Na własnej skórze. Mała książka o wielkim narządzie

Kołobrzeg, lato 2018 roku. Mieszkańcy kamienicy w uzdrowiskowej części miasta tworzą małą, lokalną społeczność. Wojciech, starszy nauczyciel, gości na wakacjach ukochaną wnuczkę, Lidkę. Po sąsiedzku mieszkają Julia i Mateusz – rodzice malutkiego Felka, oraz Beata i Andrzej – małżeństwo przechodzące kryzys. Ich pogrążony w nieszczęśliwej miłości syn Darek jest niespełnionym pisarzem pracującym w muzeum historycznym. U dozorczyni Danuty na przepustce z więzienia przebywa syn Janek. Sąsiedzi codziennie się mijają, rozmyślają o sobie i oceniają nawzajem. Pozostają jednak uwięzieni we własnych wyobrażeniach. Spotykają się i rozmawiają, ale prawie wszyscy są samotni. Każdy skrywa jakieś tajemnice, czegoś się wstydzi, coś kombinuje, za czymś tęskni. Czytelnik zagłębia się w myśli, motywy działań, namiętności i lęki bohaterów. Ich barwną różnorodność odzwierciedla język. Niekiedy wulgarny i dosadny, kiedy indziej ociera się o styl naukowy.

Rimini jest kwintesencją beztroskich wakacji. Oli będzie brakowało skąpanych w słońcu plaż i nieba tak błękitnego, że można się w nim zatracić. Obiecała swojemu chłopakowi, że to ostatni sezon pracy w nadmorskim kurorcie – ma dosyć związku na odległość i po ukończeniu studiów planuje wrócić do Polski na stałe. Spędzając ostatnie lato w nadmorskim raju, czeka na przyjazd Krzyśka i upragniony, choć krótki, urlop z ukochanym. Gdy poznaje szalenie przystojnego i nieco tajemniczego Marcina, sama nie wie, co się z nią dzieje. Spontaniczność? Przecież to nie w jej stylu! W dodatku dziewczyna liczy, że Krzysiek przyleci do niej z pierścionkiem – to byłby doskonały moment. Ola przekona się, jak wiele życie ma jej do zaoferowania, gdy zaczyna cieszyć się każdym dniem i każdą chwilą, zamiast nieustannie planować. To w końcu idealny czas i miejsce, trzeba sobie pozwolić na nutkę szaleństwa!

Wstrząsająca relacja dziecka – ofiary ojca-drapieżcy i obojętności matki. Międzynarodowy bestseller sprzedany w 1,5 mln egzemplarzy. Miłość mamy dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Byłam pewna, że każe mu przestać. Ale nie kazała. Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie... Patrzy na matkę i widzi siebie – małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć… Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, z dystyngowaną matką i kochającą babcią. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. Zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... Nie tak jak ojciec całuje córkę. – Tylko nie mów mamie – ostrzega – bo przestanie cię kochać. Jednak dziecko mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni musi mieć z tatusiem wspólną „tajemnicę”… Przez osiem lat… A kiedy prawda wreszcie wychodzi na jaw, dziewczynka zostaje potępiona, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji.Nadzieję i siłę musi znaleźć sama w sobie. Tylko nie mów mamie, tragiczna historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, przypomina niewiarygodną wręcz powieść z najwyższej półki: napisaną pięknym językiem, przejmującą i wzruszającą. Wydana w 12 krajach, w Anglii i we Francji zajmowała przez wiele tygodni 1. miejsce na listach bestsellerów. Doczekała się kontynuacji Kiedy tata powraca.

Pisarz Owen Quine zaginął. Jego żona zleca sprawę prywatnemu detektywowi Cormoranowi Strike’owi. Kobieta sądzi, że mąż potrzebował kilku dni dla siebie, jak to zdarzało się już wcześniej. Strike ma go odnaleźć i sprowadzić do domu. W trakcie śledztwa okazuje się, że powód zniknięcia Quine’a może być znacznie poważniejszy niż podejrzewa żona. Pisarz właśnie ukończył rękopis będący jadowitym portretem niemal wszystkich

