Królowa ruin

Historia czerpiąca ze szkatułki wspomnień kobiety, która przeżyła piekło wojny. Mała Ilse nie zdaje sobie sprawy, jak potworny los miał stać się jej udziałem. Cała jej żydowska rodzina, z wyjątkiem maleńkiego braciszka, została zesłana do obozu zagłady. Jej samej udało się wyjechać na Zachód, aby tam służyć rodzinie pewnego niemieckiego oficera. W maleńkiej wiosce blisko szwajcarskiej granicy znajduje nie tylko kryjówkę przed okrucieństwami wojny, ale również przyjaciółkę. Nie może jednak zapomnieć o swoim młodszym bracie. Nie traci nadziei, że mały Aron przetrwał wojnę i żyje gdzieś w Polsce...

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Gdy byłam dzieckiem, pierwszy kęs robiłam z zamkniętymi oczami, by lepiej poczuć smak potrawy. Od zawsze uwielbiałam jeść, rozmawiać o jedzeniu, przygotowywać je, a z czasem zaczęłam też o nim pisać, a nawet je fotografować. Książka, którą napisałam, to właśnie taki pachnący, przepełniony smakami zbiór opowieści. Zaglądam w niej do kuchni mamy, piekę szarlotkę z babcią Marysią, idę na targ z babcią Anią, wygrzewam się na słońcu z prababcią Janinką, ale i szperam w spiżarni Lucyny Ćwierczakiewicz oraz piekę wielkanocną babę z Marią Disslową. Wszystkie moje wspomnienia mają konkretny smak, dlatego zależało mi, by każde z nich wieńczył przepis. Dzięki recepturom moja opowieść staje się kompletna, a książkę można traktować jako zbiór historii o przeszłości, ale również jako źródło inspiracji w kuchni.

Pięć milionów odsłon na Wattpadzie! Z początku może się wydawać, że to opowieść, jakich jest wiele. Gnębiona dziewczyna zmienia szkołę i zwraca na siebie uwagę najfajniejszego chłopaka, o którym marzą wszystkie uczennice. I to nie jednego, ale nawet dwóch. Nastolatka przeżywa rozterki miłosne i stara się odnaleźć w nowej rzeczywistości, która wcale nie jest taka wspaniała, jak pierwotnie jej się wydawało. Jednak nie jest to

Światowy bestseller autorów Złota nazistów, który jest nie tylko fascynującą opowieścią biograficzną, ale rzuca nowe światło na osobowość Hitlera i jego decyzje polityczne. „Moją miłością są Niemcy. Ożeniłem się ze wszystkimi niemieckimi kobietami.” ADOLF HITLER Kobiety Hitlera… Jedna odebrała sobie życie, druga po nieudanej próbie samobójczej do śmierci pozostała w szpitalu. Inna wiele lat po wojnie z rozrzewnieniem wspominała, jak ziściła się jej

Wystarczy jedna chwila, żeby zmienić czyjeś życie i zaledwie kilka sekund, aby stracić najbliższych. Przekonała się o tym Anna z powieści “Żałobnica” Roberta Małeckiego, która po dramatycznych wydarzeniach stara się zacząć wszystko od nowa. Niestety sprawy zaczynają się komplikować, gdy okazuje się, że zmarli wciąż mają coś do powiedzenia... Kiedy w wyniku wypadku niespodziewanie ginie pasierbica i mąż Anny, kobieta musi oswoić się z nową rzeczywistością. Dla świata jest wdową, biedną żałobnicą, skrywającą swoje cierpienie oraz żal pod ciemnymi ubraniami i gorzkimi łzami. Osoby postronne powiedziałyby, że Anna wygląda jak zrozpaczona kobieta, która utraciła kochającego męża oraz przybraną córkę, Roksanę. Mało kto dostrzega, że załamana wdowa, ukrywa przed światem swoje prawdziwe uczucia i... pewne skomplikowane tajemnice z przeszłości. Anna nie rozpacza tak, jak przystało na przykładną żonę i macochę, bo i jej prawdziwe życie odbiegało od ideału. Kobieta ma świadomość, że jej nie była wzorową matką, ani też nie darzyła swojego męża szczególnym uczuciem. Pomimo tego dobrze odgrywa swoją rolę, pozostawiając smutną przeszłość za sobą. Wkrótce okazuje się, że Anna dziedziczy po mężu świetnie prosperujące przedsiębiorstwo, a w dodatku dysponuje niemałą fortuną. Mimo to kobieta nie potrafi uwolnić się od przeczucia, że jest stale obserwowana. W dodatku ktoś wyraźnie manipuluje sprawami z przeszłości i zna mroczne tajemnice, które nie miały prawa ujrzeć światła dziennego. Przerażona Anna musi zmierzyć się z własnym strachem oraz z osobą, która wyraźnie nie ma dobrych zamiarów... "Żałobnica" odbiega od standardowego kryminału, w którym specjalizuje się autor, Robert Małecki. W tej książce pisarz skupił się na psychice bohaterów oraz skomplikowanych tajemnicach sprzed wielu lat, a nie na samej zbrodni i poszukiwaniu mordercy. Mroczny thriller uświadamia czytelnikowi, jak niebezpieczne mogą być kłamstwa i toksyczne relacje z innymi ludźmi.

Prawdy nie pogrzebie czas. Ani zbrodnia… Siglufjorour – mroczne miasteczko na krańcu Islandii. Tu nikt nie ufa nikomu, a samotność przytłacza jak arktyczna noc. Ari Thór, młody policjant, niedoszły ksiądz z bolesną przeszłością, musi tu walczyć ze zbrodnią równie często, jak z samym sobą... A teraz Siglufjorour zaatakował zabójczy wirus. Jest odcięte od świata kwarantanną. Ari Thór postanawia wy-dostać się z