Leśne morze

Przeczytaj książkę Wojciecha Lady pt. "Mali Tułacze. Poruszająca opowieść o najmniejszych polskich uchodźcach wobec piekła II Wojny Światowej" z Wydawnictwa Prószyński i S-Ka. Poznaj historię tysięcy polskich dzieci zmuszonych do tułaczki po świecie. Wojenna zawierucha nie oszczędza nikogo. I choć konflikty zbrojne to "sprawy dorosłych", w ich wyniku cierpią również dzieci z każdej grupy wiekowej. Dlatego w publikacji tej natrafisz nie tylko na losy świadomych już nastolatków. Znajdziesz tu także opowieści o niedawno urodzonych maluchach, jak i o kilkulatkach wrzuconych w brutalną rzeczywistość. Dowiesz się, że niektóre z tych dzieci przychodziły na świat w wagonach. W zaplombowanych transportach jadących gdzieś w głąb Azji. Wojciech Lada w książce "Mali tułacze" przenosi czytelnika do roku 1940. Wtedy to dla kilkudziesięciu tysięcy polskich dzieci rozpoczęła się podróż. Żadne z nich wtedy jeszcze nie wiedziało, że potrwa ona aż osiem lat. W tym czasie mali bezbronni ludzie chorowali i umierali z głodu. Inni dorastali, przemierzając prawie wszystkie strefy klimatyczne naszego globu. I ocierając się o niemal wszystkie znane nam kultury. Ze zmrożonej Syberii dzieci przenoszono na stepy Azji, gdzie rodziła się ludzka cywilizacja. Stamtąd trafiały do Persji, której krajobrazy przywodziły na myśl scenerie znane z baśni tysiąca i jednej nocy. Kolejne miejsca na szlaku to Afryka, Indie, Nowa Zelandia czy Meksyk. Niektóre miały więcej szczęścia. Tysiącom polskich dzieci udało się bowiem uciec z Rosji razem z armią generała Władysława Andersa. Dorośli już "Mali tułacze" z reportażu Wojciecha Lady opisują ten czas jako najpiękniejsze lata życia. Jednak nawet dobiegając dziewięćdziesiątki płaczą, przywołując wspomnienia. Jedna z bohaterek książki podsumowuje tę wieloletnią podróż słodko-gorzkimi słowami. "Przeszłam piekło, ale widziałam rzeczy piękne".

"Dziedzictwo. Apteka pod Złotym Moździerzem. Tom 2" Lucyny Olejniczak to drugi tom czarującej sagi, którą otwiera powieść "Kobiety z ulicy Grodzkiej". Historia pędzi do przodu, a tym razem akcja toczy się w pierwszej połowie XIX wieku, zmierzając nieuchronnie w kierunku tragedii powstania styczniowego. Drugi tom sagi zaczyna się w roku 1849, kiedy główna bohaterka wysłuchuje złowieszczej przepowiedni na temat swojej przyszłości. Młoda doktorowa jest świeżo upieczoną żoną kochającego męża i właścicielką prywatnej apteki. Autorka bardzo plastycznie oddaje atmosferę pozytywistycznej Polski, władanej przez trzech zaborców, w której buzują pragnienia narodowowyzwoleńcze. Brak Polski na mapie Europy nie zniechęcił kolejnych pokoleń porozbiorowych do walki o niepodległość. Prywatne losy głównych bohaterów rozgrywają się na tle o wiele bardziej doniosłych wydarzeń o historycznej wadze dla obecnych i przyszłych pokoleń. Pozornie nieistotne decyzje rodzą skutki, które po dekadach wracają ze zdwojoną siłą, a na osobiste problemy nakładają się niepokojące wydarzenia w kraju. Wszystko wskazuje na to, że przepowiednia sprzed lat może się spełnić.

Czasem potrzeba ofiar, aby móc iść dalej… Komisarz Bondys zawsze wiedział, że daleko mu do sielskiego życia zwykłych śmiertelników. W tym zawodzie trzeba być gotowym na wszystko. Jednak takiej sprawy z nagłymi zwrotami akcji w śledztwie nie spodziewa się nawet on sam. W niewielkim Piechcinie, kilkadziesiąt kilometrów od Bydgoszczy, zostaje znalezione ciało znanego prawnika. Na dłoniach ma wypalony tajemniczy symbol, a do gardła wepchniętego węża. Morderca ewidentnie pogrywa ze śledczymi, zostawiając zagadkowe wskazówki, co prawdopodobnie jest zapowiedzią kolejnych zbrodni. Uwagę komisarza przykuwa trop prowadzący do założycielki tajemniczej fundacji, kobiety o osobliwym pseudonimie… Serpenta. W powieści Węże na ziemi, węże na niebie bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z wymagającym śledztwem. To również czas brutalnego rozliczenia się z przeszłością i ujawnienia prawd, które łamią serca. Hanna Szczukowska-Białys to autorka, której potencjał wysoko oceniają m.in. Robert Małecki i Maciej Siembieda. Laureatka konkursu na opowiadanie kryminalne, uczestniczka licznych warsztatów z pisarzami gatunku i absolwentka dwóch kursów Maszyny do Pisania. W jej debiutanckim cyklu z komisarzem Bondysem pojawiły się również: Robaki w ścianie oraz Męczennicy na płótnie. *** Kiedyś, dawno temu, żyła jak ofiara. Ofiara losu, swoich słabości, wykorzystywana przez innych, pomiatana i niedoceniana. I od tamtego czasu zmieniła się diametralnie – stała się zdobywczynią, łowczynią, swoje wady przekuła w zalety, a los nie miał nic więcej do powiedzenia. Obiecała sobie wtedy, że już nikt nigdy jej nie wykorzysta, nie skrzywdzi, nie zmanipuluje. Tak jak w przyrodzie – przetrwają najsilniejsi. Darwin był bardzo mądrym człowiekiem. Każdy może zranić, ale tylko bardzo bliska osoba może złamać serce.

