Piekło Hulka

"Brutalne obietnice. Królowe i potwory. Tom 4" J.T. Geissinger to czwarty tom fenomenalnej serii, która skradła serca czytelników na całym świecie. Jeśli już nie możesz doczekać się poznania dalszych losów bohaterów, jak najszybciej sięgnij po tę książkę. Reyna Caruso jest włoską księżniczką należącą do mafii i silnie wplątaną w zależności pomiędzy różnymi rodami. Jej bratanica ma poślubić irlandzkiego gangstera o pseudonimie Spider, by w ten sposób połączyć dwie potężne rodziny. Reyna postanawia zrobić wszystko, co w jej mocy, aby nie dopuścić do tego wydarzenia. Nie chce, aby ukochana Lili musiała cierpieć tak, jak ona. Kobieta jest gotowa doprowadzić do wojny i mafijnych porachunków, aby tylko uratować dziewczynę. Jednocześnie okazuje się, że narzeczony Lili to wyjątkowo atrakcyjny mężczyzna. Reyna nienawidzi go, ale boi się reakcji własnego ciała na jego obecność. Czy w tym wypadku istnieje szansa na gorący romans? Wiele wskazuje na to, że granica między nienawiścią a miłością jest bardzo cienka.

Rewelacyjna kontynuacja wybuchowej serii "Gray Man"! "Na celowniku" to druga część przedstawiająca losy zabójcy, który w swoim fachu nie ma sobie równych. Wchodząc do jego świata, otwierasz drzwi, za którymi kryje się wiele niebezpieczeństw! Można dobrze służyć jako agent, a mimo to zostać kimś, kto działa poza prawem. Court Gentry cztery lata temu został zdradzony. Najgorsze okazało się to, że tego czynu dopuścili się jego przełożeni w CIA. To sprowadziło go na zupełnie inną drogę. Stał się płatnym zabójcą, człowiekiem z cienia, Gray Manem. Jego dawny kompan, który powrócił prawie zza grobu, zmusza go do podjęcia misji. Court dostaje propozycję, która jest nie do odrzucenia. Czym ma się zająć ktoś z jego talentami? Tym razem nie jest to dokonanie trudnego zamachu na złego człowieka. Zadanie jest o wiele bardziej wymagające. Ma kogoś porwać i oddać go tym, którzy od kilku lat usiłują go zlikwidować. Gentry nie przeczuwa, że sytuacja może zmienić się na jego niekorzyść. Gray Man sam znajdzie się na celowniku. Musi się z tego wyplątać, a to z pewnością nie okaże się czymś łatwym.

Wyobraź sobie, że wszystko, co uznajesz za rzeczywistość, tak naprawdę nigdy nawet nie było jej blisko. Pomyśl, że nagle cały świat wydaje Ci się nowością, a do tego budzisz się w okresie II wojny światowej i trafiasz do Zakładu dla Umysłowo i Nerwowo Chorych w Kobierzynie. Jak się z tym czujesz? "Sanatorium Zagłada" opowiada właśnie o takim człowieku - Lew Wilcek doświadczył tego wszystkiego. Lew Wilcek to osoba, która należy do prastarego rodu żyjącego w całkowitym odosobnieniu i wciąż sądzi, że światem rządzą królowie i cesarzowie. Tak naprawdę niemal całą Europą władają naziści, a wszystko, czego pragną ludzie, to przetrwać. Jak poradzi sobie z tym nasz bohater? Kiedy trafia do oddziału zamkniętego, zaczyna się zastanawiać, czy jakiekolwiek jego wartości miały sens. Szczególną wagę przykłada do myśli, czy prawdziwa miłość naprawdę może zaistnieć w tak podłym świecie. Już niedługo się tego dowiaduje, gdyż w zakładzie poznaje wiele kobiet, które wprowadzają go w sieć intryg, czego ON naprawdę nigdy nie chciał. Jak się z nich wydostanie? W międzyczasie naziści przygotowują akcję Lebensunwertes Leben, która ma w zamiarze eksterminację pacjentów. Czy Lew to przeżyje?