Dzieje Stanów Zjednoczonych z wielu względów stanowią dla czytelnika europejskiego materiał interesujący, a nieraz wręcz pasjonujący. Są one przecież tak odmienne od dziejów państw europejskich, dodatkowo przeciętna nasza znajomość historii Stanów Zjednoczonych Ameryki, ta wyniesiona jeszcze ze szkoły, jest bardzo fragmentaryczna. Odruchowe zdumienie budzi fakt, że kraj ten, reprezentujący dziś tak wysoki poziom techniczny, ekonomiczny i społeczny, zaledwie przed stu pięćdziesięciu laty rozdarty był najzacieklejszą wojną domową o elementarną w naszym rozumieniu kwestię, czyli zniesienie niewolnictwa. Żeby zrozumieć Amerykę, trzeba poznać Abrahama Lincolna. Lincoln praktykował jako adwokat przez blisko 25 lat. W tym czasie zdobył podstawy wiedzy społecznej i tę ogromną znajomość psychiki ludzkiej, którą się tak wyróżniał jako prezydent. Jako człowiek budził wiele sympatii. Był w miarę możliwości tolerancyjny, ale i niezłomny wtedy, gdy uważał to za konieczne. Był w pełni sobą, gdy jako prezydent odręcznie pisał listy kondolencyjne do rodzin poległych żołnierzy lub gdy wieczorami sam zasiadał przy telegrafie. Już jako prezydent Lincoln wyznaczył Stanom Zjednoczonym taką drogę: "Przyszłość naszą musi teraz opanować chłodny rozum, skrupulatnie wszystko obliczający". I choć taka polityka nie budzi wielkiego entuzjazmu, to jednak Stany na ogół poszły rzeczywiście tą drogą, choć z różnymi zakrętami - ciekawe, jak by to ocenił dzisiaj Abraham Lincoln"

Cykl o Grodzisku w końcu powraca! "Sąpierz" to drugi tom nowej serii autorstwa Katarzyny Puzyńskiej. Autorka dotychczas kojarząca się głównie z kryminałami psychologicznymi próbuje swoich sił w fantastyce. Postapokaliptyczny świat miesza się tu z mitologią słowiańską. To niepowtarzalne i oryginalne fantasy, które oczaruje każdego! W "Sąpierzu" to, co stare, miesza się z tym, co nowe. Postapokalipsa kontra mitologia słowiańska. Nowy Świat kontra Stary Świat. Elementy, które na pierwszy rzut oka zupełnie do siebie nie pasują, nagle tworzą fascynującą całość. Pomiędzy dwoma światami znajduje się nicość, Rozstaj. W jednym z nich magia to codzienność, w drugim natomiast nikt w nią nie wierzy. Aby te dwa światy mogły przetrwać, ludzkość z Nowego Świata musi uwierzyć w nadnaturalne moce. A może część społeczeństwa już w nie wierzy i uważa za coś rzeczywistego? Obrończynie to kobiety strzegące granic Nowego Świata przed demonami przybywającymi ze Starego Świata. Problem jednak w tym, że ze wszystkich Obrończyń pozostała już tylko jedna. Czy uda się uniknąć zagłady?

Odnalezienie szczęścia i sensu życia to cel, który przyświeca większości ludzi. To zupełnie naturalne, a jednak należy do ogromnych wyzwań, którym nie wszyscy potrafią sprostać. Sięgnij po książkę pod tytułem "Pół roku na Saturnie" autorstwa Małgorzaty Sidz i przekonaj się, czym może zakończyć się podróż w głąb siebie! Gdy studentka otrzymuje od swojego wykładowcy szansę na to, by przez pół roku skoncentrować się wyłącznie na robieniu tego, na co ma ochotę, nie chce tego zmarnować. Postanawia wykorzystać ten czas, aby wsłuchać się w swoje emocje i marzenia, a następnie odnaleźć siebie. Staje przed tysiącami możliwości, które zapewnia jej Seul. Czerpie inspiracje z mediów społecznościowych, literatury i świata muzyki. Przypatruje się innym, nawiązuje nowe znajomości, rzuca się w wir nieprzewidywalnych wydarzeń i każde z nich czyni jedyną w swoim rodzaju lekcją. Nie stroni też od eksperymentów z substancjami psychoaktywnymi. Tworzy imponujące plany i nie brakuje jej odwagi. Nie zastanawia się, gdzie finalnie doprowadzi ją droga, na którą wkroczyła. Czy odniesie sukces i poczuje się spełniona?