Niewinni w Norymberdze

Czy rewolucyjne przewroty polityczne zawsze muszą nieść za sobą tysiące, jeśli nie miliony ofiar? Dojście do władzy bolszewików zostało okupione śmiercią wielu istnień ludzkich. Czy tak się musiało stać? To pytania, na które poszukuje odpowiedzi Max Czornyj w książce "Czerwony terror". Autor skupia się przede wszystkim na analizie postaci przywódcy bolszewików i twórcy aparatu "czerwonego terroru" - Włodzimierza Ilicza Lenina. Pokazuje jego drogę do władzy w państwie, usłaną morzem ofiar - zarówno zwykłych obywateli Rosji, jak i najbliższych współpracowników bolszewickiego przywódcy - tych, którzy nie zgadzali się z objętą strategią polityczną oraz metodami działania i ośmielili się wyrazić swój sprzeciw. "Czerwony terror" to przygnębiające studium zbrodni, za którymi stoją osobiste ambicje, ale i niezachwiana wiara w to, że słuszność idei usprawiedliwia każdą niegodziwość i mord. To opowieść o narodzinach państwa opartego na aparacie terroru.

Zastanawialiście się kiedyś, czy życie tłumacza lub tłumaczki może być na tyle ciekawe, aby stanowić interesujący materiał na książkę? Jeśli tak, to koniecznie sięgnijcie po wydaną w tym roku pozycję Krzysztofa Umińskiego "Trzy tłumaczki". Jak sugeruje tytuł, książka Krzysztofa Umińskiego - który, co warto zaznaczyć, sam zajmuje się tłumaczeniem - dotyczy postaci trzech zasłużonych tłumaczek: Joanny Guze, Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej oraz Marii Skibniewskiej, dzięki którym na polskim rynku ukazały się pozycje takich autorów, jak chociażby J. R. R. Tolkien, William Faulkner czy Albert Camus. Jednakże książka "Trzy tłumaczki" nie jest tylko przygotowanym przez autora i uzupełnionym zdjęciami życiorysem poszczególnych osób - dla Krzysztofa Umińskiego bohaterki stanowią bowiem okazję do podjęcia kwestii związanych z aspektami przekładu, jak również profesją tłumacza. O trudach związanych z tym właśnie zawodem można również poczytać w książkach Elżbiety Tabakowskiej, emerytowanej profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego - "O przekładzie na przykładzie. Rozprawa tłumacza z "Europą" Normana Daviesa" (1999) oraz "Tłumacząc się z tłumaczenia" (2009) - w których autorka opisuje przeszkody, na które może natrafić tłumacz podczas pracy nad przekładem.

Prawnuczka Władysława Łokietka, wnuczka Kazimierza Wielkiego, kuzynka Jadwigi Andegaweńskiej. Piastówna, na którą czeka polska korona. Królowa, która ma tchnąć życie w jagiellońską dynastię. Czy może być światlejsza przyszłość? Anna jedzie do Krakowa, który oczekuje Pani Przyrodzonej z otwartymi sercami, ale ona już pierwszego dnia zamiast do komnat wawelskich trafia do klasztoru… Anna Cylejska jako druga żona Władysława Jagiełły staje się świadkiem jednych z najważniejszych wydarzeń w dziejach polskiej historii – konfliktu polsko-krzyżackiego, wydarzeń grunwaldzkich, chrztu Żmudzi, unii horodelskiej i jest bohaterką kolejnej mojej powieści.

Ostatnia część jednej z najznakomitszych polskich powieści historycznych, teraz na nowo przypomniana przez Wydawnictwo MG. Książka "Bolesław Chrobry. Rozdroża" jest domknięciem losów charyzmatycznego władcy z rodu Piastów, który mimo przeciwności zwieńczył swoje polityczne wysiłki pierwszą w dziejach Polski koroną. Antoni Gołubiew - pomimo iście monumentalnego dorobku - jest pisarzem wciąż niewystarczająco docenianym w powszechnym odbiorze czytelniczym. A przecież jego proza historyczna nawiązuje do najlepszych wzorców tego gatunku i można ją śmiało zestawiać z nazwiskami Teodora Parnickiego, Hanny Malewskiej czy Elżbiety Cherezińskiej. Opowieść, którą podejmuje w "Chrobrym", jest majstersztykiem fabularyzowania historii z jednoczesnymi aspiracjami do uświadomienia odbiorcy, jak bardzo bliski sercu współczesnego czytelnika może być bohater czasów odległych, na wpół zapomnianych. Całe szczęście Gołubiew nie daje zapomnieć o pierwszym królu piastowskim, wpisując go w dynamiczny krajobraz średniowiecznych realiów: politycznych machinacji, krzewienia wiary chrześcijańskiej i kultury łacińskiej, które nie zawsze postępowało wedle zasad rycerskiego etosu. Powieść Gołubiewa szczególnie warto porównać z książką "Srebrne orły" Teodora Parnickiego, która rozgrywa się w zbieżnych okolicznościach przełomu X i XI wieku, a polityczne dylematy króla Bolesława zostały uzupełnione o paneuropejski kontekst uniwersalnego cesarstwa.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

Bestsellerowa trylogia w filmowej odsłonie. Są rodziny i Rodziny. Są stulecia i Stulecia. Są wreszcie powieści i Powieści. „Stulecie Winnych” to powieść, która pochłania bez reszty. Jest w tej trylogii ponadczasowość i uniwersalna prawda. Jest wreszcie wspaniała opowieść o rodzinie, której losy wpisują się w dramatyczne wydarzenia XX wieku. I trzy pary bliźniaczek. Jedna

Książka "Cyngielki, gwardzistki, terrorystki. Polki, które zabijały dla sprawy" to biografie kobiet, których historia niekoniecznie stawiała na piedestale, a które postanowiły wziąć czynny udział w walce zbrojnej. W książce przedstawione są sylwetki kobiet, żyjących w czasach konfliktów zbrojnych toczących się na ziemiach polskich. Jednak zamiast strachu i rezygnacji wyzwoliło to w nich cechy, o które same zapewne by się nie podejrzewały. Przez niektóre osoby mogły być postrzegane jako postaci nieco kontrowersyjne oraz bezkompromisowe. Jedną z bohaterek biografii jest Wanda Gretz, biorąca czynny udział w obu wojnach światowych. W pierwszej walczyła ubrana w męski mundur. W drugiej natomiast zajmowała się szkoleniem kobiet w walce z wrogiem. W szeregach kontrwywiadu AK swoje działania prowadziła natomiast Izabella Horodecka, najskuteczniejsza wywiadowczyni, która przygotowała likwidację 23 zdrajców. Autor ukazuje też losy 25-letniej Niuty Tajtelbaum, która zajęła się organizacją kobiecego plutonu wojskowego w getcie warszawskim podczas II wojny światowej. Poznamy również historię Anny Szarzyńskiej-Rewskiej, zapomnianej autorki głośnego zamachu na generała SS - Franza Kutscherę, zwanego katem Warszawy.