Dziennik 2005 - 2006

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

Weź udział w niezapomnianej przygodzie, pełnej magii, aniołów i tajemnic. Bestsellerowa książka "Berło światła" z serii Kroniki Atlantydy to początek historii, od której nie będziesz w stanie się uwolnić. Nefreteri de Vesci jest wyjątkową młodą kobietą. Zawodowo odnajduje zaginione dzieła sztuki i nie ma sobie równych w swoim fachu. Wyróżnia ją fakt, że wszystkich zleceń podejmuje się wspólnie ze swoim bratem - nigdy nie działają osobno. To ich żelazna zasada. Niestety możliwe, że ta współpraca niebawem dobiegnie końca. Malachi, hrabia de Mandeville, jest śmiertelnie chory. Nadzieja pojawia się wraz z nadejściem Azraela. Arogancki Anioł Śmierci przybywa do Nefertari z niewykonalnym zadaniem. Zleca kobiecie odnalezienie berła światła, które ocalone zostało dwanaście tysięcy lat wcześniej z tonącej Atlantydy. Insygnia mocy dają niewyobrażalne możliwości. Niestety do tego zadania Nefreteri musi przystąpić samodzielnie. Prawdopodobnie odmówiłaby w normalnych okolicznościach, ale Azrael ma asa w rękawie, a jest nim życie Malachiego. Tylko Anioł Śmierci może ocalić życie śmiertelnie chorego mężczyzny. Nefreteri rusza na poszukiwania, ale czas nieubłaganie ucieka.

Lord Alaric Wilde, syn księcia Lindow, jest najbardziej znanym mężczyzną Anglii, podziwianym z powodu mrożących krew w żyłach przygód i zawadiackiej urody. Wracając do kraju po latach egzotycznych podróży, nie miał pojęcia, jak jest sławny, dopóki na spotkanie nie wybiegł mu tłum rozentuzjazmowanych wielbicielek. Alaric chroni się w zamku swego ojca. Lecz właśnie w chwili, gdy uświadamia sobie, że cieszy się nie tyle sławą, co złą sławą,

Czytaj wyśmienity debiut literacki Aliny Staneczek - informatyczki z Gliwic, która odkryła w sobie pasję pisania! Sięgnij po "Tamten utracony świat" z Wydawnictwa Replika - poruszającą historię o miłości do ludzi i miejsc. Powieść o silnych kobietach. O ich wzajemnych relacjach, więzach rodzinnych, związkach, marzeniach i losach na przestrzeni lat. Autorka fabułę swojej książki podzieliła na trzy części i rozciągnęła w czasie. Akcja toczy się bowiem na przełomie lat 1945 – 2014. Alina Staneczek przenosi czytelnika głównie do swojego rodzinnego miasta, Gliwic. Jednak na kartach powieści umieszcza również Gdańsk, Sopot, Wrocław, Paryż, Edynburg i Malaga. Ponadto dzięki retrospekcjom i wspomnieniom przybliża także przedwojenny Lwów. Ten piękny Lwów, który bohaterowie książki darzą ogromną miłością. I który, zmuszeni, próbują zastąpić innymi miastami. Czytając powieść "Tamten utracony świat" poznajemy Zośkę, Inkę i Michalinę zwaną Miką. Trzy kobiety żyjące w różnym czasie. Zofia to nietuzinkowa projektantka odzieży, właścicielka firmy krawieckiej "Klementyna", która opuściła ukochany Lwów, uciekając przed Rosjanami. Kobieta jest ciocią spokrewnionych ze sobą dziewcząt: Inki i Miki. Te natomiast mimo więzów krwi przez bardzo długi czas nie mają pojęcia o swoim istnieniu. To właśnie ciotka łączy losy młodych kobiet, wywierając silny wpływ na ich wybory. Wspomniane bohaterki książki należą do różnych pokoleń. I choć płynie w nich kresowa krew, mają zupełnie inne życiowe doświadczenia. Łączy je natomiast jedna historia, która rozpoczyna się przed drugą wojną światową. Co więcej, ich splatające się w przeszłości losy naznaczył jeden mężczyzna. To dość niesamowite, biorąc pod uwagę fakt, że dwie z nich nigdy nawet nie miały okazji, by go poznać. Lubisz wielowymiarowe, wzruszające powieści obyczajowe z wątkami historycznymi i pojawiającymi się prawdziwymi postaciami? "Tamten utracony świat" Aliny Staneczek od Wydawnictwa Replika na pewno przypadnie Ci do gustu.

W dzisiejszych czasach w kwestii religii państwa zachodnie mają zwykle do niej podejście dość proste - wierzysz, jeśli tego pragniesz, jednak nie jest to nakaz. Zupełnie inaczej jest w Arabii Saudyjskiej, gdzie wiara jest w dużej mierze nakazana, a dotyczy to głównie kobiet, które nie mają zbyt wielu praw. Książka "Porzuciłam islam, muszę umrzeć" jest słowami kobiety, która zakwestionowała wiarę, co sprowadziło na nią wyrok śmierci. Poznajemy historię Farity, która od dzieciństwa była dość krnąbrnym dzieckiem, nigdy nie biorąc za prawdę wszystkiego, co słyszała. W zachodnim świecie byłoby to pochwalane, jednak w Arabii jest to wręcz zakazane, szczególnie jeśli chodzi o islam. Farita ciągle zadawała pytania i nigdy nie była usatysfakcjonowana odpowiedziami, które dostawała wprost z Koranu. To zwróciło na nią uwagę zarówno nauczycieli, jak i innych dorosłych. Im była starsza, tym trudniej było jej zaakceptować świat, który ją otaczał. Postanowiła uciec z kraju, odrzucając wiarę. Niestety, w Arabii łączy się to z wyrokiem śmierci. Oficjalnie jednak nigdy go nie wydano - sam ojciec Farity powziął się tego zadania, oddelegowując do tego jej brata. Kobieta musiała ukryć się w Europie. Kiedy umarł jej ojciec, myślała, że w końcu jest bezpieczna, jednak nic nie jest takie proste.

Tytułowe "szczęśliwe wyspy" to nie tylko wyspy na całej kuli ziemskiej, które Magdalena Zawadzka - pełna pasji podróżniczka - odwiedzała. Wyspy szczęścia to bezpieczne przystanie, wspomnienia, chwile dobre i złe. Te, które zostały w pamięci na zawsze. To ludzie, czasy, przedmioty, miejsca, które stały się bezpiecznym schronieniem w pamięci. To opowieści o dawnym przyblokowym podwórku i