Do ostatnich dni

Czy jest coś, cokolwiek, czego boi się Lord Vader? Poszukajmy. Nadeszła północ. Księżyc jest w pełni. Las okrywa mrok. Ale Darth Vader się nie boi. Nie boi się potworów ani czarownic, ani duchów, dlaczego więc miałby się bać ciemności? Przecież nic nie może przerazić Dartha Vadera. Ale czy na pewno? Adam Rex to wybitny amerykański autor i ilustrator, głownie dziecięcej i młodzieżowej literatury fantastycznej. Wydał m. in. powieść dla młodzieży „Prawdziwe znaczenie Smekodnia”. Zilustrował wiele k

Publikacja, która przybliży Ci nieco fenomen ojca Johna Bashobory. Poznaj bliżej niezwykłego kaznodzieję i niecodzienne umiejętności, jakimi dysponuje. "Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych" to książka przedstawiająca sylwetkę niesamowitego człowieka, potrafiącego w mgnieniu oka porwać tłumy i skłonić je, by słuchały. Autor skupia się na tej niezwykłej postaci, starając się zweryfikować, które z wiadomości na jego temat rzeczywiście są prawdą. Podążając za samym tytułem publikacji, bada, czy Bashobora rzeczywiście potrafi wskrzeszać zmarłych. Jako przykład przywołana zostaje historia, zgodnie z którą ksiądz wziął na ręce martwe dziecko i gdy kilkakrotnie powtarzał "I love you", ono ożyło. Dziennikarz jest także zainteresowany powodem popularności, jaką cieszy się kaznodzieja, podczas swoich wystąpień zbierający zawsze ogromną widownię (gdy głosił swoje nauki na Stadionie Narodowym w Warszawie, zgromadził na miejscu 58 tysięcy ludzi). John Baptist Bashobora jest katolickim kapłanem pochodzącym z Ugandy. Dał się ponadto poznać jako charyzmatyk i doktor teologii duchowości. Urodził się piątego grudnia 1946 roku w Bushenyi. Podobno gdy był dzieckiem, ciotka chciała go otruć poprzez podanie zatrutego posiłku, jednak miska rozpadła się, kiedy chłopiec odmawiał modlitwę. Po zdobyciu edukacji i związaniu się z katolickim Ruchem Odnowy Charyzmatycznej, Bashobora powrócił do rodzinnej diecezji, gdzie stał się założycielem dwóch szkół podstawowych, dwóch średnich oraz dwóch sierocińców. Dzięki temu udało mu się otoczyć opieką pięć tysięcy sierot. Aktualnie Bashobora cieszy się popularnością jako rekolekcjonista, który znany jest z przepełnionych charyzmą na spotkaniach modlitewnych. Polskę odwiedził po raz pierwszy w 2007 roku. Na swoim koncie ma takie publikacje książkowe, jak: "Jesteśmy obrazem Boga" (2012), "Jesteśmy ambasadorami Boga na ziemi" (2013) oraz "Uwierz Bogu sercem" (2013).

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Zakłócające zimną jesienną noc wycie syren w Worthy, małym miasteczku w stanie Georgia, zmienia tryumf w tragedię. Zaledwie kilka godzin po tym, jak drużyna Wildcats zwyciężyła, miasteczko zostaje dotknięte śmiercią trzech cheerleaderek, których pełne perspektyw życie zostało ucięte w tragicznym wypadku. Wypadek podobno spowodował kierujący drugim pojazdem chłopak – jedyny ocalały. Gdy zaczynają krążyć plotki i oskarżenia, zawiązują się sojusze, a na jaw wychodzą długo skrywane sekrety. W centrum wydarzeń znajdują się cztery kobiety. Każda z nich boryka się ze stratą, żalem, wstydem i kłamstwami.

Prawdziwe historie z życia ratownika medycznego. Na chodniku leży nastolatek, wykrwawiający się z rany kłutej. Zrozpaczona i zszokowana matka patrzy oniemiała, jak jej córka przechodzi bardzo silny atak astmy. Młody mężczyzna rzuca się pod pociąg w sylwestra o północy. Niewielu ludzi wyobraża sobie życie w świecie, w którym takie sytuacje należą do codzienności. Dla ratowniczki medycznej Lysy Walder te i tysiące innych wezwań są częścią pracy. Lysa często widzi tragedie, przerażenie i stratę. Jest świadkiem wszystkich skutków dzwonienia pod numer 112, do największego i najbardziej zapracowanego serwisu pogotowia ratunkowego na świecie. Lysa jest pielęgniarką na ostrym dyżurze i ratowniczką medyczną od ponad 15 lat. W tej książce opowiada historie kryjące się za wyjącymi syrenami i migoczącymi niebieskimi światłami karetek oraz zdradza, jak to naprawdę jest mieć pracę, w której nieustannie staje się twarzą w twarz ze śmiercią i przeznaczeniem. Fascynujące i przyprawiające o dreszcze historie, opowiadające o gwałtownie przerwanych życiach, złamanych sercach, ale także o nadziei.

Brutalne morderstwo w małej sörmlandzkiej wsi Ormberg doprowadza do spotkania trzech osób: Malin, młodej policjantki, która starannie zaplanowała swoje życie, Hanne, psycholog sądowej, której egzystencji grozi załamanie, i Jake’a – chłopca, który nosi w sobie niewypowiedzianą tajemnicę. Pościg za zabójcą jest nie tylko niebezpieczny, ale także zmienia losy całej trójki. Prawda zaś jak zwykle ma wysoką cenę.