W 1967 r. Roy Bates, emerytowany brytyjski oficer, zajął opuszczoną platformę przeciwlotniczą na wodach międzynarodowych, a następnie nazwał ją Sealandią i ogłosił się jej księciem. W 1996 r. artysta Lars Vilks nazwał skrawek szwedzkiego wybrzeża Ladonią, tworząc swoje państwo dzieło sztuki, którego hymnem jest odgłos kamienia wpadającego do wody. W 2013 r. pewna dziewczynka z Virginii, Emily, zapytała tatę, czy mogłaby zostać prawdziwą księżniczką. Pół roku później jej tata utworzył na pustyni Królestwo Północnego Sudanu, a swoją córkę uczynił księżniczką. W 2016 r. Mieszko Makowski założył Królestwo Kabuto. Jego terytorium mieści się na działce pod Radomiem. Król Mieszko był rozczarowany Polską, więc stworzył państwo, w którym wartością nadrzędną jest absolutna wolność. To tylko przykłady kilku mikronacji – współczesnych tworów parapaństwowych – i ich pomysłodawców opisanych w tej niezwykłej książce. Bohaterowie Macieja Grzenkowicza to zapaleńcy, idealiści, outsiderzy, którym obecna oferta państwowa nie odpowiada, dlatego tworzą swoje. Swoje tycipaństwa.

Jak podnieść się po stracie ukochanego mężczyzny? Książka "Już nie czekam" to historia kobiety o imieniu Marika, która wiodła szczęśliwe życie do momentu śmierci ukochanego męża. Czy będzie w stanie się podnieść? Co czeka ją po drugiej stronie? Główna bohaterka książki Marika prowadzi gabinet psychologiczny. Kiedyś tworzyła go razem z mężem Damianem. Do jego śmierci. Teraz Marika musi poukładać na nowo swoje życie zawodowe i prywatne. Jak śmierć ukochanego wpłynie na jej dalsze życie? Wydaje się, że kobieta pozbierała się po jego odejściu, a przynajmniej takie wrażenie sprawia. Dla postronnego obserwatora wygląda dobrze. Przyjmuje pacjentów jak dawniej, pomaga innym ludziom. Gdy wraca do domu, wtedy pojawiają się w niej uczucia niemocy i smutku. Pomocną dłoń wyciąga do niej Eryk, długoletni przyjaciel, dzięki któremu powoli staje na nogi. Któregoś dnia do gabinetu Mariki trafia Szymon. Jego problemem jest lęk przed zaśnięciem. Pojawił się on znienacka, od kiedy Szymon poznał pewną kobietę na zajęciach sportowych. Mężczyzna czuje, że coś go do niej przyciąga, wydaje mu się znajoma. Czy Marika będzie w stanie pomóc Szymonowi? Czy dzięki niemu także jej życie zacznie nabierać nowych kształtów i kolorów? Czy kobieta zdoła zrozumieć, że nie ma czegoś takiego jak zły los, a jedynie nasza reakcja układa życie w taki czy inny sposób? Agnieszka Olejnik stworzyła historię ludzi, którzy jak wielu z nas przeżyli coś, co spędza im sen z powiek, dosłownie lub w przenośni. Czy zdołają ponownie zasnąć?

Ponadczasowa, określona kanonem literatury książka "Małe kobietki" w nowszym, piękniejszym wydaniu. Ta wzruszająca, pouczająca i pełna emocji powieść powinna znaleźć się na półce każdej kobiety. Dziewiętnastowieczna autorka Louisa May Alcott od 150 lat opowiada nam historię czterech sióstr, które wchodzą w wiek dorosłości. Razem z nimi możemy przeżywać sukcesy, radości, pierwsze uczucia, ale i tragedie, których doświadczają. Cztery silne osobowości, w których każda kobieta odnajdzie swój odpowiednik. Niezależna i uparta Jo, delikatna i pełna wdzięku Beth, piękna i odpowiedzialna Meg oraz najmłodsza, uzdolniona artystycznie i wciąż marząca Amy. Siostry mieszkają w Concord w Massachusetts i są wychowywane przez matkę Marmee, która sama zajmuje się córkami pod nieobecność męża walczącego na wojnie secesyjnej. Jej sposób pokazywania dziewczynkom świata wyprzedza epokę, w której żyją, i jest ponadczasowy, aktualny dla współczesnych, silnych kobiet. Marmee stara się przekazać córkom, aby zawsze kierowały się sercem, ceniły wolność, znalazły własną drogę w życiu i nie podporządkowywały się mężczyznom, do których w tamtej epoce należało ostateczne zdanie. Siostry pomimo nieobecności ojca i braku pieniędzy odkrywają radość życia i zarażają nią innych, w tym Lauriego, samotnego chłopaka, który wprowadza się do domu obok, gdzie mieszka jego tajemniczy, wysoko postawiony i szanowany dziadek. Obie rodziny uczą się od siebie postrzegania świata, miłości do bliskich i stają się dla siebie wzajemnym wsparciem.