Cicha noc

Jeśli ty też, tak jak bohaterka "Zobaczyć gdzie indziej", jesteś zmęczona swoim życiem i najzwyczajniej tracisz siły, by cokolwiek zmienić, szukasz ewakuacji, ale nie tam, gdzie potrzeba, to koniecznie przeczytaj tę książkę. Zyskasz nadzieję i zrozumiesz, że nic nie jest takie, jakim się wydaje. Ile razy w swoim życiu czułaś, że masz dość i chciałabyś rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady? Dookoła same problemy, nieżyczliwi ludzie i piętrzące się trudności, które nigdy właściwie nie mają końca. Do tego niezrozumienie, wszechogarniająca bezradność i niemoc. Niedogodności życiowe tym trudniej znieść, im mniej w nas siły i wiary w to, że sami możemy więcej. Czasami niewiele potrzeba, by to zobaczyć. "Zobaczyć gdzie indziej" to podnosząca na duchu opowieść o tym, że w sytuacjach pozornie bez wyjścia zawsze istnieje jakieś rozwiązanie, które spowoduje, że możemy być bardziej szczęśliwi. Nie wiesz jak? Danuta Noszczyńska daje nam gotowe porady w postaci perypetii bohaterki. Kto wie, może i ty spróbujesz? Bohaterka książki to uwikłana w niesatysfakcjonujące relacje społeczne osoba, która przez swoją niską samoocenę i ogromną uległość jest po prostu w tej sytuacji nieszczęśliwa. Poznajemy jej narcystycznego syna, toksyczną matkę, ojca, który jest ślepy na to, co wyprawia z jego małżeństwem żona, egoistycznego brata, któremu zawsze w życiu było łatwiej oraz upiorną szefową. W tym wszystkim ona: zagubiona i pałająca złością, której nie potrafi adekwatnie wyrazić. Świat nigdy nie jest takim, jakim nam się wydaje. To tylko subiektywna perspektywa zbudowana z własnej wrażliwości, doświadczeń i cech osobowości. Jak jest zatem naprawdę? Autorka próbuje nam przekazać, że czasami warto się zatrzymać i spojrzeć na rzeczywistość oczami postronnego obserwatora. Wnioski mogą być zupełnie zaskakujące i przynieść nieznane dotąd wrażenia, pomóc złożyć w całość trudną przeszłość. Zemsta zawsze wraca do nas samych, kolejny raz nas niszcząc nas od środka.

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

Inteligentna książka, która pozwoli Ci odnaleźć w sobie dobre cechy i odpowiednio je pielęgnować. Nie zmieniaj się na siłę, a sięgaj po to, co już masz. "Uważna, czuła i odważna. Jak pielęgnować w sobie dobro" to publikacja, mająca na celu pokazanie kobietom, że nawet jeśli z jakiegoś powodu są z siebie niezadowolone, nie powinny na siłę się zmieniać. Autorka chce po prostu, by każda z nich znalazła w sobie to, co w niej najlepsze i odpowiednio to pielęgnowała. Pozycja ta zachęci czytelniczki do tego, by przyjrzały się uważniej sobie, tak, by być może dostrzec tę lepszą wersję i doprowadzić do jej "aktywacji". Poznawanie siebie, swoich mocnych stron, przekonywanie się o tym, jak wielką ma się wartość, to niezwykła przygoda, do której zostaje zachęcona każda z osób, poświęcających się lekturze. Po drodze na pewno nie napotka nudy, monotonii i beznadziei, choć mogą zdarzyć się momenty, w których będzie jej trudno. Jeśli jednak wytrwa w swoim postanowieniu, ubogaci się, stając się zdecydowanie najdoskonalszą wersją samej siebie. Poszukiwania, jakie proponuje autorka książki, mogą spodobać się czytelniczkom mniej lub bardziej. W każdym razie na pewno każdej kobiecie przydadzą się chociażby po to, by poprawić poczucie własnej wartości.

