Performens

Druga odsłona bestsellerowej serii "Żniwiarz". Słowiańskie demony nie dają o sobie zapomnieć. Magda wraca do życia w innym ciele, zmienia się również jej charakter. Razem z Feliksem chcą odszukać i unicestwić Pierwszego. Wreszcie trafiają na Mateusza, który po wydarzeniach z poprzedniego roku wyprowadził się z Wiatrołomu. Mężczyzna wciąż nosi w sobie wspomnienia Pierwszego i wie, że żniwiarz chciał odnaleźć kogoś o imieniu Gerard. We troje wyruszają więc na poszukiwania, a na świecie z niewiadomych przyczyn pojawia się coraz więcej nawich.

Nawet okrutny i zimny jak lód dziedzic mafijnej fortuny - Amo Vitiello - może się zakochać. Jego serce bije dla jednej kobiety - Grety Falcone, ale ona nie jest nim zainteresowana. Czy uczucie przezwycięży przeciwności losu? "Naznaczeni zwycięstwem. Grzechy ojców. Tom 4" to historia nie tylko o miłości i pożądaniu, ale też lojalności i walce z samym sobą. Greta Falcone już w dzieciństwie dowiedziała się, czym zajmuje się jej rodzina. Nie chce dla siebie takiego życia, a tym bardziej mężczyzny, który pochodzi z mafijnego świata. Wszystko się zmienia, gdy na jej drodze staje Amo Vitiello, dziedzic przestępczej Famiglii. Mężczyzna zdaje się pozbawionym serca, lodowatym potworem, ale żar uczucia między nimi odsłania jego drugą naturę. Uczucie i rozsądek podpowiadają Grecie zupełnie inne drogi, a żadna z nich chyba nie jest tą słuszną. W serii "Grzechy ojców" ukazały się dotychczas cztery powieści. Książki opowiadają historie członków najsłynniejszej rodziny mafijnej w Stanach Zjednoczonych i często ukazują ich życie z nieoczekiwanej perspektywy, łącząc pozbawione skrupułów, wyrachowane działania i głębokie, romantyczne uczucia.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

W Benevolence nie było wielu mężczyzn, którzy mogliby mu dorównać. Lincoln Reed, komendant straży pożarnej, był nieludzko odważny. Potrafił zachować zimną krew w każdej, nawet najdramatyczniejszej sytuacji. Był bohaterem: kiedyś postanowił, że nim będzie, i został do tej roli świetnie wyszkolony. Wiele osób zawdzięczało mu życie. Jakby tego było mało, Lincoln był umięśnionym przystojniakiem i nigdy nie miał najmniejszych problemów z zaciągnięciem wybranej kobiety do łóżka. Chyba że była to Mackenzie O'Neil, atrakcyjna pani doktor z blizną na twarzy... Mackenzie O'Neil rozpoczęła karierę medyczną od latania na pole bitwy i wyciągania stamtąd rannych żołnierzy. Była chirurgiem traumatologiem, przyzwyczaiła się do codziennego balansowania na cienkiej linii oddzielającej życie od śmierci. W Benevolence zatrudniła się w pogotowiu lotniczym, pracowała jako lekarka i równocześnie starała się dojść do równowagi. Potrzebna jej była kuracja. Normalne życie. Więcej snu. Trochę jogi i zajęć w ogródku. Na pewno nie potrzebowała kolejnych emocjonalnych pożarów. Ani miłosnych rozterek z powodu przystojnego strażaka, którego poznała podczas akcji ratowniczej. W niewielkim Benevolence tliły się małe i większe namiętności. Nawet między sąsiadami. A przedziwnym zbiegiem okoliczności Mack i Linc mieszkali obok siebie. On od początku wiedział, że są dla siebie stworzeni, że między nimi może zapłonąć uczucie. Ona nie miała o tym pojęcia. Po wszystkim, co przeszła, nie była gotowa na poważniejszy związek. Odrobina niezobowiązującego seksu, owszem ? ale nic więcej. Cienie przeszłości w każdej chwili mogły odnaleźć drogę do jej duszy i... powrócić. I zniszczyć wszystko. Jak kochać i nie spłonąć? o autorze: Lucy Score wychowała się w Pensylwanii, gdzie wiodła spokojne, wiejskie życie wśród rozbudzających wyobraźnię książek. Dziś jest autorką bestsellerów Amazona i Wall Street Journal. Pisze współczesne komedie romantyczne, które dotychczas przetłumaczono na kilkanaście języków. Jak przyznała w jednym z wywiadów: pełnoetatową pisarką została w 2015 roku, wcześniej zajmowała się planowaniem imprez czy roznoszeniem gazet. - Mam ścisłą rutynę, która pomaga mi w pisaniu. Barykaduję się w biurze, wyciągam słuchawki, ustawiam playlistę do pisania i minutnik na dwadzieścia pięć minut. Nie wolno mi robić nic poza pisaniem przez ten czas, chyba że dom się zapali... Powtarzam tę czynność, dopóki nie osiągnę dziennego limitu słów. Albo dopóki pan Lucy (mąż) nie wyrwie mi klawiatury z rąk - śmieje się. Lucy Score uwielbia gotowanie (jest w tym naprawdę dobra!), spływy kajakowe i ogniska z przyjaciółmi. Nie stroni też od Netflixa, a jej ulubionymi programami są te historyczne i naukowe. Często ogląda również powtórki dokumentalnego serialu Cops, który przedstawia pracę służb mundurowych. A jeśli ma chwilę oddechu, to z kubkiem kawy w ręce czyta kolejną książkę o miłości i szczęściu.

