Czerwone zegary

„Zdecydowana większość pozycji książkowych traktujących o Europie Wschodniej koncentruje się na podkreślaniu dziwności, nienormalności, a nawet pewnej patologii tego obszaru. Autorzy opisują oczywiście uroki oraz piękno zwiedzanych miejsc, ale czytelnik po zakończeniu lektury rzadko kiedy miałby odwagę tam pojechać. Natomiast moje odczucia wyniesione z kilkunastu lat podróżowania po Europie Wschodniej są zupełnie inne. Jadę tam zawsze z radością. Gdybym chciał opisać mrożącą krew w żyłach historię, to musiałbym ją wymyślić. Swoje wrażenia i przemyślenia zawarłem w dwudziestu ośmiu rozdziałach traktujących o: Gruzji, Armenii, Rosji, Krymie, Ukrainie, Białorusi i Rumunii. Chciałem nadać tym tekstom charakter opowieści i gawędy. Nie są to więc typowe relacje czy dzienniki podróży, pisane na gorąco dzień po dniu. Czytelnik znajdzie natomiast relacje z tego, co mnie tam spotkało – w zdecydowanej większości były to przygody pozytywne – bo takie właśnie mi się przydarzają. Nic przecież nie poradzę na to, że naprawdę kocham ten Wschód i że dla mnie Wschód is good!” – Paweł Krysa.

Dobry kryminał trzyma w napięciu aż do końca. "Całując ul" nie dość, że jest skrojony przez jednego z lepszych literatów, jaki stąpał po ziemi, to dodatkowo serwuje nam fabułę dwutorową. Rozgrywającą się w dwóch różnych okresach, trzymającą się jednej postaci. Książka Jonathana Carrolla to fantastyczna pozycja dla fanów misternie skonstruowanych zagadek, gdzie niespiesznie zbiera się tropy, a sam bohater nie do końca jest przekonany, czy podjęte przez niego działanie jest słuszne. Sam Bayer ma poważny problem. Od wielu miesięcy nie może napisać nic, co mógłby pokazać swojemu wydawcy, wszystko go rozprasza, a wena znikąd nie chce nadejść. Próbuje chwytać się różnych rozwiązań - zmusza się, zmienia rutynę dnia, pisze odręcznie, siedząc, stojąc, leżąc. Nic. Stwierdza, że z wszystkim należy wrócić do korzeni, zrobić dwa kroki do tyłu i spojrzeć szerzej na to, co może go blokować. Wybiera podróż do rodzinnego miasteczka, sennego Crane's View, gdzie ma wrażenie, że czas się zatrzymał. Chociaż tego nie planował, Sam wdaje się w romans z niejaką Veroniką, dzięki czemu paradoksalnie wyostrzają się jego zmysły i chęć do pracy. Wówczas natyka się na ślady zbrodni sprzed ponad trzech dekad, dokonanej na niejakiej Pauline - uznanej kiedyś za najpiękniejszą dziewczynę w miasteczku. Bohater bardzo szybko zrozumie, dlaczego ludzie ukrywali historię Pauline przez tyle lat. Najgorsze dla niego jest to, że nie będzie mógł, z przynajmniej dwóch powodów, zaprzestać swego śledztwa. Jonathan Carroll jest głównie znany jako pisarz fantastyczny, jednak z biegiem lat jego oś zainteresowań wyraźnie przechyla się w stronę historii i kryminałów. W Polsce najbardziej popularną pozycją jest dziewięciotomowy zbiór "Wysłuchane modlitwy".

Katarzyna Meller postanowiła przypomnieć przepisy swojej mamy, Beaty. Tradycyjne potrawy stają się pretekstem do przywołania rodzinnych tradycji i anegdot, a także ulubionych dań członków całej rodziny Mellerów, ale stare receptury i przepisy są̨ inspiracją dla córki do poszukiwania własnych smaków. Katarzyna Meller, miłośniczka życia i dobrej kuchni, czerpie inspirację z podróży i sama tworzy

„Jeżeli w ciągu czterdziestu ośmiu godzin odgadniesz, dlaczego uprowadziłem tę kobietę, zostanie ona przy życiu. W przeciwnym razie – zginie.” Takim komunikatem rozpoczyna się perwersyjna gra seryjnego mordercy. Głodzenie, wlewanie atramentu do płuc, zamurowywanie żywcem w betonowym słupie… Monachijska policjantka Sabine Nemez rozpaczliwie szuka

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

Po dwudziestu trzech latach nieobecności Lea Mahler wraca do rodzinnej wioski na wyspie Poel. Niestety wizyta kończy się tragicznie. W tajemniczym wypadku ginie jej siostra, a ona sama zostaje ciężko ranna i doznaje amnezji. Cztery miesiące po tym wydarzeniu Lea, wbrew radom lekarzy, ponownie przyjeżdża na wyspę. Chce się dowiedzieć, jak doszło do wypadku. Ponieważ nic nie pamięta,