Przypadkowe spotkanie dwojga ludzi doprowadza do pełnego namiętności związku. Co jeśli to wszystko to tylko pozory, a ich relacja wcale nie jest taka idealna? Pål przeżył wiele rozczarowań w swoim życiu. Po latach pełnych mroku i cierpienia czuje, że jest w stanie znowu kogoś pokochać. Zaczyna pracę jako bileter przy bramkach wejściowych sztokholmskiego metra. Pewnego dnia w końcu poznaje, jak mu się wydaje, odpowiednią kobietę. Iris, z zawodu graficzka, nie ma stałego miejsca pracy. Zlecenia dobiera sobie sama, a na ich wykonanie przeznacza odpowiadającą jej ilość czasu. Ona również sporo przeszła, a każdy z dawnych problemów wydaje się być głęboko zakorzeniony w umyśle kobiety. Iris ma jednak dosyć samotności i wie, że zasługuje na miłość. Pragnie jedynie zrozumienia od partnera, który pokocha każdą jej wadę i będzie przy niej czy to na dobre czy złe. Gdy bohaterowie się poznają, uczucie pojawia się niemalże natychmiastowo. Pål wydaje się ucieleśnieniem marzeń Iris. Kobieta czuje, jakby znali się od zawsze, a mężczyzna za każdym razem wie, o czym ona myśli i czego w danym momencie pragnie. Para zaczyna spędzać razem tak dużo czasu, że aż ich znajomi zaczynają się niepokoić. Iris i Pålowi to jednak zupełnie nie przeszkadza, co więcej, zakochana dziewczyna zdaje się nie widzieć świata poza ukochanym. W końcu jej nowy facet to prawdziwy ideał, który darzy ją szczerym uczuciem, prawda? "Tylko ty" to swoista hybryda gatunkowa thrillera i dramatu, gdzie naprzemiennie śledzimy wydarzenia z perspektywy obu bohaterów. Ninni Schulman przedstawia czytelnikowi studium związku pary samotników, którzy wydają się być dla siebie stworzeni, jednocześnie co rusz wysyłając mu sygnały burzące ten obraz. Autorka stworzyła powieść nieoczywistą, wciągającą i skonstruowaną jak najlepsze kryminalne układanki. To książka, w której emocje bohaterów niebezpiecznie buzują, a my nie mamy pojęcia, kiedy w końcu wybuchną.

Dzisiaj już wiem, że czas to najlepszy lekarz, tylko trzeba mu zaufać… Karolina bardzo silnie przeżywa rozstanie z Filipem, mimo że ich małżeństwo zakończyło się wcześniej, niż ktokolwiek przypuszczał. Jest rozdarta pomiędzy uczuciem do męża a strachem przed nim. Pragnie wierzyć, że w dniu rozwodu będzie mogła zamknąć cały ten rozdział swojego życia za drzwiami z tabliczką

Chyba mogłabym być aktorką. Udawanie kogoś innego nie jest trudne. Czyż nie robiłam tego przez prawie całe życie? Potłuczone szkło, krew na podłodze. Roztrzęsiona Cordelia Russell wybiega z mieszkania. W barze rozpaczliwie wypatruje znajomych, którzy mogliby poratować ją pożyczką. Dojada stek pozostawiony przy sąsiednim stoliku, dwie godziny później na imprezie wciąga kokainę. O świcie zniesmaczona kelnerka pomaga jej wstać z brudnego parkietu. Czas wrócić do domu. A tam zleciały się już muchy zwabione zapachem trupa. Pięćdziesiąt lat wcześniej w surowych warunkach irlandzkiej wysepki Inishcrann dorasta Delia O’Flaherty - córeczka tatusia bezkrytycznie przez niego uwielbiana i faworyzowana. Karmiona irlandzkimi legendami, nazywana przez ojca królową wyspy, dorasta w przekonaniu o swojej wyjątkowości. Zazdrosna o uczucia ojca do matki i braci zręcznie manipuluje dorosłymi. Aż pewnego dnia posuwa się o krok za daleko. Jedno kłamstwo będzie miało dramatyczne konsekwencje.

Zbigniew Pielach, sowiecki agent działający w powojennej Polsce ma głowę na karku i pistolet. Jak trzeba nie zawaha się użyć broni, nie zawaha się użyć siekiery, potrafi posłużyć się też szantażem. Po 13 latach od ostatniej tajnej misji w PRL, dostaje następne zlecenie od KGB. Ma porwać lekarkę Stanisławę Krzemińską. Tak się składa, że ją zna, kiedyś może nawet ją kochał. Wykonuje rozkaz, ale postanawia wszystko zrobić po swojemu, a przy okazji zarobić gruby szmal. Coś jednak poszło nie tak i sytuacja wymyka się spod kontroli. "Ostatnia wizyta" jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, które w 1970 roku wstrząsnęły całą Polską. Bezlitosny zabójca, sowiecki agent Zygmunt Bielaj vel Iwan Ślezko porywa płocką lekarkę Stefanię Kamińską, byłą żołnierkę Armii Krajowej, uczestniczkę Powstania Warszawskiego. Motywy tej zbrodni do dziś są niejasne i budzą sporo emocji. Od ponad pół wieku do dziś nie odnaleziono ciała ofiary. Autor wnikliwie zapoznał się z aktami sądowymi, oraz przeprowadził długie rozmowy z prokuratorem, który kierował śledztwem. Jacek Ostrowski próbuje odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących tej sprawy, przedstawia własną wersję wydarzeń i twierdzi, że jest bardzo prawdopodobna. "Ostatnia wizyta" to smutna, ale do bólu prawdziwa opowieść o mrocznych czasach PRL.