Żona lobotomisty

Czy można zaplanować idealne życie bez żadnych niespodzianek? Właśnie takie wymyśliła sobie Maddie - główna bohaterka książki "Diabeł ubiera się na czarno" autorstwa L.J. Shen. Po zdradzie swojego partnera zapragnęła żyć na nowo. Nie spodziewała się jednak, że jeszcze kiedykolwiek spotka swojego byłego. Maddie Goldbloom jest młodą dziewczyną, która zawodowo zajmuje się projektowaniem sukien ślubnych. Pewnego razu staje przed nią były chłopak - Chase, w dodatku z nietypową prośbą. Mężczyzna prosi Maddie, by udawała z nim przed jego rodziną, że są narzeczeństwem i planują ślub oraz wspólne, szczęśliwe życie. To wszystko ze względu na umierającego na raka ojca. Dziewczyna ma bardzo miękkie serce, jednak taka prośba z ust chłopaka, który tak bardzo ją zranił, brzmi dość komicznie. Maddie ostatecznie postanawia się zgodzić i wykorzystać tę okazję do zabawy uczuciami mężczyzny. Nietypowy układ pary doprowadza do serii niespodziewanych wydarzeń. Jaki wpływ będą miały na tę relację? Czego Maddie dowie się o swoim byłym chłopaku? Czy da mu drugą szansę? Ich historia jest zarazem piękna oraz bolesna, opowiada nie tylko o wybaczaniu i miłości, lecz także o trudnej sztuce pokonywania własnych słabości.

Naomi musi odnaleźć pewną dziewczynkę, zanim ślady po niej na zawsze znikną... Jeśli lubisz historię o odważnych kobietach i tajemniczych śledztwach, "Poszukiwaczka dzieci" będzie dla Ciebie idealną propozycją! Kilka lat temu Madison zniknęła... Zaginęła podczas rodzinnej wycieczki i wydaje się, że porywacz zrobił wszystko, by nigdy nie została odnaleziona. Jedynie rodzina dziewczynki nadal wierzy w to, że Madison nadal żyje. Miejscowa policja nie chce się już dalej angażować w tę sprawę, co zmusza rodziców do poproszenia o pomoc pewną prywatną detektyw. Naomi Cottle bez wahania zgadza się podjąć poszukiwania Madison. Od początku śledztwo jest trudne - nie ma jakichkolwiek tropów czy wskazówek, które mogłyby doprowadzić do odkrycia tożsamości porywacza. Niewykluczone też, że kilka lat temu zdarzyła się jakaś tragedia, o której nadal nikt nie chce mówić. Dla Naomi sprawa jest niezwykle ważna - kobieta sama w dzieciństwie zaginęła i nadal pamięta, co wtedy czuła. Teraz zrobi wszystko, by prawda o małej Madison wyszła na jaw. Czy jest możliwe, aby sprawę Madison łączyło coś z brutalnymi zdarzeniami z młodości Naomi? Kobieta musi odkryć, co stało się z dziewczynką, zanim demony przeszłości ponownie ją zniszczą.

Sprowadził muzykę do mojego cichego świata […] Gra melodie, które znaczą dla mnie więcej niż słowa. Dziewiętnastoletni Cromwell Dean jest wschodzącą gwiazdą muzyki. Uwielbiają go tysiące, choć tak naprawdę nikt go nie zna. W końcu pojawia się dziewczyna w fioletowej sukience, która potrafi przebić się przez nieprzenikniony mur. Kiedy Cromwell porzuca Anglię, by studiować muzykę w upalnej Karolinie Południowej, nie liczy na możliwość ponownego spotkania z dziewczyną. I z pewnością nie spodziewa się, że myśl o niej utkwi w jego głowie, niczym nieustannie powtarzająca się piosenka. Dla Bonnie Farraday muzyka jest całym życiem. Dziewczyna zapisuje każdą nutę w sercu. Dostrzega, że Cromwell ucieka przed swoją przeszłością. Próbuje trzymać się od niego z daleka, ale coś sprawia, że ciągle do niego wraca.

W tej historii nic nie jest tym, czym się wydaje. Konstancja - kobieta potrafiąca wyczuć zapach zbliżającej się śmierci, tajemnicza Stew, Markiz - dziedzic rodu di Sant’Angelo, oraz Pilot, który wybiera się w swoją ostatnią podróż. Czwórka bohaterów połączonych mroczną tajemnicą próbuje stanąć twarzą w twarz z prawdą o człowieku, która nie zawsze bywa łatwa do przełknięcia. Czy można eksperymentować z uczuciami i bezkarnie przekraczać własne granice? A może miłość wcale nie wymaga wyłączności?

