Piękno i bestie. Niebezpieczne baśnie

"Ataraksja" to kryminał, w którym tajemnica goni tajemnicę! Tomasz Żak zabiera czytelnika na Górny Śląsk, gdzie czeka na niego niejedna zagadka. Wacław Wolf to nieco zmęczony życiem 40-latek. Jakiś czas temu zmarła jego ciotka i mimo że nie miał pojęcia o jej istnieniu, musi stawić się na odczyt jej testamentu. W związku z tym jedzie do położonego na Górnym Śląsku Jastrzębia-Zdroju. W drodze do znanego uzdrowiska dochodzi jednak do bardzo dziwnego incydentu - czy Wacław został celowo zepchnięty z autostrady? Komu mogłoby zależeć, aby nie dotarł do miasta? Czy napastnik chciał nastraszyć, czy może całkowite wyeliminować Wacława? Pomimo utrudnień w końcu udaje mu się dotrzeć do celu i dowiedzieć się, że nieznana dotąd ciotka zapisała mu swój dom. Znajduje się w nim sejf z mnóstwem starych, pożółkłych listów, których treści Wacław nie do końca rozumie. W tej nowej sytuacji pomaga mu młoda i niesamowicie przebojowa blogerka - Klementyna Jaworek. Okazuje się, że listy opowiadają historię pewnej zakazanej miłości. Niespodziewanie stają się kluczem do odkrycia rodzinnych tajemnic. Przyczyniają się także do zmierzenia się z niebezpieczną nacjonalistyczną organizacją.

W jakim stopniu przeszłość może wpływać na przyszłość? "Gra o miłość. Tajemnice Bereniki" to powieść Katarzyny Drogi z cyklu "Seria uczuć". Z jakimi wyzwaniami będzie musiała poradzić sobie główna bohaterka, Berta? Berta to utalentowana graficzka pracująca w Gamedevie. Zajmuje się tworzeniem przestrzeni komputerowych, lecz nieco tęskni też za klasycznym malarstwem. W pewnym momencie zostaje zaangażowana w nowy projekt. Zespół pracuje nad grą osadzoną w przeszłości, w świecie pradawnych Słowian z postaciami z podań i legend. W wirtualnym uniwersum możliwe jest posiadanie kilku istnień, walka ze złem i zdobywanie skarbów. Twórcy muszą jednak odciąć się od realnego świata, który również stawia przed Bertą wyzwania. Choć ma ona wspaniałych rodziców i narzeczonego, z którym planuje ślub, odczuwa wewnętrzny niepokój. Przyczynia się do tego poznanie tajemnicy dotyczącej jej narodzin. Akcja gry i życia toczą się w tym samym czasie. Choć inne są realia i postaci, nie zmieniają się uczucia i marzenia. W obu przypadkach konieczne jest dokonywanie wyborów, a gra toczy się o miłość. Który z tych dwóch światów jest bardziej prawdziwy?

Po publikacji reportażu Marty Witeckiej o Mille miasteczko staje się obiektem zainteresowania turystów, a historia przez nią opisana inspiruje filmowców. W miasteczku pojawiają się scenarzyści, producent i polska gwiazda filmowa odnosząca sukcesy w USA. Mieszkańcy zachłystują się popularnością, ale przy okazji tracą czujność i ujawniają rzeczy, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. Pewnego poranka znaleziono nad rzeką zwłoki. To kobieta ubrana na czerwono. Kim jest ofiara? Dlaczego zginęła? Mille pojawia się na ustach całej Polski. Zabójstwo budzi ogromne zainteresowanie opinii publicznej, a naciski „z góry” sprawiają, że sprawca musi zostać szybko złapany i przykładnie ukarany. Wśród podejrzanych są mieszkańcy, goście ze świata filmu i sama Witecka. Wszyscy mają motyw. Mroczna atmosfera Mille powraca...