Szukasz niebanalnej historii o związku dwojga ludzi naznaczonych przez życie, dla której tłem jest mroczna tajemnica z przeszłości? Gwarantujemy, że "First last night. First last.", trzeci tom przygód amerykańskich studentów, dostarczy Ci niezapomnianych emocji dzięki pełnokrwistym bohaterom, których losy masz okazję śledzić. Na kartach książki poznajemy losy dziewczyny imieniem Tate oraz jej kolegi, Trevora. Tate jest osobą na pozór bardzo arogancką, która stara się wszystkim pokazać, że nie interesuje jej nic i nikt poza nauką. Z kolei starszy od niej Trevor traktuje ją jak młodszą siostrę i jest w stosunku do niej wręcz nadopiekuńczy. Jednak ich przyjacielska relacja szybko ulega zmianie, kiedy to pewnej nocy lądują ze sobą w łóżku. Zaczynają siebie unikać i starają się zapomnieć o tym, co zaszło, mimo że coraz bardziej ciągnie ich do siebie. Ta poniekąd prosta historia o miłości kryje jednak drugie dno. Tate nie jest bowiem arogancka z natury; tworzy tę fasadę po to, by ukryć pod nią cierpienie po śmierci brata. Czuje, że nie wszystko w tej sprawie zostało wyjaśnione i zaczyna prowadzić własne śledztwo, by odkryć prawdę. Trevor też nie jest tym, za kogo próbuje uchodzić. Maska grzecznego i czułego chłopaka osłania mroczną tajemnicę. Za wszelką cenę próbuje ukryć ją przed całym światem, a w szczególności przed Tate. Jednak zbieg okoliczności każe bohaterom spojrzeć w oczy największym strachom i przetestuje ich niejasny związek. Autorka książki, Bianca Iosivoni, jest znana z prozy obyczajowej i romansów. Książka "First last night. First last." jest trzecim tomem jej trylogii o studentach amerykańskich uczelni, ale nie wymaga od czytelnika zagłębiania się w historię poprzednich części. Każdy tom jest bowiem opowieścią o nowych bohaterach i ich problemach. Tytuły wcześniejszych książek z serii to kolejno: "First Last Look" oraz "First Last Kiss".

Ironiczna i opowiedziana z humorem historia dwóch samotniczek, które niespodziewanie odnajdują coś, czego nie szukały – rodzinę. Vera ma pięć lat, kiedy w 1945 roku wraz z matką ucieka z Prus Wschodnich do Starego Kraju, w którym jest nazywana „polaczkowym dzieckiem”. Przez całe życie czuje się obco w wielkim zimnym domu, a mimo to nie potrafi go opuścić. Sześćdziesiąt lat później u jego drzwi staje nagle siostrzenica Very, Anne, która uciekła z synkiem z modnej hamburskiej dzielnicy Ottensen. Vera i Anne są sobie obce, lecz zarazem wiele je łączy.

„Wierzcie mi, dzieciaki wiedzą o internecie więcej niż ich rodzice kiedykolwiek się dowiedzą. Jeśli chcecie sprawić, aby wasze dzieci były bezpieczniejsze, a równocześnie być po tej samej stronie co one, przeczytajcie tę książkę”. John Walsh, współzałożyciel Narodowego Centrum do Spraw Dzieci Zaginionych i Wykorzystywanych, prowadzący America’s Most Wanted Jak wychowywać dziecko we współczesnym świecie, kiedy już