy Ottensen. Vera i Anne są sobie obce, lecz zarazem wiele je łączy.

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Publikacja, która przybliży Ci nieco fenomen ojca Johna Bashobory. Poznaj bliżej niezwykłego kaznodzieję i niecodzienne umiejętności, jakimi dysponuje. "Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych" to książka przedstawiająca sylwetkę niesamowitego człowieka, potrafiącego w mgnieniu oka porwać tłumy i skłonić je, by słuchały. Autor skupia się na tej niezwykłej postaci, starając się zweryfikować, które z wiadomości na jego temat rzeczywiście są prawdą. Podążając za samym tytułem publikacji, bada, czy Bashobora rzeczywiście potrafi wskrzeszać zmarłych. Jako przykład przywołana zostaje historia, zgodnie z którą ksiądz wziął na ręce martwe dziecko i gdy kilkakrotnie powtarzał "I love you", ono ożyło. Dziennikarz jest także zainteresowany powodem popularności, jaką cieszy się kaznodzieja, podczas swoich wystąpień zbierający zawsze ogromną widownię (gdy głosił swoje nauki na Stadionie Narodowym w Warszawie, zgromadził na miejscu 58 tysięcy ludzi). John Baptist Bashobora jest katolickim kapłanem pochodzącym z Ugandy. Dał się ponadto poznać jako charyzmatyk i doktor teologii duchowości. Urodził się piątego grudnia 1946 roku w Bushenyi. Podobno gdy był dzieckiem, ciotka chciała go otruć poprzez podanie zatrutego posiłku, jednak miska rozpadła się, kiedy chłopiec odmawiał modlitwę. Po zdobyciu edukacji i związaniu się z katolickim Ruchem Odnowy Charyzmatycznej, Bashobora powrócił do rodzinnej diecezji, gdzie stał się założycielem dwóch szkół podstawowych, dwóch średnich oraz dwóch sierocińców. Dzięki temu udało mu się otoczyć opieką pięć tysięcy sierot. Aktualnie Bashobora cieszy się popularnością jako rekolekcjonista, który znany jest z przepełnionych charyzmą na spotkaniach modlitewnych. Polskę odwiedził po raz pierwszy w 2007 roku. Na swoim koncie ma takie publikacje książkowe, jak: "Jesteśmy obrazem Boga" (2012), "Jesteśmy ambasadorami Boga na ziemi" (2013) oraz "Uwierz Bogu sercem" (2013).

Opracowanie poświęcone organizacji i działalności naczelnych władz wojskowych na uchodźstwie w latach 1939–1946. Autor gruntownie omawia wyzwania polityczne i wojskowe na ziemi francuskiej, Wyspach Brytyjskich i po zakończeniu II wojny światowej. Rozpatrywany okres obfituje w wiele doniosłych osiągnięć – ale też działań kontrowersyjnych oraz rozczarowań posunięciami i decyzjami sojuszników...

W kultowym serialu „Westworld” opowiadającym historię inteligentnych androidów, odwieczne marzenie ludzkości o sztucznym człowieku w końcu się ziszcza. Spełnia się też złowieszcza przepowiednia Lema i Hawkinga: sztuczna inteligencja to wprawdzie niekończące się możliwości, ale dla człowieka okazują się mordercze. Czy musi tak być? Czy zamiast śmierci technologia nie może nam dostarczyć dobrego seksu? Kate Devlin z humorem i w błyskotliwy sposób pisze o powstaniu i rozwoju seksrobotów oraz

Kapitalizm mówi, że każdy może stać się bogaty, jeśli tylko będzie miał na siebie dobry pomysł i zabierze się do niego z wielkim oddaniem. Czasem tak jest, a czasem trafiamy na stanowiska, które zwyczajnie nie mają żadnego sensu. Bardzo często nie są potrzebne nikomu, a ich efekty nie mają znaczenia w żadnym aspekcie. Zakład pracy nigdy nie jest miejscem, w którym chcemy być, a jednak wciąż tam pozostajemy. Z humorem i smutkiem poczytaj o tym w książce "Każda praca hańbi. Pozdrowienia z późnego kapitalizmu". Książka ta została napisana przez osobę, która niegdyś była naiwnym studentem socjologii. Naiwnym, bo sądził, że praca jest, jak go uczono, celową i rozumną działalnością człowieka. Nie ma to wiele wspólnego z rzeczywistością, z którą się spotkał. Dookoła niego były jedynie nadmierna władza, taśmowa powtarzalność czynności, eksploatacja i ciągłe specjalizacje, które nie miały żadnego sensu. W prosty sposób można to nazwać kretynizmem, który rozwija się nadzwyczaj dobrze. Jest to zbiór przemyśleń osoby, która przeszła przez różne stanowiska w swoim życiu. Zaczynała od sprzedaży na stoisku z okularami przeciwsłonecznymi, przeszła przez bycie wykładowcą na katolickiej uczelni, aby znaleźć się w korporacyjnym świecie zachodniego kapitału. Opowieść ta, choć smutna, jest też przepełniona gorzkim humorem.