Buddyjska recepta na miłość

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Zabawne i poparte naukowo wyjaśnienia różnic między kobietami a mężczyznami, które pomogą lepiej zrozumieć przeciwną płeć. Mężczyźni nie słuchają tego, co się do nich mówi, dlatego że są egoistami i egocentrykami. – Nie. Kobiety mają zawsze ostatnie słowo, dlatego że mówią więcej niż mężczyźni. – Nie. Mężczyźni nie pomagają w domu, dlatego że ich zdaniem kobiety radzą sobie z tym lepiej. – A to

Emocjonalna, intensywna i zarazem refleksyjna proza Marty Orriols pokazuje nam, co tak naprawdę się liczy w życiu. To intymna książka o tym, jak stawić czoła bólowi, napisana z niezwykłą dojrzałością stylistyczną. Paula Cid jest czterdziestodwuletnią nenonatolożką, która prowadzi uporządkowane życie. Kocha swoją pracę i jest w związku, który podtrzymuje spora dawka rutyny i przyzwyczajenia. Jej mąż ginie w wypadku samochodowym kilka godzin po tym, jak wyznaje jej, że chce ją opuścić dla innej kobiety. Paula musi stawić czoła także temu, że mąż ją zostawił i przezwyciężyć nie tylko ból po jego śmierci, ale również urazę, jaką wywołało jego zachowanie. By przetrwać, musi przerobić emocje, które od dawna pozostawały uśpione.

Ciekawe zagadki, trochę prostych obliczeń i mnóstwo niespodzianek – wszystko to znajdziemy w najnowszej książce Iana Stewarta, w której powraca do fascynującego problemu niepewności w nauce i sposobów radzenia sobie z tym, co nieprzewidywalne. "Czy kości grają rolę Boga?" to niezwykła podróż od rachunku prawdopodobieństwa, teorii chaosu, aż po zadziwiający świat mechaniki kwantowej, lektura pełna intelektualnych przygód, wspaniała opowieść przesycona tak cenionym przez czytelników na całym świecie charakterystycznym stylem Iana Stewarta. Znajdziemy tu nieoczekiwane zwroty akcji, gwałtowne skoki naprzód, ślepe uliczki nauki i matematyczne idee, które okazały się fałszywymi tropami, a także perły geniuszu, które przez lata pozostawały niezauważone, zanim ktokolwiek docenił ich doniosłe znaczenie. Dziś mamy świadomość, iż niepewność przyjmuje wiele różnych form, ale każda z nich jest do pewnego stopnia zrozumiała. Potrafimy przewidywać przyszłość o wiele lepiej niż dawniej. Jednak niepewność wciąż pozostaje jedną z najbardziej tajemniczych i fascynujących właściwości naszego Wszechświata.

Tom pierwszy nowej serii – Grzeszne zakłady Sophie Campbell postanowiła zostać panią swojego losu. Utrzymuje się z gry w karty, do czego ma nadzwyczajny talent, ale nigdy nie gra o sumy, na których stratę nie mogłaby sobie pozwolić. Jednak kiedy książę Ware proponuje skandaliczną stawkę w grze, nie potrafi odmówić. Jeśli wygra, dostanie pięć tysięcy funtów – dość, by mieć niezależność do końca życia. Jack

Ponadczasowa, określona kanonem literatury książka "Małe kobietki" w nowszym, piękniejszym wydaniu. Ta wzruszająca, pouczająca i pełna emocji powieść powinna znaleźć się na półce każdej kobiety. Dziewiętnastowieczna autorka Louisa May Alcott od 150 lat opowiada nam historię czterech sióstr, które wchodzą w wiek dorosłości. Razem z nimi możemy przeżywać sukcesy, radości, pierwsze uczucia, ale i tragedie, których doświadczają. Cztery silne osobowości, w których każda kobieta odnajdzie swój odpowiednik. Niezależna i uparta Jo, delikatna i pełna wdzięku Beth, piękna i odpowiedzialna Meg oraz najmłodsza, uzdolniona artystycznie i wciąż marząca Amy. Siostry mieszkają w Concord w Massachusetts i są wychowywane przez matkę Marmee, która sama zajmuje się córkami pod nieobecność męża walczącego na wojnie secesyjnej. Jej sposób pokazywania dziewczynkom świata wyprzedza epokę, w której żyją, i jest ponadczasowy, aktualny dla współczesnych, silnych kobiet. Marmee stara się przekazać córkom, aby zawsze kierowały się sercem, ceniły wolność, znalazły własną drogę w życiu i nie podporządkowywały się mężczyznom, do których w tamtej epoce należało ostateczne zdanie. Siostry pomimo nieobecności ojca i braku pieniędzy odkrywają radość życia i zarażają nią innych, w tym Lauriego, samotnego chłopaka, który wprowadza się do domu obok, gdzie mieszka jego tajemniczy, wysoko postawiony i szanowany dziadek. Obie rodziny uczą się od siebie postrzegania świata, miłości do bliskich i stają się dla siebie wzajemnym wsparciem.

Pomimo rozwoju technologicznego i komunikatorów, dzięki którym możemy porozumiewać się z osobami z drugiego końca świata, jesteśmy samotni. Proste, powierzchowne komunikaty wyparły normalną rozmowę. "W ogóle mnie nie słuchasz! Czyli co nam umyka i dlaczego to takie ważne" autorstwa Kate Murphy to publikacja, w której pisarka dowodzi, że znajdujemy się w kryzysie komunikacyjnym doprowadzającym do pandemii samotności. Kate Murphy dokładnie zgłębia naukowe aspekty procesu słuchania. Skupia się na stronie psychologicznej, fizjologicznej oraz społecznej. Obecnie zewsząd słyszymy, by wyróżniać się z tłumu. Uczymy się, jakich słów używać, by inny byli zagłuszani. W efekcie prowadzi to do powstawania szumu, z którego ciężko wyłowić istotne informacje. Autorka za cel stawia sobie znalezienie przyczyny zatracenia umiejętności słuchania. Jej poszukiwania poparte są licznymi badaniami i wywiadami, między innymi z radiowcem, sprzedawcą mebli oraz księdzem spowiednikiem, którzy zawodowo zajmują się słuchaniem innych. Udowadnia, jak olbrzymie znaczenie ma poświęcenie komuś swojego czasu i uwagi. Kryzys komunikacyjny doprowadza do samotności oraz izolacji społecznej, która stwarza doskonałe warunki do rozwoju uzależnień i depresji.