Krew za krew

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Bohaterki DZIEWCZYN W WODZIE ścigają kolejnego seryjnego mordercę, same ścigane przez własną przeszłość. Czwarty tom cyklu łączącego trzymający w napięciu kryminał z inteligentnym thrillerem psychologicznym. Jego bohaterkami są dwie młode policjantki z bolesną przeszłością: Alex King i Chloe Lane. Ciemną nocą dwoje młodych ludzi, Matthew i Stacey, wraca górską drogą do domu. Ich samochód

A jak brzmi Twoja ulubiona kolęda? Hania nie wie, jakim cudem dała się wmanewrować w wieczorne kolędowanie połączone ze zbieraniem datków. W jednej chwili podawała herbatę wiecznie niezadowolonej teściowej, a w drugiej była osiołkiem nucącym pastorałki. Gdyby tylko lubiła śpiewać. Albo chociaż umiała... Przemierzając zasypane śniegiem miasteczko, szybko jednak pojmuje, że w kolędowaniu najważniejsze wcale nie są czysty głos czy idealna znajomość tekstu. Liczą się obecność i niespieszne rozmowy z drugim człowiekiem. Każdy dom i każda rodzina kryją swoje niepowtarzalne historie Wystarczy tylko znaleźć czas i dobrze się wsłuchać, żeby je poznać.

Ucieka przez całą Europę, aby ratować swoje życie. Nie wie, kto na nią czyha, w czym zawiniła i dlaczego chcą ją dopaść. Wpada w ramiona mężczyzny, który był jej wielką miłością. Czy ją ocali? A może oskarży? Zamach w samolocie, morderstwo w jej mieszkaniu... Kim jest? Czy czegoś o sobie nie wie? A może o czymś wie zbyt wiele?

Kiedy ojciec nastoletniej Leili zostaje zamordowany, dziewczynie przychodzi z pomocą szarmancki Francis Beaumont. Dziesięć lat później Leila, utalentowana malarka, tkwi w nieudanym małżeństwie z zapitym rozpustnikiem, w którego przemienił się jej wybawca. Mimo to znajduje szczęście i spokój w pracy - do czasu, gdy w życie jej i jej męża wkracza przystojny hrabia d'Esmond, wyraźnie zauroczony Leilą. Hrabia nie jest do końca tym, za kogo się podaje, a Leila będzie zmuszona zmierzyć się z zagadką tego mężczyzny, sekretami z przeszłości i własnymi pragnieniami, kiedy w jej otoczeniu zostanie popełnione kolejne morderstwo.

Iwona Banach kolejny raz rozbawi czytelników do łez! Dwie grupy łowców duchów dostają zlecenie certyfikacji ducha w hotelu Astoria w Borkowie Pokutnym. Duch od jakiegoś czasu tam się ujawnia i właściciel ma do wyboru: albo się go bać, albo, co go kusi najbardziej? na tym duchu zarobić. Bo najlepszy hotel, to nawiedzony hotel. Certyfikowany duch byłby niezłym magnesem, gdy w okolicy nie ma nic i ludzie nie mają po co przyjeżdżać. Każda z grup inaczej podchodzi do sprawy. Jedni chcą dzięki temu wepchnąć się na celebryckie ścianki, drudzy chcą naukowo udowodnić istnienie zaświatów? Duchy bywają pomocne, można je nieźle wykorzystać. No chyba, że istnieją naprawdę?