Czy kości grają rolę Boga? Matematyka niepewności

Książka "Dziadkowie, piranie i inne historie" jest wspaniałą opowieścią, którą powinno przeczytać każde pokolenie. Zadbaj o nierozerwalne więzi łączące rodzinę! Dobra relacja dziadków z wnukami pozytywnie wpływa na każdego. Dzieci mogą więcej się nauczyć, lepiej poznać świat, a przede wszystkim poczuć ciepło miłości i wsparcia dziadków, co powoduje poczucie bezpieczeństwa i bycia częścią rodziny. Babcie i dziadkowie również na tym korzystają, ponieważ w kontaktach z wnukami muszą wykazywać się wielką wyobraźnią, a także znaczną aktywnością fizyczną. Obie strony korzystają na tej niezwykłej relacji. W przedstawionej historii tak właśnie to wygląda. Nikoś ze swoim dziadkiem przeżywają niezwykłe przygody. Wspólnie uczą się matematyki, czytają, rozmawiają o sztuce, spacerują i jeżdżą na rowerach, a nawet uciekają przed groźnymi piraniami. Nie jest tajemnicą, że wnuki i dziadkowie są najlepszymi przyjaciółmi, którzy mogą mówić o wszystkim i wspólnie uczestniczyć w najbardziej zwariowanych zabawach.

Wstrząsające – bo prawdziwe – świadectwo. Historia, która nie powinna się powtórzyć, ale której nie wolno przemilczeć. Gdy Alina Peretti zaczyna się zmagać z demencją, jej syn Jacques uświadamia sobie, że to ostatni moment, by spisać historię, która porusza go najbardziej: historię własnej rodziny. Próbuje więc wygrać wyścig z czasem, bo uważa, że utrwalenie wspomnień matki jest jego powinnością wobec bliskich i świata. Alina Peretti, obecnie ponaddziewięćdziesięcioletnia, doświadczyła na własnej skórze dwóch szalejących totalitaryzmów XX wieku. Kiedy miała osiem lat, wybuchła druga wojna światowa i cały świat dziewczynki legł w gruzach. Została wywieziona na Sybir, trafiła do obozów przejściowych, by wreszcie znaleźć schronienie w Szwecji. Jej uparta matka postanowiła jednak wrócić z córką do Warszawy, aby odnaleźć pozostałe dzieci. Po powstaniu warszawskim, z którego cudem uszły z życiem, Alina z matką i siostrą trafiły tam, gdzie śmierć zbierała największe żniwo – do obozu w Auschwitz.

W górach inaczej patrzymy, czujemy, myślimy Broad Peak – samotna, trzecia i w końcu udana próba wejścia. Nanda Devi East – ekspedycja zorganizowana w 80. rocznicę zdobycia szczytu przez Polaków. Wielkie Góry. Wielkie emocje. Jak radzi sobie człowiek, kiedy na wysokości kilku tysięcy metrów szaleje burza i jedyne, co może zrobić, to obserwować, jak kulki gradu biją w jego namiot? Jakie targają nim emocje, obawy i nadzieje, kiedy musi wycofać się z podejścia i zaopiekować towarzyszami? O czym myśli, kiedy staje oko w oko ze śmiercią lub gdy zdobywa upragniony szczyt? Nikt inny nie obserwuje i nie opisuje rzeczywistości tak jak Rafał Fronia. Wyprawa w Góry w jego wydaniu to rodzaj pielgrzymowania, podczas którego w człowieku tworzy się dobro, wdzięczność i wrażliwość. Góry człowieka obnażają. W Górach inaczej patrzymy, czujemy, myślimy. Jednak tym razem w Himalaje przenoszą czytelników nie tylko emocjonujące opisy i ponad setka fotografii, lecz również przygotowane specjalnie do książki filmy. Ponad 30 kodów QR prowadzi do wyjątkowych nagrań i pozwala czytelnikowi zostać jednym z uczestników wyprawy, zobaczyć prawdziwe życie w bazie, usłyszeć szum strumienia podczas trekkingu i zasmakować widoku ze szczytu. A także zobaczyć to, czego słowa nie potrafią opisać.