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wielokrotnie nagradzana powieść, która porusza równie mocno, jak Chłopiec w pasiastej piżamie i Złodziejka książek. Hanna Śliwka jest u progu czternastych urodzin, kiedy niemiecka armia przekracza granicę okupowanej przez Sowietów Ukrainy. Za nią wkracza Gestapo, mające jasno określony cel – „uwolnić od Żydów” sztetl, w którym mieszka dziewczyna. Przed nastaniem niemieckiej okupacji Hanna wraz z młodszym rodzeństwem spędzała czas na zgłębianiu sekretów rodzinnej wsi Kwasowa, podziwianiu rysunków przystojnego Leona Stadnicka i pomocy sąsiadom w farbowaniu ozdobnych pisanek. Teraz jednak, razem z Leonem i rodziną, muszą uciekać ze sztetla. Znajdują schronienie w mrocznych jaskiniach pod falującymi łąkami, gdzie podobno zamieszkują złe duchy. Podczas gdy na powierzchni z rąk nazistów giną ludzie, oni walczą pod ziemią z chorobami i głodem. Kiedy ojciec Hanny nagle znika, to właśnie na nią spada zadanie jego odnalezienia i odpowiedzialność za utrzymanie rodziny i przyjaciół przy życiu. Tak naprawdę mam na imię Hanna to subtelna powieść, w której wojna widziana jest oczyma dziecka. Skierowana zarówno dla starszego, jak i młodszego czytelnika, sławi podtrzymywanie rodzinnych więzi, piękno pomocnej dłoni i nieustępliwość ludzkiego ducha nawet w najtrudniejszych czasach.

Poruszająca opowieść o niespełnionej w dzieciństwie potrzebie przynależności. Anna, trzydziestokilkuletnia historyczka sztuki i kustoszka muzealna jest kobietą inteligentną, pewną siebie i zdecydowaną, ale też egoistyczną w swoich życiowych dążeniach. Realizując plany i zmierzając do wyidealizowanego celu, nieświadomie niszczy wszystko, co tak naprawdę się liczy. Komplikuje swoje małżeństwo i relacje z matką, ignoruje piętrzące się problemy zawodowe. Całkowicie zatraca się w realizowaniu ostatniego marzenia, jakie jej pozostało - odnowie dworku, należącego niegdyś do rodzinnego majątku. Jednak nowy dom nie może być remedium na wszystkie problemy, a skomplikowana historia rodziny stawia jej wybory życiowe w zupełnie innym świetle Magdalena Kopeć - autorka "Lata Sabiny", w kolejnej powieści buduje pozbawiony lukru obraz współczesnej kobiety - obraz realny, niemal intymny. Snuta przez nią historia ukazuje życie bohaterów pełne trudnych wyborów i nie zawsze trafnych decyzji, naznaczone desperackim pragnieniem posiadania korzeni. Pragnieniem przynależności i oparcia w świecie, którego istotą jest zmiana.

Łucja i Felicja powracają na kartach nowej powieści. Próbują odbudować swoje życie po problemach, z którymi musiały się zmierzyć. Niestety okazuje się, że nie jest to ani proste, ani oczywiste. Felicja, poskramiając swój ognisty temperament w imię miłości, szybko zaczyna się dusić. Czy ucieczka do malowniczej Szkocji będzie dobrym rozwiązaniem jej trosk? Łucja wyjeżdża do domu babci Michaliny. Tymczasem jej mąż robi wszystko, by boleśnie odczuła konsekwencje swoich błędów. Do czego doprowadzi chęć zemsty Cezarego? Czy Michalina zdoła ocalić wnuczkę? Może odpowiedź na wątpliwości sióstr znajduje się na kartach zapomnianego pamiętnika seniorki rodu? „Między nami” to kobieca opowieść o stawianiu czoła życiu i jego przeciwnościom. To także historia o sile kobiecych więzi, sztuce podnoszenia się z kolan oraz o tym, jak ważne są nasze korzenie. Bohaterki po raz kolejny dają nam lekcję, jak wspierając się, stworzyć dobre i wartościowe życie. Ta historia to dowód na to, że siła jest kobietą.

Kiedy w 1991 roku znana węgierska psycholożka Alaine Polcz opublikowała swoje wspomnienia, potwierdziło się wszystko to, o czym przez ostatnie pięćdziesiąt lat spekulowano i snuto domysły. Opinia publiczna w końcu usłyszała o horrorze kobiet uwięzionych na linii frontu w ostatnich miesiącach drugiej wojny światowej: głodzie, spaniu w piwnicach, nędzy, brudzie, wszach i chorobach, niecichnących ani na moment strzałach i regularnych gwałtach. O tym wszystkim, co nie mieściło się w podręcznikach i wzniosłych opowieściach. I o tym, co w nowym socjalistycznym państwie objęte było absolutnym tabu: przemocy seksualnej ze strony żołnierzy wyzwolicielskiej Armii Czerwonej. Koniec wojny, który zbiegł się z pierwszym rokiem jej nieszczęśliwego małżeństwa, pozostawił w Alaine Polcz, wówczas zaledwie dziewiętnastoletniej dziewczynie, duchową traumę i śmiertelną chorobę, a także poczucie wielkiego osamotnienia. Mimo tego Kobieta na froncie to portret osoby niezwykłego hartu ducha, z której wojenna gehenna wysysała chęć do życia, lecz nigdy nie odebrała człowieczeństwa, która szukała w sobie zrozumienia nawet dla oprawców, która całe późniejsze życie zawodowe poświęciła pracy z umierającymi i ich rodzinami i która przełamując zmowę milczenia, oddała sprawiedliwość cierpieniu wielu anonimowych kobiet.