Watykański labirynt

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.

Szukasz niebanalnej historii o związku dwojga ludzi naznaczonych przez życie, dla której tłem jest mroczna tajemnica z przeszłości? Gwarantujemy, że "First last night. First last.", trzeci tom przygód amerykańskich studentów, dostarczy Ci niezapomnianych emocji dzięki pełnokrwistym bohaterom, których losy masz okazję śledzić. Na kartach książki poznajemy losy dziewczyny imieniem Tate oraz jej kolegi, Trevora. Tate jest osobą na pozór bardzo arogancką, która stara się wszystkim pokazać, że nie interesuje jej nic i nikt poza nauką. Z kolei starszy od niej Trevor traktuje ją jak młodszą siostrę i jest w stosunku do niej wręcz nadopiekuńczy. Jednak ich przyjacielska relacja szybko ulega zmianie, kiedy to pewnej nocy lądują ze sobą w łóżku. Zaczynają siebie unikać i starają się zapomnieć o tym, co zaszło, mimo że coraz bardziej ciągnie ich do siebie. Ta poniekąd prosta historia o miłości kryje jednak drugie dno. Tate nie jest bowiem arogancka z natury; tworzy tę fasadę po to, by ukryć pod nią cierpienie po śmierci brata. Czuje, że nie wszystko w tej sprawie zostało wyjaśnione i zaczyna prowadzić własne śledztwo, by odkryć prawdę. Trevor też nie jest tym, za kogo próbuje uchodzić. Maska grzecznego i czułego chłopaka osłania mroczną tajemnicę. Za wszelką cenę próbuje ukryć ją przed całym światem, a w szczególności przed Tate. Jednak zbieg okoliczności każe bohaterom spojrzeć w oczy największym strachom i przetestuje ich niejasny związek. Autorka książki, Bianca Iosivoni, jest znana z prozy obyczajowej i romansów. Książka "First last night. First last." jest trzecim tomem jej trylogii o studentach amerykańskich uczelni, ale nie wymaga od czytelnika zagłębiania się w historię poprzednich części. Każdy tom jest bowiem opowieścią o nowych bohaterach i ich problemach. Tytuły wcześniejszych książek z serii to kolejno: "First Last Look" oraz "First Last Kiss".

Śmierć zwykle oznacza koniec. Nie tym razem. Dla Agaty przeszłość nie istnieje. Za to przyszłość nie ma przed nią tajemnic. Spogląda na karty i widzi w nich to, co może się wydarzyć. Każdą drogę, każdą ścieżkę. I wie, która z nich oznacza niebezpieczeństwo. Przynajmniej tak uważała do tego feralnego dnia, kiedy zwykły seans przerwała tragedia. Teraz, kiedy wróżka zamyka oczy, widzi tylko krew. Coś, co wcześniej uważała za dar, stało się przekleństwem. Jej życie zamieniło się w desperacką ucieczkę przed nieuchronnym fatum. Osaczona przez śmierć, policję, dziennikarzy i tropiącego ją mordercę Agata próbuje odkryć w swojej przeszłości coś, co przesądziło o jej losie – i dlaczego musi zginąć.