Ostatnia część jednej z najznakomitszych polskich powieści historycznych, teraz na nowo przypomniana przez Wydawnictwo MG. Książka "Bolesław Chrobry. Rozdroża" jest domknięciem losów charyzmatycznego władcy z rodu Piastów, który mimo przeciwności zwieńczył swoje polityczne wysiłki pierwszą w dziejach Polski koroną. Antoni Gołubiew - pomimo iście monumentalnego dorobku - jest pisarzem wciąż niewystarczająco docenianym w powszechnym odbiorze czytelniczym. A przecież jego proza historyczna nawiązuje do najlepszych wzorców tego gatunku i można ją śmiało zestawiać z nazwiskami Teodora Parnickiego, Hanny Malewskiej czy Elżbiety Cherezińskiej. Opowieść, którą podejmuje w "Chrobrym", jest majstersztykiem fabularyzowania historii z jednoczesnymi aspiracjami do uświadomienia odbiorcy, jak bardzo bliski sercu współczesnego czytelnika może być bohater czasów odległych, na wpół zapomnianych. Całe szczęście Gołubiew nie daje zapomnieć o pierwszym królu piastowskim, wpisując go w dynamiczny krajobraz średniowiecznych realiów: politycznych machinacji, krzewienia wiary chrześcijańskiej i kultury łacińskiej, które nie zawsze postępowało wedle zasad rycerskiego etosu. Powieść Gołubiewa szczególnie warto porównać z książką "Srebrne orły" Teodora Parnickiego, która rozgrywa się w zbieżnych okolicznościach przełomu X i XI wieku, a polityczne dylematy króla Bolesława zostały uzupełnione o paneuropejski kontekst uniwersalnego cesarstwa.

Sięgnij po książkę pod tytułem "Uratować dziecko", którą napisała Sarah A. Denzil, i sprawdź, co się stanie, gdy w okolicy zamieszka prawdziwe zło! Sąsiedzi to osoby, które często widujemy każdego dnia. Niektórych zwyczajnie mijamy, wymieniając się zdawkowymi powitaniami. Z innymi z kolei utrzymujemy przyjacielskie relacje. Hannah każde wyjście z domu traktuje jako ogromne wyzwanie. Od dłuższego czasu zmaga się z chorobliwymi lękami, które paraliżują ją na tyle, że najchętniej spędza całe dnie w zaciszu swoich czterech ścian. Przyjaźni się jedynie z Edith, sympatyczną staruszką mieszkającą nieopodal. W przewidywalne życie Hannah wkrada się dreszcz zaciekawienia, gdy do domu naprzeciwko wprowadza się idealna z pozoru rodzina Masonów. Kobieta zaczyna uważnie ich obserwować i dostrzega, że wcale nie są tak perfekcyjni, za jakich uchodzą. Gdy nastoletnia córka Masonów, April, umieszcza w oknie plakat, przy pomocy którego prosi o pomoc, Hannah musi podjąć decyzję. Czy odważy się pokonać własny strach, by uratować drugą osobę?

Maria Józefa Habsburg – ostatnia koronowana polska królowa nie ma wśród historyków dobrej opinii. Uważana jest za sterniczkę okrętu pod tytułem „wolna Rzeczypospolita”, tak nieudolnie, nierozsądnie i egoistycznie nim kierującą, że w końcu musiał się rozbić o skały i przestać istnieć na 123 lata. Janina Lesiak podjęła się trudnego zadania; wychodząc z założenia, że każdy ma prawo do obrony postanowiła nie tyle tłumaczyć, ile zrozumieć postępowanie Marii Józefy szukając przyczyn, dla których ta ostatnia z ośmiu Habsburżanek na polskim tronie zapisała się wśród nich najgorzej. Książka jest opowieścią o kobiecie, która pragnęła być kimś innym niż była i o tym, że niespełnione marzenia mogą zmienić życie komuś, kto nie potrafi się pogodzić z niemożnością ich realizacji. I o tym, że aby być królową nie wystarczy usiąść na królewskim tronie… Jest także po części opowieścią Autorki o jej własnym życiu, wyborach i drodze twórczej poświęconej portretom psychologicznym polskich królowych, które choć dalekie i niekiedy zapomniane są tak niezwykłe, że trzeba je obudzić i ożywić. Maria Józefa Habsburg – ostatnia w monarszym orszaku zaprasza do swojego świata.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.