Blood from Blood. Tom 1. Vito. Mancuso Family

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Dwa morderstwa. Jedno z zemsty, drugie, żeby ukarać żyjących. Trzy pokolenia. Jedna rodzina. Miłość, zdrada i odwet. „W 1930 roku trzech rolników popełniło tu samobójstwo, ale w przeciwieństwie do informacji zapisanych w kronikach naszej rady i wniosków wysnutych przez brytyjskiego policjanta, ludzie w moszawie wiedzieli, że tylko dwóch samobójców targnęło

Lacey Flint, młoda londyńska policjantka z ponurą, głęboko skrywaną przeszłością, jest zafascynowana postaciami seryjnych morderców, zwłaszcza Kuby Rozpruwacza. Ale nigdy jeszcze nie prowadziła sprawy zabójstwa, nie widziała z bliska zwłok. Aż do wieczoru, kiedy na jej samochód osuwa się straszliwie poraniona kobieta i umiera na jej rękach... Lacey zostaje wciągnięta w wyrafinowaną grę z genialnym seryjnym mordercą, który terroryzuje Londyn. A wszystkie tropy prowadzą do niej... Co łączy policjantkę z zabójcą? A najważniejsze: kim naprawdę jest Lacey Flint...

Czym są Wyspy Owcze? I czemu w ogóle nazywają się Owcze, skoro właściwsze byłoby nazwanie ich Ptasimi? Wedle jednej z legend, wulkaniczny archipelag osiemnastu skał porzuconych na Atlantyku, potocznie zwany Farojami, powstał z brudu zza paznokci Boga, zebranego w trakcie tworzenia świata. Wedle innej, uformował się z ostatniego zęba, który wyleciał z paszczy pokonanego Stoorworma, potężnego morskiego węża. To miejsce pełne paradoksów, do dziś pomijane przez niektórych kartografów i serwisy meteorologiczne. Tu kiedyś żyły białe kruki, szczęście przynosiły rybie skrzela, a noga od stołu odegrała ważną rolę w historii farerskiej poczty. Jeśli koniec świata ma swój własny koniec, to znajduje się ON właśnie tutaj.

W 1967 r. Roy Bates, emerytowany brytyjski oficer, zajął opuszczoną platformę przeciwlotniczą na wodach międzynarodowych, a następnie nazwał ją Sealandią i ogłosił się jej księciem. W 1996 r. artysta Lars Vilks nazwał skrawek szwedzkiego wybrzeża Ladonią, tworząc swoje państwo dzieło sztuki, którego hymnem jest odgłos kamienia wpadającego do wody. W 2013 r. pewna dziewczynka z Virginii, Emily, zapytała tatę, czy mogłaby zostać prawdziwą księżniczką. Pół roku później jej tata utworzył na pustyni Królestwo Północnego Sudanu, a swoją córkę uczynił księżniczką. W 2016 r. Mieszko Makowski założył Królestwo Kabuto. Jego terytorium mieści się na działce pod Radomiem. Król Mieszko był rozczarowany Polską, więc stworzył państwo, w którym wartością nadrzędną jest absolutna wolność. To tylko przykłady kilku mikronacji – współczesnych tworów parapaństwowych – i ich pomysłodawców opisanych w tej niezwykłej książce. Bohaterowie Macieja Grzenkowicza to zapaleńcy, idealiści, outsiderzy, którym obecna oferta państwowa nie odpowiada, dlatego tworzą swoje. Swoje tycipaństwa.

Mistrzowsko opowiedziana historia, która ujmuje uczciwością i szczerością. Na podstawie pierwszej opowieści o mieszkańcach Björnstad powstał serial HBO Miasto niedźwiedzia. Widzieliście kiedyś upadające miasto? Nasze właśnie upadło. Będziemy utrzymywać, że przemoc zagościła w Björnstad dopiero tego lata, ale to nieprawda. Przemoc już tam była. Czasem tak łatwo sprawić, aby ludzie się znienawidzili, że wydaje się wręcz niemożliwe, by kiedykolwiek miało się to zmienić. fragment książki Po przerażających wydarzeniach, które wstrząsnęły Björnstad, a zostały opisane w Mieście niedźwiedzia, My przeciwko wam przybliża historię kolejnych miesięcy w tym miasteczku. Fredrik Backman raz jeszcze stworzył pełnowymiarową, obfitującą w najróżniejsze emocje opowieść, niedającą się zamknąć w jednej kategorii, o lojalności, przyjaźni i miłości, która wystawia nas na próbę.

Nie ma tabu, nie ma granic - łapy precz od żartów! Książka Łapy precz od żartów Abelarda Gizy i Jacka Stramika to ironia, czarny humor, sarkazm i łamanie wszelkich granic dobrego smaku i przyzwoitości. Anarchista, abnegat nie mający żadnych świętości, próbujący wszelkich używek tego świata. Do tego drugi kraniec tego duetu - tonuje, wyjaśnia, stawia na najwyższym miejscu rodzinę i dzieci. Jak oni się dogadują? Nie dogadują się - oni po prostu tworzą duet doskonały! Celem naszych bohaterów Stramika i Gizy jest robienie streamingu co dwie doby. Brzmi dziwnie, prawda? Ale to oni grają pierwsze skrzypce - nie tylko na scenie w swoich występach, ale także i w tej książce. I naprawdę jest na co zwrócić uwagę! Tu nie ma tematów tabu. Mówią o wszystkim, co boli polskie społeczeństwo. A najwięcej o tych jątrzących się ranach, o których nie sposób milczeć. Feminizm? Bardzo proszę. Mówmy dalej! Głupota polskich celebrytów? Jak najbardziej! To jest to, co autorzy uwielbiają najbardziej! A dodatkowo przełamywanie tabu - od gejów po lesbijki, żarty z social media, bieżącej polityki, problemów społecznych takich jak rasizm czy szowinizm. Książka to jedno wielkie przełamanie tabu bez dwóch zdań. Kto jest gotowy na porządną dawkę inteligentnego humoru, niekiedy dotykającej do głębi ironii i trzeźwego spojrzenia na otaczający nas świat powinien jak najszybciej sięgnąć po tę pozycję. Dawka humoru na najwyższym poziomie, a poza tym niekiedy smutnej refleksji nad otaczającym światem po prostu gwarantowana.