Ostatni śnieg tej zimy

Niespotykany duet śledczy: młoda podcasterka, Jula Ansorge, która specjalizuje się w rehabilitacji niesłusznie skazanych za zbrodnie, i oskarżony o morderstwo genialny fonetyk sądowy, Matthias Hegel, powracają w drugim tomie bestsellera Auris, by ratować uprowadzone niemowlę. "Ratunku, moje dziecko zniknęło! Tu jest... krew...". Potem odgłos walki i paniczny telefon matki pod numer alarmowy 112 się urywa. Jeżeli z fragmentu tego nagrania ktoś jest w stanie wyciągnąć informacje mogące uratować dziecko, to tylko fonetyk sądowy, Matthias Hegel - którego niektórzy nadal uważają za mordercę. Jula Ansorge, poszukiwaczka prawdy, twórczyni podcastów kryminalnych, znalazła dowody oczyszczające Hegla z zarzutu morderstwa. Ale wtedy aż nazbyt dobrze poznała ciemną stronę wybitnego profilera. Teraz Hegel znowu potrzebuje jej pomocy. Jula się waha. Czy może mu ufać? Hegel przekonuje, że chce ratować dziecko i matkę, która też jest w niebezpieczeństwie. A poza tym obiecuje Juli osobistą przysługę - wyjawi, co naprawdę stało się z jej bratem. Razem wpadają w wir nieoczekiwanych zbrodniczych rozgrywek, gdzie nikt nie jest tym, kim się wydaje i nikt nie jest bez winy, nawet jeśli ma dobre intencje.

„Praca to całe moje życie. To dzięki niej jeszcze nie zwariowałem. Nie mam czasu na życie osobiste, jeśli nie liczyć przelotnych romansów oraz przygód na jedną noc. Jednak taki układ całkiem mi pasuje. Mam zasady: żadnych uczuć, żadnych zobowiązań. Moje życie jest skomplikowane i nie zamierzam się nim z nikim dzielić. Zajmuję się ratowaniem ludzkiego życia i to jest mój priorytet. Jednak kiedy na

Ze wstępu Sylwii Chwedorczuk Zanim przeczytasz Noce i dnie, poznaj Ludzi stamtąd – cykl opowiadań Marii Dąbrowskiej, jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek. Żona, która nie może się pogodzić ze śmiercią ukochanego, kobieta borykająca się z alkoholizmem męża i syna, niechciana ciąża – problemy, z którymi mierzą się postaci, okazują się zaskakująco aktualne. Akcja wszystkich opowiadań rozgrywa się w majątku Rusocin, a bohaterami są przede wszystkim chłopi i służba. Opisując ich losy, autorka bazowała na swoich wspomnieniach z dzieciństwa. Ludzie stamtąd korespondują ze światem wydanego kilka lat później arcydzieła Dąbrowskiej –powieści Noce i dnie. Zbiór spotkał z się życzliwym przyjęciem krytyki i do dziś – choć nieco zapomniany – jest ceniony przez czytelników. Empatia narratorki posłuży za przewodniczkę po tym świecie, który na mapie fizycznej zająłby niewielki skrawek Ziemi. Na mapie niewiele, ale w życiu osób mieszkających wśród tamtych ogrodów, pól i zagród niemal wszystko. Cały świat przy jednej niewybrukowanej drodze. Ale nie jest to świat ubogi w przeżycia. Te są przejmujące, intensywne.

Ile jesteś w stanie zrobić, by odzyskać kogoś naprawdę ci bliskiego? Urażona przyjaciółka? Jest. Wspierający chłopak? Jest. Perspektywa nowego życia? Jest. A przynajmniej tak się Oli wydawało. Wybuch pandemii krzyżuje jej wszystkie plany. Zostaje uziemiona w swoim mieszkaniu, a za towarzystwo ma jedynie pamiętającego lepsze czasy kaktusa, którego podlewa resztkami kawy. Ala w dalszym ciągu się do niej nie odzywa, a bracia i chłopak są porozrzucani po świecie. Nie jest to najlepszy okres w życiu Oli. Na szczęście wbrew temu, co myśli, nie jest sama, a ogromne wsparcie przychodzi do niej z najmniej oczekiwanej strony. Ola jak zwykle się nie poddaje. Chociaż ma ku temu wszelkie powody. Powtarza sobie w duszy, że gdy nic nie da się zrobić, trzeba po prostu zachować dystans.