Jesteś miłośnikiem psów? Zastanawiałeś się kiedyś, jak nawiązała się więź pomiędzy człowiekiem a czworonogiem i kto pełni w niej ważniejszą rolę? Jeśli szukasz odpowiedzi na te pytania, sięgnij po książkę pod tytułem "Najlepszy przyjaciel psa. Historia nierozerwalnej więzi" autorstwa Simona Garfielda i rozwiej swoje wątpliwości. Zwykle mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Autor nadał zaś swemu dziełu przewrotny tytuł, w którym to nas, ludzi nazywa najlepszymi przyjaciółmi psów. Czy faktycznie nimi jesteśmy? A jeśli tak, jak się nimi staliśmy? Odpowiedzi na te nurtujące wielu pytania można znaleźć właśnie w pozycji zatytułowanej "Najlepszy przyjaciel psa. Historia nierozerwalnej więzi". Simon Garfield analizuje relacje pomiędzy człowiekiem a psem. Swoje rozważania zaczyna od starożytności, o której wiedzę czerpie z pozostałych po ludziach skalnych malowideł. Opisuje postęp tej relacji, w której psy, niegdyś pomagające w polowaniach, teraz sprawdzają się w takich dziedzinach, jak dogoterapia czy poszukiwanie osób zaginionych. W książce można znaleźć opisy ciekawych psów, na przykład hybrydy o nazwie labradoodle, która jest połączeniem labradora z pudlem.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Co wspaniałego i strasznego wydarzyło się za sprawą Mikołaja Kopernika? Jak doszło do największej rewolucji naukowej wszech czasów? Kto brał udział w obalaniu naukowych mitów, a komu na rękę było trwanie w nieprawdzie? Gdzie toczyła się walka o zrozumienie i zaakceptowanie nowego obrazu świata? Dlaczego zakazywano drukowania i czytania niektórych książek? Kiedy przestano dyskryminować, więzić, torturować i zabijać za głoszenie prawdy? Zakazane księgi to historia ostatnich lat życia polskiego astronoma i burzliwych losów jego genialnego dzieła. Opowieść toczy się od czasów naiwnego odrodzenia poprzez mroczne oświecenie aż po czasy współczesne; przedstawia naukowe zmagania nie tylko Kopernika, ale również Keplera, Galileusza, Newtona, Kanta i innych uczonych. W tle teoretycznych sporów toczy się wielobarwne życie kulturalne, w którym biorą udział luminarze polskiej literatury, tacy jak Jan Kochanowski, Piotr Skarga czy Ignacy Krasicki. Powieść jest kontynuacją Rewolucji niebieskiej. Tomy te można nazwać Księgami Mikołajowymi i czytać je w dowolnej kolejności, razem bądź osobno.

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Fascynuje Cię połączenie wątków historycznych i fabularnych? “Czas ognistych kwiatów” to książka dla Ciebie! To historia przemiany pięciu kobiet, żyjących w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Czy konserwatyści z Meklemburgii odnajdą wymarzony dom w Nowej Zelandii? Sarah Lark barwnie opisuje potyczki imigrantów. Czytelnik poznaje zarówno szczegóły z życia w ojczyźnie głównych bohaterów, jak też w docelowej Nowej Zelandii. Jest 1842 rok. Życie w Meklemburgii jest pełne trudów i wyrzeczeń, panuje bieda i głód. Wszyscy chłopi zależni są od księstwa, a życie toczy się według schematu. Wykształcona młodzież należy do rzadkości, ponieważ dzieci szybko rozpoczynają pracę. Córki luterańskich ojców mają przede wszystkim przygotować się do roli żony. Taka jest również wola ojca głównej bohaterki, Idy. O dziewczynę zabiegał Carl, chłopak inteligentny, ale należący do niższych sfer społecznych. Mieszkańcy gminy postanowili wyruszyć w drogę ku lepszemu życiu, do Nowej Zelandii. Czy było warto? Warunki na statku są zatrważające. Na miejscu okazuje się, że obiecany raj nie istnieje. Zamiast tego rozpoczyna się walka o przeżycie w dziczy. Oprócz perypetii Idy i Carla, czytelnik obserwuje również życie pozostałych czterech kobiet. Ta piątka musi trzymać się razem, aby przetrwać. Jak kobiety poradzą sobie w tych nowych warunkach? W każdej z nich zachodzi przemiana. Jak zmieni się Ida? Czy luterańskie zasady wpojone przez ojca nadal będą obowiązywać w jej życiu? Warto wspomnieć o historycznym kontekście podróży chłopów do Nowej Zelandii. Zastane warunki również są faktem. Czy kolejne zdarzenia także odzwierciedlają realną przeszłość? Można tylko przypuszczać, jak wyglądało życie prywatne imigrantów w Nowej Zelandii. “Czas ognistych kwiatów” to pierwszy tom serii “Saga ognistych kwiatów”. Kolejny tom nosi nazwę “Dźwięk rogu w kształcie muszli”. Jakie jeszcze historie opowie nam Sarah Lark? Warto się przekonać!