Emily Bronte. Królestwo na wrzosowisku

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?

Zbeletryzowany i nieco fantastyczny zapis trzech ostatnich dni życia polskiej królowej Cecylii Renaty, żony Władysława IV. Próba przypomnienia niezwykłej kobiety. Portret władczyni, matki, żony, artystki, cichej buntowniczki i ofiary dynastii. Kobiety niepięknej, ale wielbiącej piękno.

Jesienią 1191 roku Tomasz, syn Marty, pozbawiony złudzeń wraca z wyprawy krzyżowej. Ale w ojczyźnie także nie zaznaje spokoju, ponieważ w Marchii Miśnieńskiej panuje okrutny Albrecht. Książę atakuje swego brata Dytryka, u którego boku Tomasz walczył w Ziemi Świętej. W tej sytuacji nie pozostaje im nic innego, jak tylko ponownie sięgnąć po broń. Sytuacja nie rokuje szans na zwycięstwo, toteż Dytryk jest zmuszony zawrzeć taktyczny sojusz z landgrafem Turyngii. W zamian za jego wsparcie musi się zaręczyć z córką landgrafa. Jest to wysoka cena, bowiem Dytryk od dawna potajemnie kocha Klarę, córkę Marty… „Sabine Ebert mistrzowsko zakończyła cykl o znachorce. Jednak trudno będzie rozstać się z Martą, jej rodziną i przyjaciółmi.” Miroque „Saga o znachorce to oparta na rzetelnych badaniach opowieść o historii Niemiec pod koniec XII wieku, o odwadze zwykłych ludzi i o ich nadziei na lepsze życie”. Deutsche Presse-Agentur GmbH

Niesamowity kryminał, którego akcja toczy się podczas próby zdobycia jednego z najwyższych szczytów górskich. Z pewnością przypadnie do gustu każdemu miłośnikowi powieści z dreszczykiem. Główną bohaterką powieści "Bez tchu" jest dziennikarka Cecily Wong, która właśnie otrzymała życiową szansę. Ma przeprowadzić wywiad ze znanym alpinistą mającym na swoim koncie zdobycie czternastu najwyższych szczytów. Charles McVeight stawia jeden warunek - wywiad dojdzie do skutku po zdobyciu przez niego i jego ekipę kolejnego szczytu. Cecily Wong dołącza do ekipy alpinisty i razem z nimi wyrusza w drogę. Cecily ma na swoim koncie pewne doświadczenia ze wspinaczką, ale jeszcze nigdy nie brała udziału w tak poważnej wyprawie. Kobieta od samego początku śledzi przygotowania poszczególnych uczestników. Niestety już od samego początku wyprawa nie przebiega zgodnie z planem. Podczas zdobywania kolejnych obozów mają miejsce dziwne rzeczy - niewyjaśniona kradzież, okropny wypadek. W tajemniczych okolicznościach giną kolejne osoby, a Cecily zaczyna podejrzewać, że ktoś przyczynił się do ich śmierci. Kobieta chce to udowodnić, ale musi się również skupić na zdobyciu szczytu. Czy uda jej się rozwiązać zagadkę i zidentyfikować mordercę? Czy wróci z wyprawy żywa?

Niesamowita historia bestsellerowej zagranicznej autorki! Ashley Tucker nigdy nie zapomni tamtej nocy, którą spędziła w klubie w Vegas. W końcu spotkała wtedy niesamowitego mężczyznę, który uratował ją przed natrętem, udając, że jest jej mężem. Para po kilku drinkach skonsumowała swoje „małżeństwo”. Ale przecież Ashley nie jest dziewczyną, która sypia z przypadkowymi facetami. Tym razem jednak postanowiła się tym nie martwić. W końcu była w Vegas, a jej prawdziwe życie toczyło się w Nowym Jorku. Zresztą oboje od początku okłamywali siebie nawzajem: kim są, gdzie mieszkają, czym się zajmują. Ashley nigdy nie przypuszczałaby, że ta noc nie pozostanie tylko wspomnieniem. Pięć lat później tamten mężczyzna ponownie stanął na jej drodze. Kłamał, kiedy mówił, że jest mechanikiem. Seksowny nieznajomy okazał się kardiologiem, a Ashley przez najbliższy rok będzie na stażu pod jego „opieką”.