Mrożący krew w żyłach thriller, który w genialny sposób łączy ze sobą rodzinną tragedię, psychologiczny suspens i odrobinę nowoczesnego horroru, przywodząc na myśl takie powieści jak Dom z liści Marka Z. Danielewskiego, Wpuść mnie Johna Ajvide Lindqvista czy Nawiedzony Shirley Jackson. Spokojne dotąd życie Barretów, zwyczajnej rodziny mieszkającej na

Rodzice chcieli wydać ją za mąż. Uciekła. Nagrała film z apelem o pomoc i wstawiła na YouTube. Obejrzały go miliony ludzi na całym świecie… Nada ma jedenaście lat. Mieszka w małej wiosce w Jemenie. Jak inne dzieci chodzi do szkoły, bawi się, pomaga w domu. Pewnego dnia rodzice postanawiają wydać ją za mąż... Dla dziewczynki to koniec wszystkiego. Dobrze pamięta, jak jej

"Stracone miliony" to piękna, niezwykle intymna historia dwóch braci o różnych charakterach, a zarazem znakomite studium pełnej niepokojów Ameryki z początków XX wieku. Stany Zjednoczone blisko 100 lat temu - kraj strajków oraz walki o równouprawnienie i wolność wypowiedzi. Bracia Dolan - Gig oraz Rye - wiodą tułacze życie. Obaj chwytają się dorywczych prac, żyją z dnia na dzień, zwykle śpiąc pod gołym niebem. Wieczna wędrówka prowadzi ich do miasta Spokane, gdzie dochodzi do licznych incydentów służb porządkowych ze związkami zawodowymi. Buntowniczy charakter Giga oraz jego idealistyczna, romantyczna natura skłania go do zaangażowania się w lokalne działania. Bierze udział w nielegalnych spotkaniach związkowców, czym przykuwa uwagę policji. Nastoletni Rye, młodszy z braci Dolanów, jest przeciwieństwem Giga. Nie są mu bliskie wzniosłe idee, nie interesują go też ruchy społeczne. Do szczęścia niewiele mu potrzeba, wystarczy, że ma gdzie spać i co zjeść. Powieść "Stracone miliony" przedstawia fikcyjną historię na tle autentycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w Spokane. To znakomite źródło wiedzy o Ameryce XX wieku. W powieści znalazło się miejsce dla autentycznych środowisk (ruch Robotników Przemysłowych Świata) oraz postaci (Elizabeth Gurley Flynn).

XXII wiek zaskoczy niejednego, a zawody, które wybierają wtedy ludzie, są szczególnie interesujące. Torkil Aymore pełni rolę Game Detective - niekoniecznie ma najlepsze perspektywy, ale jednak wciąż niektórzy ten zawód wybierają. Dlaczego? Torkil nie zna wszystkich odpowiedzi, ale zdecydowanie zna swoją - ON po prostu odrzuca rzeczywistość. "Gamedec. Granica rzeczywistości" zabierze nas w wir jego doświadczeń, które nigdy nie przestają zadziwiać. Gamedec, a więc skrót od Game Detective, jest dziwnym zawodem, pozwalającym jednak mieć interesujące rodzaje broni tuż pod ręką. Dla przykładu główny bohater posiada w swojej kolekcji plasmagun schowany w szafie. Mogłoby się to wydawać interesujące, jednak dla Torkila niekoniecznie takie jest. Ten amator filozofowania, który nie potrafi nie kochać, doskonale zdaje sobie sprawę, że jego największą bronią na pewno nie jest schowane narzędzie. Dobrze wie, że najważniejszy jest jego umysł, którym posługuje się niezwykle sprawnie. Jak jednak poradzi sobie z czekającymi na niego trudnościami? Czy jego niezwykłe umiejętności wystarczą?