Już nie uciekam

Ella i John, małżeństwo osiemdziesięciolatków, wyruszają w ostatnią sentymentalną podróż. Jadą wysłużonym kamperem słynną Drogą 66 wiodącą z Detroit do Los Angeles. Ella ma raka w końcowym stadium, John cierpi na alzheimera, mimo to podróżują przez Stany wbrew opinii lekarzy i protestom własnych dzieci. Pokonywali tę trasę wielokrotnie, w podróży poślubnej, z małymi dziećmi, z nieżyjącymi już przyjaciółmi. Oboje chcą udowodnić, że pragnienie wolności i przygody jest w nich nadal żywe, niezależnie od wieku i fizycznych ograniczeń. Amerykańska powieść drogi, przejmująca i czasem zabawna, o wspólnej podróży do kresu życia.

Dwie śmierci. Jedna dziewczyna. Jeden dziwny przedmiot. Medalion przedstawiający pistolety i róże. II tom wieńczący historię niedokończonego scenariusza sprzed lat 50% mrocznych tajemnic z warszawskich przedmieść, 25% ostrej obyczajówki, 10% dragów i osiedlowej dilerki, 10% wewnętrznych roztrząsań i 5% niecodziennego romansu z przeszłości, podlanego fascynacją Władcą Pierścieni . Oto przepis Konrada Grześlaka na stuprocentowo wciągającą lekturę. Drogi Marcina Bielawskiego i dziennikarza Andrzeja Rulewskiego się rozchodzą, odtąd każdy prowadzi śledztwo na własną rękę. Obaj wiedzą, że by wyjaśnić sprawę śmierci Artura, muszą dotrzeć do tajemniczej dziewczyny z burdelu, której Artur czytał Władcę Pierścieni , i odkryć, dokąd prowadzą tropy z książki. Pozostają też jeszcze inne pytania. Co wspólnego z tym wszystkim mają Major i Dariusz Sosnowski, ojciec Artura? I kim jest Tony Orlowsky, którego wskazuje Marcinowi Major?

Gdy nie wiesz, gdzie szukać pomocy. Gdy wydaje ci się, że na świecie nie ma już światła. Gdy wszyscy wokół nie widzą rozwiązania… okazuje się, że jest w Tobie siła, która umożliwia pozornie niemożliwe. Nastoletnia Edyta ma wrażenie, że nie ma dla niej miejsca na świecie. Wyobcowana, z silną depresją, po ciężkim wypadku ma mroczne myśli. A jednak, z biegiem czasu, odnajduje sens i swoje miejsce w życiu. Znajduje przyjaciół, odkrywa, że rodzina jest siłą, choć nie zawsze oczywistą. I że ludzka wola, metodyczne dążenie do celu potrafią pokonać największe przeszkody. A szczęście – tak ulotne, czasami pozornie nieosiągalne – okazuje się znajdować na wyciągnięcie ręki. Bo szczęście jest w nas, bez względu na okoliczności. Agnieszka Lis po doskonale przyjętych „Pozorach” oraz „Guzikach”, kolejny raz udowadnia, że po mistrzowsku potrafi zaglądać do wnętrza ludzkiej duszy.

Zaskakujące okoliczności mogą sprawić, że dotychczasowe przekonania ulegną zmianie. Tego właśnie doświadcza bohaterka tej historii. O tym, dlaczego zaczęła mimo woli kwestionować własne postanowienia, opowie wspaniała książka "Kurs tańca dla niezakochanych". Evie nie wierzy już w miłość. Przestała nie bez powodu. To uczucie zostało pogłębione pewnego popołudnia przez niespodziewaną wizję całującej się pary. Nie byłoby w tym nic przerażającego, gdyby nie jeden szczegół - oprócz początku tego romansu zobaczyła również jego koniec. Tym samym założyła, że miłość nie trwa wiecznie. Nawet te najpiękniejsze historie miłosne skończą się prędzej czy później. Najgorsze jest zawsze to, co przychodzi po nich - rozczarowanie, ból i smutek. Podczas gdy Evie usilnie stara się zrozumieć, co jej się właściwie przytrafiło i dlaczego pojawiła się ta wizja, trafia do La Brea Dance. To studio tańca, w którym jej przekonania o miłości zostaną poddane wielkiej próbie. Zanim się obejrzy, czeka ją udział w konkursie tanecznym - i to w towarzystwie X, przystojnego chłopaka! Jego charakter, postawa i cechy są tym, czego jej samej brakuje. Mężczyzna jest żądny przygód, śmiały i pełen pasji. Tyle że zakochanie się nie należy do planów Evie. Czy miłość jest warta podejmowania aż tak wielkiego ryzyka? Przekonaj się, jak potoczyła się dalej i skończyła ta historia. Czy Evie odnalazła w sobie odwagę i dała szansę miłości? A może stało się coś zupełnie innego?

Żadna historia nie jest łatwa i niewinna. Zwłaszcza historia rodziny. Osiemdziesiąte urodziny matki wydają się dobrą okazją, by zebrać ze sobą rodzinę i spróbować zażegać stare urazy, które odsunęły od siebie jej członków. Łagodna z natury i ugodowa Aurora, powierniczka wszystkich tajemnic i jedyna osoba, która wie, jaką moc mają nadal rodzinne demony z przeszłości, próbuje jednak odwieść od tego pomysłu Gabriela, obawiając się, że próba pojednania zaostrzy tłumione dotąd konflikty. I rzeczywiście, każda kolejna rozmowa telefoniczna zamienia się w coraz bardziej zaciętą kłótnię. Tak poznajemy życie Sonii, Andrei, Horacia, Aurory, Gabriela i matki, a wraz z nimi losy tej rodziny od czasów, gdy rodzeństwo było dziećmi. Dawne spory powracają niczym mżawka, która z czasem przerodzi się w ulewę i zagrozi powodzią… Najlepsza powieść 2019 roku według opiniotwórczych dodatków kulturalnych magazynów „El País”, „El Mundo”, „Forbes” i „La esfera de Papel”.