"Szpulki losów" to trzecia odsłona niezwykłej serii "Siostry Jutrzenki". Czytając ten tom, po raz kolejny wyruszamy w przeszłość poznać dzieje rodziny Śmiałowskich, a także doświadczyć ich obecnych losów. Ta powieść przyciąga, wzrusza, emocjonuje - z pewnością warto się z nią zapoznać! Dwór w Przytulisku jest wyjątkowym miejscem. Od pokoleń stanowi własność zamieszkującej go szlacheckiej rodziny Śmiałowskich. Wszystko, co wydarzyło się w nim przez lata, tworzy barwną historię, która kontynuowana jest w tym tomie. Przeszłość przeplata się tu z teraźniejszością, tworząc wspaniały obraz życia Śmiałowskich na przestrzeni wieków. Dzięki temu okazuje się, że to, co wcześniej mogło wydawać się nieistotne, obecnie nabiera sensu i przynosi odpowiedzi na wiele pytań. Miłosne perypetie i zmiany nie ominęły dworu w Przytulisku i rodziny Śmiałowskich. Niektórym ten czas pełen zawirowań przyniesie szczęście, innym nie. Różnych perturbacji doświadczy także Michalina. Gdy tylko przyjdzie czas spokoju, to właśnie wtedy do rąk kobiety trafią trzy wyjątkowe rodzinne pamiątki: srebrny wisior, guzik od kurtki Napoleona i tajemniczy zwitek lnianej przędzy. Uważane są one za talizmany, lecz Michalina nie podziela wierzeń w ich magiczną moc i jest do nich nastawiona sceptycznie. Zgodnie z rodzinną tradycją, chowając przy tym własne opinie, Michalina przekazuje dalej dwa pierwsze przedmioty, a ostatni zostawia sobie. Nie przeczuwa, że już wkrótce czeka ją prawdziwe wyzwanie i zostanie poddana najtrudniejszej życiowej próbie. Jedyną szansę na ratunek dla siebie i swojego dziecka dostrzeże w sekrecie lnianych nitek. Przekonaj się, czy Michalinie uda się przezwyciężyć wszelkie dramaty, które ją spotkają. "Szpulki losów" przeniosą Cię prosto do dworu w Przytulisku. A jeśli jest to Twoja pierwsza przygoda z rodziną Śmiałowskich, to sięgnij też po dwa poprzednie tomy serii: "Nić Arachny" i "Słowiański amulet".

Po międzynarodowym sukcesie Trylogii Zła komisarz Balistreri powraca w thrillerze wciągającym czytelnika w zapierający dech w piersiach wir suspensu. Rzym 2001 roku. Dwie pary, amerykański profesor włoskiego pochodzenia Victor Bonocore i jego żona Nicole Steele, prokurator Bianca Begnini i jej mąż Nanni Annibaldi. Dwa małżeństwa jak wiele innych, czasem szczęśliwe, czasem mniej. Między nimi niebezpieczna dwudziestolatka, Scarlett Steele. Wokół roztacza się półświatek Głuchoniemego i Dziurkacza, ustawianie zamówień publicznych, hazard, lichwa i okrutna śmierć dziewczyny, Donatelli. Wszystko wygląda na kolejny akt przemocy wobec kobiet, morderca zostaje szybko wykryty i sprawiedliwości staje się zadość. A może nie? Kiedy ginie kolejna osoba, Michele Balistreri, naczelnik sekcji zabójstw wydziału kryminalnego prowadzi śledztwo wspólnie z prokurator Biancą Begnini. Oboje tworzą mieszankę wybuchową, sposób prowadzenia śledztwa gwałci wszelkie reguły prawa, a jego wynik to kompletna klęska. Aresztowanie podejrzanych wywołuje międzynarodowy kryzys dyplomatyczny. Wszystko źle się kończy. Po dziesięciu latach nieoczekiwane spotkanie popycha Balistreriego do ponownego zajęcia się sprawą, w której nie znaleziono winnych. A skoro nie jest za późno na sprawiedliwość, może nie jest też za późno na miłość i życie? A może szansa ostatecznie przepadła. „Balistreri jest jednym z najbardziej udanych bohaterów współczesnego kryminału”. The Independent

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.