Przebywać z dala od cywilizacji i wypoczywać w tym samym czasie to kusząca perspektywa. Wydaje się to jedną z wymarzonych form relaksu. Kiedy zaczniesz czytać powieść "Głusza", przekonasz się, że prawda może okazać się inna! Położony w leśnych ostępach nieopodal jeziora ośrodek "Płytkie Zdroje" jest idealnym miejscem na wakacje. Właśnie tam trafił Tom Anderson wraz ze swoją nastoletnią córką. Zachwycająca okolica wydaje się wprost stworzona do odetchnięcia od gwaru wielkich miast. Niebawem wyjdzie na jaw, że jest zupełnie inaczej. Jedynie pozory czynią to miejsce sennym i spokojnym. Burzliwa przeszłość ciągle daje o sobie znać, a wydarzenia sprzed lat wydają się nieustannie powracać. Dobiegające z różnych stron przerażające odgłosy są niepokojące i przyprawiają o dreszcze. Krążące po okolicy upiorne opowieści tylko potęgują napięcie i atmosferę strachu. Wspomina się o złych duchach czających się w głębi lasu, a także o czymś makabrycznym. Na pobliskiej polanie dokonany został rytualny mord. Sprawcy nie udało się schwytać i mawia się, że ukrywa się w leśnej głuszy. Do tego miejscowi przejawiają wyraźną niechęć wobec przybyszów. Dochodzi także do serii dziwnych incydentów. Zapowiada się prawdziwy koszmar, a nie sielski wypoczynek. Tom z córką doskonale zdają sobie z tego sprawę. Sięgnij po ten doskonały thriller i przekonaj się, jak dalej potoczą się wydarzenia! Takiej wyprawy z pewnością szybko nie zapomnisz!

Coś przerażającego. Coś, czego nie można zobaczyć. Jedno spojrzenie doprowadza do ataku śmiertelnej przemocy. Nikt nie wie, co to jest. Nikt nie wie, skąd się wzięło. Po pięciu latach, odkąd pojawiło się to coś, pozostała garstka ocalałych. Jednymi z nich są Malorie i dwójka jej małych dzieci. Mieszkając w opuszczonym domu nad rzeką, Malorie od dawna marzyła o ucieczce do miejsca,

Kobieta, mężczyzna, dwupokojowe mieszkanie, jedna doba – można by rzec: mocno ograniczona czasem i przestrzenią akcja. I byłaby to nawet prawda, gdyby bohaterowie, opowiadając siebie, raz po raz tych granic nie przekraczali.Gdyby autorka przez tytuł – a bohaterka przez próbę naśladowania Zbyszka Cybulskiego – nie nawiązywała do pewnego stylu życia, pewnych tęsknot tamtych czasów, budując przy tym sarkastyczny obraz współczesnych relacji damsko-męskich, odsłaniając mechanizmy i przyczyny dzisiejszych gier. To opowieść o miłości i śmierci, o chwilach, gdy jedno w zbyt ciasnym splocie tańczy z drugim, dowodząc, że człowiek albo umiera z miłości albo miłuje śmierć. A bohaterowie mają nie tylko tęsknoty, ale i ciała, i nie są to bynajmniej ciała astralne; są to ciała warte grzechu, więc też zdarza się im pogrzeszyć. Czy jest w tym polemika z modelem tęsknot, które uwiecznił pewien kultowy film? Autorka o powieści: Dla wielbicieli romansów mała przestroga – jeśli „Do niewidzenia, do niejutra” w ogóle przypomina romans, to nietypowy. Typowego nigdy bym nie napisała, bo nie wierzę pięknym jedynie słowom, które opiewają wyłącznie wzniosłe sentymenty. W tej historii spotkacie się również ze słowami brzydkimi i uczuciami niższego rzędu, czasem zupełnie niskimi. Może przy czytaniu zdarzy się Wam skrzywić z obrzydzeniem albo zarechotać z trwogą, lecz – mam nadzieję – może też pomyślicie, że jesteście bliżej rzeczywistości. Tu krzesło jest z reguły tylko krzesłem, a stół stołem, ale całość to najdonioślejszy akt odwagi wobec świata i zarazem szczerości wobec samej siebie. I nie jest ważne, czy Lo to ja albo czy Profesor istnieje, skoro historia o nich to ja; i na odwrót.